در طلیعه چهل و هفتمین سال عمر انقلاب اسلامی، از میان انبوه نکات مهمی که باید مسئولان نظام جمهوری اسلامی و متولیان این انقلاب مورد توجه قرار دهند، به سه نکته که به نظر می‌رسد مهم‌تر از بقیه هستند می‌پردازیم. هرچند چهارمین نکته مهم اینست که متاسفانه گوش حکمرانان ما بدهکار تذکرات خیرخواهانه نیست ولی این بی‌توجهی نمی‌تواند موجب اسقاط تکلیف از آحاد مردم به ویژه اهالی رسانه شود.
1- انقلاب اسلامی، مهم‌ترین حادثه تاریخ ایران بعد از ورود اسلام به این کشور بود که تحقق آرمان‌های بزرگ و سرنوشت‌ساز استقلال، آزادی و برقراری عدالت در جامعه ایرانی را نوید داد. برای تامین استقلال ایران و خارج ساختن کشور از سلطه استعمار خارجی فداکاری‌های زیادی شد. رهبری امام خمینی و ازخودگذشتگی مردم ایران، به پایان یافتن سلطه خارجی بر ایران انجامید و خون شهدا توانست استبداد داخلی را ریشه‌کن نماید و آزادی را به ارمغان بیاورد. برای تحقق عدالت نیز تلاش زیادی شد ولی این هدف بسیار مهم هنوز محقق نشده و مردم از بی‌عدالتی و تبعیض رنج می‌برند. پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی و رسیدن به استقلال و آزادی را نباید پایان کار دانست. حفاظت از استقلال و آزادی از دستیابی به آنها مهم‌تر است. تلاش زیادی برای نفی استقلال و سلب آزادی صورت گرفته و می‌گیرد که این دو دستاورد بزرگ را در معرض خطر قرار داده است. انقلاب اسلامی امروز به مراقبت شدید از این دو دستاورد نیاز دارد.
2- درست است که نقش رهبری امام خمینی در شکل‌گیری انقلاب، به پیروزی رسیدن آن و تاسیس نظام جمهوری اسلامی، بی‌بدیل و غیرقابل انکار است ولی هم از نظر خود امام و هم به لحاظ فلسفه انقلاب اسلامی، محور اصلی – چه در پیروزی انقلاب و چه در تداوم نظام جمهوری اسلامی – مردم هستند. بدون مردم اصولاً انقلاب معنا و مفهوم ندارد و موجودیت نظام حکمرانی نیز فاقد موضوعیت خواهد بود. بر همین اساس، این سوال مطرح می‌شود که اکنون مردم در حکمرانی چه جایگاهی دارند؟
مهم‌ترین پاسخی که مسئولان به این سوال می‌دهند اینست که تمام اندام‌های نظام جمهوری اسلامی با انتخابات و آراء مردم شکل می‌گیرند. این پاسخ، علاوه بر اینکه به لحاظ سازوکار عملی انتخابات دچار اشکالات جدی است و همین امر موجب کاهش شدید مشارکت مردمی در انتخابات‌ها شده، به لحاظ فاصله‌ای که میان مسئولان و مردم وجود دارد نیز قانع‌کننده نیست. در نظام اسلامی، مردم باید به حکمرانان از صدر تا ذیل دسترسی داشته باشند ولی اکنون مردم ما از این دسترسی‌ها محرومند. در نظام اسلامی شایسته‌سالاری باید حرف اول را بزند ولی انتصاب‌ها براساس آشنائی‌ها، پارتی‌بازی‌ها و فامیل‌سالاری است. به کارگزاران نظام اگر با دقت بنگرید، در تمام بخش‌ها عناصر یک طبقه که مجموعه‌ای شکل گرفته از چند خانواده قدرتمند است چیده شده‌اند. یکی از اهداف انقلاب اسلامی، نفی سلطه طبقاتی و مقابله با شکل‌گیری حکمرانی‌ خانوادگی و اشرافی بر کشور بود ولی امروز متاسفانه قدرت در قبضه یک طبقه اشرافی متشکل از چند خانواده که خود را تافته جدابافته می‌دانند قرار دارد.
3- عدالت، بزرگ‌ترین گمشده جامعه امروز ماست. دهه فجر که فرا می‌رسد هر روز خودروهای مشکی با شیشه‌های دودی به همراه کاروانی از محافظان مسلح و بی‌سیم به دست عازم حرم امام خمینی می‌شوند تا در آن مکان بشدت قُرُق شده دسته‌گلی از پول ملت هدیه و به گفته راکبان آن خودروهای لاکچری با آرمان‌های بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی تجدید میثاق کنند. نتیجه اینست که حقوق تجدید میثاق‌کنندگان چند برابر حقوق کارمندان و کارگران است، امکانات بیت‌المال در اختیار آنان است، با پول مردم به سفر می‌روند و روبان قیچی می‌کنند ولی مردم هر روز و هر ساعت با گرانی‌های بی‌امان مواجه می‌شوند و برای تامین مایحتاج زندگی کم می‌آورند. نام این وضعیت را هرچه بگذارند، عدالت نیست. اصولاً این حضرات وقتی در حرم امام خمینی از خدمت به مردم براساس آرمان‌های امام حرف می‌زنند آیا برای لحظه‌ای به تضاد میان سخنان خود با آن مجموعه تشریفاتی و آنهمه ساخت و ساز غیرضروری فکر می‌کنند؟ آیا بهتر نیست شما راه خود را بروید و نامی از امام ساده‌زیست به میان نیاورید؟ به این ماجرا هرطور که بنگرید خلاف عدالت است.
حفاظت از انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی وظیفه حتمی همگان به ویژه حکمرانان است ولی حکمرانان با این شیوه‌ها به این هدف نخواهند رسید.

  تعداد بازديدها: 158

    نسخه قابل چاپ