برخلاف اقتضائات تعالیم اسلامی که خواهان جنگ‌افروزی نیست ولی بر وجوب جهاد دفاعی بسیار تاکید دارد، برخلاف تاکید قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی و سیره عملی امام خمینی و مسئولین این نظام که همواره از آغازگر جنگ بودن اجتناب کرده‌اند ولی برای دفاع مقدس سنگ تمام گذاشتند و برخلاف نظر و عمل مردم ایران که همیشه خواهان صلح و آرامش و ثبات بودند ولی در طول تاریخ دشمن متجاوز را با شجاعت سرکوب کرده‌اند، یک اقلیت بی‌منطق در جامعه ما بر طبل جنگ می‌کوبد و تلاش می‌کند نظر خود را بر دیگران تحمیل نماید.
هیچکس حق ندارد مانع اظهارنظر گروه‌هائی که اقلیت هستند شود، حتی یک نفر را هم نمی‌توان از حق اظهارنظر کردن محروم کرد ولی آن فرد و آن جمع اقلیت نیز حق ندارند نظر خود را به اکثریت تحمیل کنند. اگر یک جمع کوچک درصدد تحمیل نظر خود به دیگران باشد و چنین وانمود کند که نظر مردم اینست، این همان «اقلیتِ خودمردم ‌پندار» است که باید کشور را از خطرش حفظ کرد.
خطرناک‌ترین ویژگی «اقلیت خودمردم ‌پندار» اینست که به رایج‌ترین قاعده مدیریت جامعه یعنی پیروی از رای و نظر اکثریت مردم بی‌اعتنا هستند. اعضاء این اقلیت در جامعه ما خودشان را اسلام می‌دانند، خودشان را به جای کل مردم می‌گذارند، افکار خودشان را افکار انقلابی می‌پندارند و به دلیل همین توهماتی که دارند برای خودشان این جایگاه را قائلند که به جای تمام مردم تصمیم بگیرند و حتی زمانی که منتخب مردم نیستند نیز خواسته و اراده آنها به عنوان تصمیم حکمرانی به اجرا درآید. این، زیانبارترین نوع زیاده‌خواهی است که می‌تواند منافع ملی کشور را با خطرناک‌ترین تهدیدها مواجه کند.
یکی از بدیهی‌ترین موضوعات امروز منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم اکنون اینست که آمریکا و اسرائیل می‌خواهند یک جنگ فراگیر به راه بیندازند و بعد از بلائی که بر سر غزه، لبنان و سوریه آورده‌اند حالا اهداف شوم خودشان برای ایجاد تغییرات مورد نظرشان در سایر کشورهای منطقه را هم محقق نمایند. آنها برای شعله‌ور ساختن این جنگ، به بهانه‌ای نیاز دارند که متاسفانه یک اقلیت افراطی در کشور ما برای دامن زدن به آن آمادگی‌هائی را نشان می‌دهد. اصرار بر حمله به این کشور و آن کشور، سر دادن شعارهای با خاک یکسان کردن اینجا و آنجا و اعتراض‌های غیرمنطقی به دولت که مانع بهانه دادن به دشمن برای شعله‌ور ساختن جنگ در منطقه می‌شود، از ویژگی‌های این اقلیت افراطی است. این، همان «اقلیت‌ خودمردم‌پندار» است که اصرار دارد به جای مردم تصمیم بگیرد و با اینکه می‌داند اکثریت مردم از جنگ متنفرند، فراهم ساختن زمینه‌های یک جنگ را از نان شب برای مردم واجب‌تر جلوه می‌دهد!
پرهیز مسئولین از ورود به درگیری و تنفر مردم از جنگ بهیچوجه به معنای ترس از دشمن نیست. مردم ایران بارها ثابت کرده‌اند که در برابر تهاجم و تجاوز می‌ایستند و دشمن را بشدت پشیمان می‌کنند و در عین حال، بهانه دادن به دشمن برای جنگ‌افروزی را دور از خردمندی می‌دانند. این، کمال درایت است که دولت و ملت در یک همبستگی عاقلانه و منطقی مانع اجرای نقشه دشمن شوند. برخلاف افرادی که با تکیه بر احساسات و توسل به شعارهای سطحی وانمود می‌کنند شجاعت دارند، شجاعت واقعی را کسانی دارند که بر ظاهرسازی‌های ریاکارانه غلبه می‌کنند و دشمن را در حساس‌ترین مرحله‌ای که درصدد به اجرا درآوردن شیطنت خود است، ناکام می‌نمایند. به آمریکا و اسرائیل که از آشامیدن خون ده‌ها هزار فلسطینی و لبنانی و پایمال کردن کرامت غزه و لبنان و سوریه سرمست و مغرورند، نباید اجازه داد بقیه نقشه شیطانی خود را در منطقه به اجرا درآورند.
در مرحله حساس کنونی، فعال کردن دیپلماسی متکی بر مردم، کارآمدترین سلاح برای مقابله با حربه‌های دشمنان است. تکیه بر خرد جمعی، تجدید نظر در سیاست خارجی یا اصلاح روابط بین‌الملل، ممانعت از تحمیل اراده افراطیون بر تصمیم‌سازی‌ها، احترام گذاشتن به نظر اکثریت و عملی ساختن خواسته‌های آنان، راهکارهای حفاظت از منافع ملی هستند.

  تعداد بازديدها: 15

    نسخه قابل چاپ