با عبور کشور از 5 روز التهاب ناشی از سانحه هوائی برای بالگرد حامل رئیس ‌جمهور و همراهانش که منجر به شهادت آنها شد، اکنون مهم‌ترین موضوعی که در دستور کار جامعه قرار دارد انتخابات ریاست جمهوری است.
طبق اصل 131 قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی، در زمان فقدان رئیس ‌جمهور «شورائی متشکل از رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه و معاون اول رئیس ‌جمهور موظف است ترتیبی دهد که حداکثر ظرف مدت 50 روز رئیس ‌جمهور جدید انتخاب شود».
این شورا از هفته گذشته کار خود را آغاز کرد و طبق اخبار منتشره، این ماموریت در زمان مقرر انجام خواهد شد. این، ظاهر و شکل کار است که بطور طبیعی انجام می‌شود ولی آنچه مهم است و کشور ما امروز به آن نیاز دارد، شکل ظاهری انتخابات ریاست جمهوری نیست، چگونگی برگزاری این انتخابات مهم است.
مسئولان نظام می‌توانند از فرصتی که خون شهدای سانحه بالگرد به وجود آورده برای جذب حداکثری مردم به پای صندوق‌های رای استفاده کنند و با برگزار کردن یک انتخابات رقابتی واقعی شرایط کشور را از ریزش در مشارکت به رویش تبدیل نمایند. در سه انتخابات 1398 مجلس یازدهم، ریاست جمهوری 1400 و اسفند 1402 برای مجلس دوازدهم، ریزش‌های زیادی مشاهده شد که در خور نظام جمهوری اسلامی نبود. علت اصلی این بود که این سه انتخابات، رقابتی به معنای واقعی نبودند. مسئولان سخن از رقابتی بودن انتخابات در تمام این سه مورد می‌گفتند ولی در عمل با ردصلاحیت‌های گسترده داوطلبان، مجالی برای رقابت گرایش‌های فکری مختلف باقی نماند و آنچه رقابت نامیده شد در واقع رقابت اصحاب یک گرایش با خودشان بود. این وضعیت در انتخابات ریاست جمهوری 1400 بیش از دو انتخابات قبل و بعد از آن مشاهده شد. محصول این نوع انتخابات غیررقابتی، شکل گرفتن حکمرانی یکدست است که با روح قانون اساسی سازگاری ندارد. روح قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی نمایانگر تفرق قدرت است با این گرایش منطقی و حکیمانه که از تفرق قدرت برای حفاظت از استقلال قوا استفاده شود در عین حال که رعایت وحدت بر محور منافع ملی وظیفه اجتناب‌ناپذیر هر سه قوه است.
مهم‌ترین عامل بقاء و دوام و قوام حکمرانی، حفظ و تقویت پشتوانه مردمی نظام حکومتی است. این مهم فقط با رعایت حقوق مشروع مردم در زمینه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و شهروندی تامین می‌شود. برگزاری انتخابات رقابتی واقعی یکی از راه‌های تامین حقوق مشروع مردم و از عوامل بسیار موثر در حفاظت از پشتوانه مردمی و تقویت آنست، چیزی که در شرایط کنونی بشدت به آن نیاز داریم.
مسئولان نظام اگر خواهان خارج شدن انتخابات از سردی و دور شدن از مشارکت حداقلی هستند و می‌خواهند آراء باطله مهم‌ترین رقیب فرد منتخب نباشد، باید به رقابتی کردن آن در عمل و نه در حرف و شعار همت بگمارند. حکمرانان کنونی ما این واقعیت تلخ را بپذیرند که کاهش مستمر مشارکت مردمی در انتخابات‌ها برای کشور، نظام و حتی خود حکمرانان یک تهدید است. اگر آنها می‌خواهند این تهدید را به فرصت تبدیل کنند، راهی غیر از این ندارند که به انتخابات رقابتی واقعی روی بیاورند.
منظور از رقابت واقعی این نیست که هرکس داوطلب می‌شود تایید صلاحیت شود. تایید صلاحیت‌ها اگر به جای سلیقه‌ای و سیاسی بودن به قانونی بودن تبدیل شوند و قانون نیز طبق میل افراد تفسیر نشود، زمینه برای انتخابات رقابتی واقعی فراهم خواهد شد. در اینصورت، مشارکت 41 درصدی به حداقل 80 درصدی تبدیل خواهد شد، رویدادی که هم به نفع کشور و نظام است، هم پشتوانه‌ای مردمی برای حکمرانی خواهد بود و هم امید را به عموم مردم برخواهد گرداند و این مهم‌ترین نیاز امروز است. مهم این نیست که چه کسی رئیس ‌جمهور می‌شود، چگونه رئیس ‌جمهور شدن مهم است.