تامین امنیت ملی کشورها به مولفه‌هائی تکیه دارند که یکی از مهم‌ترین آنها عقبه مردمی در جغرافیای فرامرزی است.
ایران که با 16 کشور هم‌مرز است، به همین تعداد عقبه مردمی در خارج از مرزهای خود دارد. این، یک قدرت بالقوه است که اگر به فعلیت درآید یکی از قوی‌ترین اهرم‌های تامین امنیت ملی کشورمان خواهد بود و اگر از دست برود، می‌تواند به ابزاری در دست دشمنان برای ناامن کردن ایران و ایجاد تهدیدهای غیرقابل پیش‌بینی و تصور تبدیل شود.
فارسی‌زبان‌ها، شیعیان، علاقمندان به فرهنگ و سنت ایرانی و طرفداران آرمان‌ها و اصول انقلابی و ارزشی مورد نظر ایران اعم از سنی و شیعه در کشورهای همجوار ما فراوانند. در هر یک از کشورهای هم‌مرز ایران، یک یا چند بخش از این مجموعه را می‌توان یافت و در بعضی از این کشورها تمام یا اکثر این مولفه‌ها وجود دارند. در جمهوری آذربایجان، تاجیکستان، افغانستان، پاکستان و عراق، بیشترین عقبه را داریم.
هرچند برخورداری از این مولفه‌ها مهم است ولی حفاظت از آنها مهم‌تر است. برای اینکه بتوانیم از اینهمه امکانات انسانی در کشورهای همجوار استفاده کنیم قبل از هر چیز باید به این ثروت خدادادی بسیار ارزشمند توجه عمیق نمائیم. کسانی که دارائی‌های خود را بشناسند و از اهمیت آنها باخبر باشند می‌توانند برای حفاظت از آنها اقدام کنند.
متاسفانه چشم و گوشی که این دارائی‌ها را ببیند و درباره آن شنیدنی‌ها را بشنود در کشور ما وجود ندارد و اگر دارد، در مرحله بعدی که حفاظت از این دارائی‌ها باشد بشدت دچار مشکل هستیم. مردم جمهوری آذربایجان، یکپارچه دلباخته ایران بودند و هنوز هم به میزان بالائی هستند ولی برای حفاظت از این ثروت بی‌نظیر کاری نکردیم بطوری که رژیم صهیونیستی و آمریکا و سرانگشتانش برای غارت فرهنگ و باورهای این مردم هر کاری خواستند کردند و این عقبه امنیتی ما به یکی از ناامن‌ترین پایگاه‌ها تبدیل شد. در تاجیکستان، حداقل 10 میلیون فارسی‌زبان زندگی می‌کنند ولی ما برای تقویت پیوندی که از این طریق با آنها داریم قدمی برنداشته‌ایم. در افغانستان، حدود 40 درصد فارسی‌زبان داریم که هر روز شاهد سرکوب‌ شدنشان به دست گروه تکفیری-تروریستی طالبان هستیم و ما به جای حمایت از آنها روابطمان با طالبان را گسترش می‌دهیم.
در هیچیک از این کشورها بهیچوجه خواهان جنگ نیستیم. جنگ، مطلوب دشمنان ماست و در افغانستان نیز روی کار آوردن طالبان توسط آمریکا با هدف به راه انداختن جنگ با ما بود ولی اینکه بنشینیم و نظاره‌گر سرکوب هزاره‌ها و سایر فارسی‌زبان‌ها به دست این گروه بدسابقه باشیم، با حفاظت از عقبه امنیتی ایران منافات دارد. ما باید از راه‌های مسالمت‌آمیز و توسل به ابزارهای قانونی و سیاسی از 14 میلیون فارسی‌زبان در برابر سلطه غیرقانونی پشتون‌ها حمایت کنیم و اجازه ندهیم طالبان در طرح پشتون‌سازی افغانستان به موفقیت برسد.
ما می‌توانیم بدون اینکه کم‌ترین هزینه‌ای متحمل شویم و بدون اینکه وارد درگیری با دیگران شویم عقبه‌های خود در تمام کشورهای همجوار را حفظ و تقویت کنیم. رسیدن به این هدف، نیازمند تدبیر مبتنی بر تحکیم روابط با مردمی است که با ما علائق مشترک دارند. شوربختانه باید اعتراف کنیم ما به جای این تدبیر، با انتخاب‌های نادرست درصدد ناامید کردن همان مردمی برآمده‌ایم که می‌توانند پایه مهمی برای تامین امنیت ملی کشورمان در جغرافیای فرامرزی ما شوند. ریچارد بنت، گزارشگر سازمان ملل گفته «هزاره‌ها در افغانستان با خشونت داعش و طالبان مواجهند» ولی ما که قرن‌های متمادی با هزاره‌ها بیشترین تعامل را داشتیم، امروز که روز غربت و شلاق خوردن هزاره‌ها به دست کینه‌توزترین دشمنان مشترکمان است از آنها حمایت نمی‌کنیم. زنگ خطری که امروز در مرزهای شرقی ما به صدا درآمده، آینده تهدیدآمیزی را به ما گوشزد می‌کند. ما چرا راضی می‌شویم عقبه‌های امنیتی کشورمان را از دست بدهیم؟

  تعداد بازديدها: 147

    نسخه قابل چاپ