خطر حضور بی‌ضابطه اتباع افغانستانی در ایران اکنون بقدری افزایش یافته که به یکی از موضوعات پرجاذبه تبلیغات انتخاباتی برای بعضی از داوطلبان ریاست جمهوری تبدیل شده است. از نوع شعارهای این داوطلبان فهمیده می‌شود که قرار است در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بر سر برخورد با اتباع افغانستانی موجود در ایران و تعیین تکلیف آنان به ویژه اخراجشان مانور بدهند.
با اینکه می‌دانیم این شعار و این مانور مانند تمام شعارها فقط برای جمع‌آوری رای است و بعد از رسیدن به کرسی ریاست جمهوری بطور کلی فراموش می‌شود، در عین حال نشان‌دهنده این واقعیت هم هست که موضوع حضور بی‌ضابطه اتباع افغانستانی در کشورمان از مرز هشدار عبور کرده بطوری که موجب نارضایتی عمومی شده است. اگر رئیس ‌جمهور آینده واقعاً بتواند مشکل بزرگ حضور بی‌ضابطه اتباع افغانستانی در کشورمان را حل کند باید به او آفرین گفت. متاسفانه این موضوع در اختیار افراد و مراکزی قرار دارد که دولت‌ها تاکنون نتوانسته‌اند به آن ورود کنند و مشکلات ناشی از آن را برطرف نمایند.
برای درک بهتر میزان خطر، باید به مواردی از واقعیت‌های ملموس در جامعه توجه شود، واقعیت‌هائی که نشان می‌دهند نفوذ اتباع اکنون اقتصاد، فرهنگ، سیاست و اجتماعات را فراگرفته است.
تازه‌ترین خبر که سخنگوی سازمان ثبت اسناد و املاک اعلام کرده اینست که 50 درصد شرکت‌های به ثبت رسیده در ایران متعلق به اتباع کشور افغانستان است. نکته مهمی که درباره این موضوع قابل تامل است اینست که مشخص نیست آیا نظارت دقیقی بر عملکرد این شرکت‌ها وجود دارد یا نه؟ و اگر نظارتی هست، اینهمه شرکت افغانی در کشورمان چه کارنامه‌ای دارند؟ برای درک اهمیت آمار مربوط به شرکت‌های خارجی لازم است بدانیم طبق گفته سخنگوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، از زمان تصویب قانون حمایت و تشویق سرمایه‌گذاری خارجی در سال 1381 تاکنون در مجموع 8241 شرکت خارجی در کشور به ثبت رسیده است.
در کنار این آمار، لازم است این نکته قابل تامل‌تر نیز مورد توجه قرار گیرد که بندر چابهار با موقعیت ویژه تجاری که دارد تقریباً در قبضه تجار افغانی است. آنچه این واقعیت را حساس‌تر می‌کند قراردادی است که با نمایندگان حکومت خودخوانده طالبان در زمینه فعالیت‌های تجاری در چابهار امضا شده است.
مورد دیگر که بسیار هشداردهنده است، قبضه شدن مناطقی از کشور توسط اتباع افغانستانی است. شهرری، روستاهای جنوب تهران، اراضی و آبادی‌ها و مراکز اطراف فرودگاه امام خمینی، حاشیه شهر مشهد، شهرستان‌هائی مانند یزد، زاهدان، کرمان، کرج، مناطقی از شمال، مراکزی از استان فارس و استان‌های جنوبی و... از نظر بافت جمعیتی به وضعیتی دچار شده‌اند که گوئی غلبه با اتباع افغانستانی است. در خود تهران، مراکزی مانند میدان آزادی، دریاچه خلیج فارس و حتی مناطق کوهستانی شمال و شرق تهران در تصرف اتباع افغانستانی قرار دارند. در شهرها و استان‌ها شرایط بگونه‌ای است که مردم بومی احساس نگرانی کرده و در مواردی نیز به صورت خودجوش اقدام به اخراج اتباع خارجی می‌کنند.
مشکلات امنیتی ناشی از حضور آن دسته از اتباع افغانستانی که به طالبان وابسته هستند و اقدامات متعددی نیز علیه امنیت کشور انجام داده‌اند، مورد هشداردهنده دیگری است که باید به آن توجه ویژه شود. متاسفانه اخبار اقدامات ضدامنیتی این افراد به صورت شفاف در اختیار افکار عمومی قرار نمی‌گیرد و در عین حال اقدام موثری نیز برای مقابله با حضور این افراد به عمل نمی‌آید.
مردم ایران با مردم افغانستان مشکلی ندارند و بیش از نیم قرن است که از آنها به گرمی پذیرائی کرده‌ا‌ند، ولی پدیده حضور بی‌ضابطه اتباع افغانستانی به‌ویژه عناصر وابسته به طالبان، یک خطر بزرگ است که در چارچوب نقشه راه این گروه برای رسیدن به اهداف ویژه‌ای که برعهده دارد دنبال می‌شود. این خطر، آینده ایران را تهدید می‌کند و بی‌تفاوتی عجیب متولیان نظام جمهوری اسلامی در برابر این خطر، بشدت نگران‌کننده است.

  تعداد بازديدها: 203

    نسخه قابل چاپ