احمد دلاکه عزیزِ دل است

وصفِ صفاتش به زبان مشکل است

محوِ نگاه و سخن یار بود

بر سپه ناصره سردار بود

شیفته ی راهِ حسینی هم اوست

کشته ی میثاق خمینی هم اوست

میرِ علمدارِ بسیج احمد است

تا به ابد در دو جهان سرمد است

صف شکن لشکرِ دینِ مبین

یار ولایت نبود غیر از این

دشمنِ کفّار و منافق ستیز

در نظرش نور و سیاهی تمیز

آنکه عیان بود ، اسیر فساد

شور و خروشش همه دارد بیاد

یادِ خدا در همه احوال بود

فارغ از آن همهمه و قال بود

گوش به فرمان ولی بسته بود

وز رخِ زیبای جهان خسته بود

مردِ عمل بود در آن روزگار

دستِ تهی شاکرِ پروردگار

او ز کرم شهره ی بازار بود

مهر و وفا هر دو خریدار بود

یارِ ضعیفانِ زمین خورده اوست

در غمشان همره و افسرده اوست

وانکه ندارد گهری جان اوست

در رهِ حق تحفه ی دکّان اوست

حافظ گمنام عدالت گری است

نقلِ حدیث اش سخنِ دیگری است

چشمِ نترس و جگرِ شیر داشت

بر دو لبش نغمه ی تکبیر داشت

عشق بجانش شرر افکنده بود

ساعی ی جوینده ی یابنده بود

مونس و همراهِ مهاجر چه شد

رفت و به این سوی زمین خیره شد

تهران 1390/1/13

برگرفته از کتاب" ساقی مستان