یک کارشناس حوزه انرژی گفت: یکی از راه‌حل‌های دنیا افزایش تولید بود که این موضوع نیز با توجه به عدم سرمایه‌گذاری در دنیا به دلیل کرونا عملا امکان وجود نداشت، تنها مبادی که می‌توانستند افزایش تولید اشته باشند؛ ونزوئلا و ایران بودند که در این زمینه چشم‌پوشی اتفاق افتاد به این ترتیب که در مورد ونزوئلا مذاکره شد تا امکان حضور شرکت‌های آمریکایی با توجه به توافقات و تسهیلات دولت آمریکا فراهم شود، در مورد ایران هم نسبت به صادرات چشم‌پوشی شد.
مرتضی بهروزی‌فر در گفت‌وگو با ایلنا، در ارزیابی واقعیت رقم صادرات نفت اظهار داشت: اینکه ما افزایش تولید داشتیم درست است و این را باید یک موفقیت مسئولین عملیاتی صنعت نفت برای تولید بیشتر تلقی کرد زیرا زمانی که حجم تولید باتوجه به ظرفیت کم می‌شود؛ نگهداشت ظرفیت تولید اقدامی است که نیاز به تخصص داشته و هزینه‌بر است.
وی افزود: در این مسئله شکی نیست که در زمان تولید کم توانستیم به رقم تولید اضافه کنیم اما در نظر داشته باشیم که اواخر سال 98 بحران همه گیری کرونا را در دنیا داشتیم و تا سال 1400 به شرایطی رسیدیم که نسبت به سال‌های گذشته حتی 20 تا 25 میلیون بشکه کاهش مصرف داشتیم و علت هم قرنطینه‌هایی است که در چین اتفاق افتاد و منجر به کاهش مصرف شده بود. آن زمان بخشی از صنعت و حمل و نقل هوایی و زمینی و حتی تردد داخلی هم دچار اختلال شد و ارتباطات به شدت دچار چالش و مصرف به میزان زیادی کاهش پیدا کرد، تا اینکه واکسن عمومی در تمام دنیا اتفاق افتاد و مسئله کرونا حل شد و دوباره تقاضا به سطح قبل بازگشت.
این کارشناس حوزه انرژی گفت: پایان کرونا همزمان با بحران بین روسیه و اوکراین شد، جنگ در کشوری که یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت دنیا است و این مسئله باعث تحریم علیه روسیه شد. بسیاری از کشورهای اروپایی تمام تلاش خود را کردند که واردات کمتری از روسیه داشته باشند و این روی صادرات نفت این کشور اثر گذاشت و همین عوامل باعث شد که بازار دچار مشکل شود، نتیجه اینکه از یک سو افزایش تقاضا به سمت ایران سوق داده شد که متناسب با افزایش تقاضا نتوانسته بود افزایش عرضه داشته باشد. ازسوی دیگر هم دنیا در معرض حذف بخشی از صادرات نفت روسیه قرار گرفته بود چون هم مسئله جنگ را داشتیم که امکان داشت به زیرساخت‌ها آسیب برساند و از طرف دیگر مسئله تحریم‌ها را داشتیم؛ همه اینها باعث شد قیمت نفت از 100 دلار هم بالاتر برود.
وی ادامه داد: یکی از راه‌حل‌های دنیا افزایش تولید بود که این موضوع نیز با توجه به عدم سرمایه‌گذاری در دنیا به دلیل کرونا عملا امکان وجود نداشت، تنها مبادی که می‌توانستند افزایش تولید اشته باشند؛ ونزوئلا و ایران بودند که در این زمینه چشم‌پوشی اتفاق افتاد به این ترتیب که در مورد ونزوئلا مذاکره شد تا امکان حضور شرکت‌های آمریکایی با توجه به توافقات و تسهیلات دولت آمریکا فراهم شود، در مورد ایران هم نسبت به صادرات چشم‌پوشی شد. بهروزی‌فر گفت: مورد دیگری که باید در نظر داشت اینکه تمام صادرات نفت ایران صرفا به چین و فقط به شرکت‌های کوچک این کشور بوده که هیچ ارتباط و مراورده بین‌المللی نداشته و وابسته به دلار نبوده‌اند، یعنی هیچ ارتباطی با آمریکا نداشتند. در واقع فروش نفت ایران به بازارهای محلی چین بوده که نفت خام را وارد و پالایش می‌کردند و در بازار محلی نیز بفروش می‌رساندند.
وی تصریح کرد: امروز ما مجبوریم نفت را با تخفیف بفروشیم، مجبوریم اسناد را تغییر دهیم، مجبوریم در ازای نفت پول را وارد کشور نکنیم حتی اگر هم وارد شود انتقال پول این نفت فروخته شده به کشور یک فرایند پرهزینه است. امکان انتقال همه پول به صورت ارزهای پرقدرتی مثل دلار و یورو وجود نداشته است، همه اینها دست به دست هم دادند تا حدی به صادرات ایران اضافه شود اما واقع امر این است که این نفت ارزان فروخته شده و به بازار جدیدی نرفته است. این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: افزایش صادرات نفت صرفا توانمندی ما نبوده است، اگر بازار جدیدی پیدا کرده بودیم، اگر توانسته بودیم علیرغم تحریم‌ها به اروپا صادرات داشته باشیم، اگر در همین شرایط تحریم به ژاپن و کره صادرات داشتیم؛ می‌توانستیم ادعا کنیم که دیپماسی انرژی را فعال کردیم ولی واقعیت اینکه ما فقط به شرکت‌های کوچک چینی نفت فروختیم، حتی یک قطره نفت هم به سی‌ان‌پی‌سی چین نفروخته‌ایم، به عبارت دیگر بازار جدید بدست نیاورده‌ایم و افزایش صادرات به شکل واقعی اتفاق نیفتاده است.

*روزنامه جمهوری اسلامی

  تعداد بازديدها: 295

    نسخه قابل چاپ