خاورمیانه اوضاع آشفته‌ای دارد و متاسفانه هر لحظه بر آشفتگی آن افزوده می‌شود. این بحران بزرگ در عین حال که محصول دخالت‌های قدرت‌های سلطه‌گر غربی و شرقی است، نشانه روشنی از بی‌کفایتی سران کشورهای منطقه نیز هست.
سوریه بعد از شورش تروریست‌های تحت فرمان جولانی دچار شدیدترین هرج و مرج قرن اخیر شده است. علاوه بر زمینه‌های تجزیه شدن، حالا این کشور به میدان نبرد جدیدی تبدیل شده که معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار آنست. از تلاش‌هائی که برای بَزَک کردن جولانی صورت می‌گرفت تا از یک تروریست حرفه‌ای یک رئیس‌ جمهور کراواتی ادکلن مالیده بسازند و چهره‌ای لیبرال-دموکرات از او به نمایش بگذارند کاملاً مشخص بود که بازیگران بین‌المللی در حال عروسک‌گردانی در دمشق هستند برای اینکه زمینه را جهت محکم‌تر کردن جای پای خود در منطقه فراهم کنند و مهره‌های اصلی مورد نظر خود را در کشورهای منطقه مستقر نمایند. زد و خوردهای این روزهای سوریه، آغاز عکس‌العملی است که به این بازی نشان داده شده و سرزمین شامات، روزهای پرماجرائی در پیش دارد.
غزه همچنان مرکز شدیدترین درگیری‌هاست و گستاخی صهیونیست‌ها که به حمایت رئیس ‌جمهور روان‌پریش آمریکا دونالد ترامپ دلگرم هستند علاوه بر این باریکه مظلوم اکنون کرانه غربی را هم آماج حملات خود قرار داده و هر روز ده‌ها خانواده فلسطینی را بی‌خانمان و آواره می‌کنند. ترامپ به حماس اخطار می‌دهد فوراً اسرای اسرائیلی را آزاد کند والا همه چیز را در غزه نابود خواهد کرد. درست است که حماس به این تهدید بی‌منطق و زورگویانه جوابی منطقی داده و گفته فقط در صورتی که اسرائیل به تعهدات خود در چارچوب قرارداد آتش‌بس عمل کند، امکان آزادی باقیمانده اسرای اسرائیلی فراهم خواهد شد ولی آنچه در این ماجرا باید مورد تامل جهانیان قرار بگیرد شیوه جدید باج‌خواهی بین‌المللی است که رئیس ‌جمهور آمریکا به عنوان قیم تمام ملت‌های جهان به آن مبتلا شده است. این باج‌خواهی او محدود به فلسطین و خاورمیانه نیست و شامل بخش بزرگی از جهان است و چه بسا اگر ملت‌ها و سران کشورها در برابر او نایستند سرتاسر جهان را دربر بگیرد.
درباره ایران هم با اینکه کشوری بزرگ با ملتی هوشمند و با فرهنگ است، سران دو دولت زیاده‌خواه غربی و شرقی به خود اجازه می‌دهند تصمیم بگیرند که چگونه مذاکره کنند و به چه نتیجه‌ای برسند. دولتمردان روس در اظهارنظرهای متعدد این روزها اعلام می‌کنند در ریاض نمایندگان آمریکا و روسیه درباره ایران هم مشورت کردند و در دیدارهای بعدی هم تبادل‌ نظر خواهد شد!
این نوع سخن گفتن درباره ایران، اهانت آشکار به دولت و ملتی است که سابقه تمدنی و استقلالش از دولت‌هائی که خود را ابرقدرت می‌دانند بیشتر است و قدرت و کفایتی بسیار بیش از دیگران برای تصمیم‌گیری، مذاکره و هر نوع برخوردی که صلاح بداند دارد. تکلیف موجود روان‌پریشی همچون دونالد ترامپ که در داخل خود آمریکا اکنون مورد تمسخر و اعتراض مردم قرار گرفته روشن است ولی انتظار اینست که در برابر قیم‌مآبی روسیه، از مسئولین سیاست خارجی کشورمان سخنی شنیده شود. حتی اگر سرگئی لاورف وزیر خارجه روسیه در سفر دو هفته قبلش به تهران از چنین موضوعاتی سخن گفته و وعده‌هائی داده باشد، مسئولین ایرانی نمی‌بایست به او اجازه ورود به این مبحث را می‌دادند و حالا هم نباید به وعده‌های روس‌ها دل خوش کنند. مردم ایران معتقدند اینهمه به انتظار همسایه نشستن و بی‌شام ماندن بس است. روسیه را در همین دوران چهار و نیم دهه عمر جمهوری اسلامی بارها امتحان کرده‌ایم که همواره رفوزه شده است.
ما برای فائق آمدن بر مشکلات‌مان به دو اقدام مهم نیازمندیم که به خارج از مرزها ربطی ندارند. اول، راضی نگهداشتن مردم و دوم تقویت سیاست خارجی. مسئولان ما باید بپذیرند که در این دو زمینه دچار مشکلات جدی هستیم و به همین دلیل حال ایران اکنون خوب نیست. اگر با این دو اقدام، حال ایران خوب شود هیچ دولتی هوس نمی‌کند قیم ما باشد و هیچ دولتی جرات نخواهد کرد حق ما را ضایع نماید و منطقه هم از آشفتگی نجات خواهد یافت.

  تعداد بازديدها: 101

    نسخه قابل چاپ