کمتر روزی است که موضوع حجاب و قانون نوشته شده درباره آن در رسانه ها از سوی اندیشمندانِ دینی و یا سیاستمداران خبری نشود.

روز گذشته جناب آیت الله آقای سید علی محقق داماد -که اینجانب افتخاری شاگردی در محضرش را داشتم- در رابطه با آن ، سخنان مهم و شفافی را مطرح نمودند و بکلی حجاب اجباری را از نظر دینی مردود دانسته و قانون در این مورد را نقد نمودند.

در گذشته نیز ؛ استاد آیت الله جوادی آملی و آیت الله مکارم از مراجع تقلید و آیت الله دستغیب و .. اظهاراتی در نکوهش تحمیل حجاب داشتند. و طبق مشاهداتم در حوزه، دیگر عالمان و فقیهان نیز در این رابطه همسو هستند چون بر این باورِ فقهی هستند که گناه نمیتواند منشاء "تعزیر-جریمه" شود.

اگر قانون گذار مدعیِ دینی بودنِ این قانون است سوال این است؛ چگونه قانونی که مورد اتفاق نظر همه مراجع و عالمان و فقیهان نیست به عنوان یک قانون با خاستگاه دینی است؟

منتقدانِ حوزوی؛ از دو خاستگاه و یا یکی از دو خاستگاه با قانونگذار همراه نیستند و بلکه مخالف هستند.

برخی از زاویه دلسوزی نسبت دین است، چون مشاهده می‌کنند هرجا زور و اجبار و تحمیل در یک واجب شرعی بیشتر باشد ، فرار مردم از دین و خروج آنان از دین بیشتر بوده و از روزی میترسند که خدای نخواسته "یخرجون من دین افواجا" پدید آید!!

به نقل شیخ طوسی ؛ رسول خدا(ص) فرمودند:

"بر این مردم زمانی می‌رسد که در آن قلب مومن در سینه اش آب می‌شود چنانکه سرب در آتش ذوب می‌شود. زیرا او در دین مردم آفت و بدعت می‌بیند و نمی‌تواند در آن تغییری دهد."

و از سوی دیگر؛ عالمانی که با این قانون از نظر تئوری همراه نیستند، بدین جهت است که در پایگاه فکری و فقهی آنان؛ بین واجب و بین مداخله حکومت در مورد آن واجب تفاوت قائل هستند و یا مداخله را در صورت تمکین مردم روا میدانند.

عده ای دیگر از علماء ربانی که خود ، دست پرورده امام راحل هستند مانند ؛ استاد آیت الله جوادی آملی ، خوف آسیب به اصلِ انقلاب شکوهمند مردمی و در خطر قرار گرفتنِ آن را دارند!

رو در رو بودن مردم و حاکمیت خطری است که اگر تقویت شود دودی از آن بلند خواهد شد که به تعبیر امام راحل دیگر تا صدها سال کسی نمی تواند اسم "اسلام" را به زبان آورد!!

بله ، با آنان که دل در گِرو احکام الهی دارند همسو هستم که این وضع موجود دودی است که افق معنویت را تیره میکند ، ولی قوانین و رفتار شبه قانونی که به "تقابل مردم با حاکمیت" بیانجامد؛ دیگر دود نخواهد بود بلکه شعله ای خواهد شد که تا ثریا میرود و امیدوارم که هیچ گاه آن روز را نبینیم.

آقای قانونگذار و ناظر که مدعی طرح و تصویب قانون حجاب بر اساس باورهای دینی هستند را ، متوجه به چند مطلب اساسی از منظر دین میکنم؛

۱ ) کاری اگر سامان یافته هم باشد اما از ناسازگارها نبایدغفلت کرد؛ به نقل "غررالحکم" امیرالمؤمنین(ع) فرمود: "کارهاى سازمان یافته را،ناسازگارى تباه مى کند. اَلْأُمُورُ اَلْمُنْتَظِمَةُ یُفْسِدُهَا اَلْخِلاَف"

۲ ) هر برنامه "حق" اگر فاقد تدبیر و بررسی نتایج و هزینه ها باشد در دامن باطل می افتد؛ به نقل "المحاسن" امام باقر (ع) فرمود : " فاصله بین حق و باطل کمی عقلانیت و تدبیر درست امور است ؛ ما بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ اِلاّ قِلَّةُ الْعَقْل."

۳ ) باید به مهمات واصول باید توجه شود، امروز تامین زندگی مردم اولویت اول است. به نقل سید ابن طاوس؛ "روزی موسی و هارون به خدا گفتند:چرا به فرعون طول عمر دادی و نفرین ما را در حق او اجابت نشد؟ از سوی خدا خطاب آمد: فرعون، یک عیب داشت و یک حُسن. عیب او در ادعایِ خدایی بود، و اما حُسن او این بود که شهرها را آباد و راه‌ها را امن و سفره‌ها را رنگین کرده بود. از دعوی خدایی او زیانی به من نمی‌رسید اما فرمانروایی او به سود مردم بود. پس من از حق خویش گذشتم تا مردم آسوده باشند."

۴ ) باید مراقب "نفوذی ها" بود که مورد تاکید مکرر رهبر انقلاب است. امکانِ وجودِ نفوذی در رابطه با تخریب دین در لباس دینداری را نمیتوان انکار کرد. به نقل کتاب "الاحتجاج" امام صادق (ع) فرمود : "ضرر کسانیکه موجب دور شدنِ مردم از دین میشوند ، برای شیعیان ناتوان ما از ضرر لشکر یزید بر امام حسین(ع) واصحابش بیشتر است. چرا که آنان جان‌ها و اموال را می‌گرفتند و این عالمان بدکردار خود را اهل ولایت ما و دشمن دشمنان ما جلوه می‌دهند و این‌گونه بر شیعیان ناتوان ما شک و شبهه وارد می‌کنند و موجب گمراهی آنان می‌شوند!"

۵ ) حجاب یک واجب قطعیِ دینی است و اگرادعا میشود دشمن وارد شده ، دشمن با ابزارجنگ سرد واردشده، پس جریمه وخشونت با مردم مورد نقد است. کارشناسی ، رفتار اخلاقی ، خصوصا تامین نیازهای اقتصادیِ جامعه ، و بالاخص برقراری عدالت در مواجهه با دانه درشت ها، حجاب را میتواند نهادینه کند.

میتوانید امتحان کنید.

*جماران