در حالی که حکمرانان کشور بر قدرت نظامی و توان بازدارندگی تأکید می‌کنند، نباید از نقش اساسی مردم در ایجاد ثبات و امنیت غافل شد. حمایت مردمی زمانی تضمین می‌شود که مسئولان به وظایف خود در تأمین عدالت و رفع مشکلات معیشتی عمل کنند. در دنیای پرآشوب امروز، تنها کشورهایی که بر پایه همبستگی ملی حرکت می‌کنند، از گزند دشمنان در امان خواهند ماند. اکنون زمان آن رسیده است که به جای شعار، اقدامات عملی برای حل مشکلات مردم و تقویت انسجام ملی در دستور کار قرار گیرد.

 زماني که حکمرانان ما به اين نتيجه برسند که قدرت بازدارندگي محدود به امکانات دفاعي و قدرت نظامي نيست و بالاتر از آن، پشتوانه مردمي است که علاوه بر بازدارندگي مي‌تواند هر مهاجمي را به زانو درآورد، بهترين زمان در تاريخ کشور خواهد بود. بسيار ديده و شنيده مي‌شود که بعضي مسئولين به ويژه فرماندهان نظامي از بالا بودن قدرت دفاعي ايران سخن مي‌گويند و بر اين نکته تأکيد مي‌کنند که ما آمادگي مقابله با هر تهديدي را داريم و هر متجاوزي را پشيمان خواهيم کرد. اين سخن، لازم است گفته شود ولي به اين واقعيت هم بايد توجه داشت که برخورداري از اين قدرت کافي نيست. قدرت بازدارندگي هر کشوري در درجه اول به حمايت همه‌جانبه مردم آن کشور از حکمرانانشان نهفته است و قدرت دفاعي متکي به ابزار نظامي را بايد مکمل قدرت مردمي که پشتوانه حکمراني است به حساب آورد. حمايت مردم از حکمرانان هنگامي محقق مي‌شود که حکمرانان به وظايف خود در زمينه تأمين خواسته‌هاي مشروع، قانوني و طبيعي مردم عمل کنند و جامعه را به سوي وحدت و انسجام به پيش ببرند. اين دو عامل، قوام جامعه را تضمين مي‌کنند، به مردم اميد مي‌دهند، قلب‌ها را به همديگر نزديک مي‌کنند و تمام منافذ نفوذ دشمنان را مسدود مي‌نمايند. در هر جامعه‌اي که اين ويژگي‌ها وجود داشته باشند، رابطه دوستانه‌اي ميان مردم و حکمرانان شکل خواهد گرفت که با هيچ عاملي از بين نخواهد رفت. دنياي امروز، دنياي مسابقه کثيف قدرت‌هاست. به هر نقطه‌اي از جهان نگاه کنيد، جنگ و خون‌ريزي در جريان است و ملت‌ها تاوان جنگ قدرت سران کشورها را مي‌پردازند.

 در حالي که خود بانيان جنگ‌ها از تمام اين صحنه‌هاي خونين جان سالم به‌ در مي‌برند و حتي با جيب‌هاي پرپول به خانه‌هاي خود برمي‌گردند بدون آنکه مسئوليتي را بپذيرند و احساس شرمي به خاطر ظلم‌هائي که به مردم کرده‌اند داشته باشند. در کشور ما اکنون حکمرانان با صراحت به وجود بي‌عدالتي و مشکلات معيشتي اعتراف مي‌کنند و خود را موظف به حل مشکلات و تلاش براي برقراري عدالت مي‌دانند. در کنار اين واقعيت، حکمرانان از ضرورت تلاش براي ايجاد وحدت در جامعه و مبارزه با تفرقه نيز سخن مي‌گويند و گام‌هائي نيز براي تحقق اين آرمان ارزشمند برداشته‌اند. اين هر دو اقدام، مخالفان زيادي دارند که موانع بزرگي بر سر راه عملي شدن آنها به وجود مي‌آورند. تحقق عدالت و حل مشکلات معيشتي مردم با مطامع صاحبان زر و زور در تضاد است. وحدت و انسجام نيز موجب تعطيل شدن دکان کساني مي‌شود که منافع خود را در تفرقه و جنگ قدرت جستجو مي‌کنند. مقابله با اين دو گروه فرصت‌طلب و سوداگر به اراده‌اي قوي از ناحيه حکمرانان و هوشياري فوق‌العاده از ناحيه مردم نياز دارد. اين مقابله اگر با موفقيت صورت بگيرد و از رهگذر آن، مشکلات موجود برطرف شوند قطعاً پشتوانه مردمي در بالاترين ميزان براي حکمراني محقق خواهد شد و راه را بر طمع دشمنان خارجي خواهد بست. بنابراين، وظيفه اصلي اکنون برعهده حکمرانان است که براي تحقق عدالت، رفع مشکلات مردم و مقابله با تفرقه به اقدامات عملي روي آورند و از شعار دادن و توسل به «وعده درماني» فاصله بگيرند. حکمرانان اگر اراده‌اي براي رسيدن به اين اهداف دارند بايد بساط جريان‌هاي حاشيه‌ساز را جمع کنند و راه را براي اختصاص يافتن تمام فرصت‌ها به مسائل اصلي هموار نمايند. با پرداختن به مسائل اصلي است که پشتوانه مردمي حکمراني تأمين مي‌شود و قدرت دفاعي نيز در کنار آن کارائي پيدا مي‌کند.

*روزنامه جمهوری اسلامی