از این جنگل‌‌ها تنها 1.3 میلیون هکتار قابل بهره‌‌برداری صنعتی است، بقیه جنگل‌‌ها به دلیل عدم نگهداری مناسب یا آسیب‌‌های طبیعی مورد بهره‌‌برداری قرار نمی‌‌گیرند.

در شش دهه گذشته و از ابتدای دهه چهل شمسی تاکنون، توسعه در ایران با از بین رفتن جنگل‌‌ها همراه بوده است.

در دوران پهلوی و در فاصله سال‌‌های 1304 تا 1357 توسعه کشاورزی به ویژه برای پوشش جنگلی مضر بود.

در استان‌‌های چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان زمین‌‌های جنگلی زیادی برای کشت و زرع پاک تراش شدند.

در گیلان، جنگل‌‌ها را قطع کردند تا امکان تولید چای، برنج و تنباکو فراهم شود. بهره‌‌برداری مشابه از اراضی جنگلی مازندران، زیستگاه ببر ایرانی را که آخرین بار در دهه 50 مشاهده شده بود، نابود کرد.

از زمان انقلاب و از سال 1357، جنگل‌‌های ایران قربانی تخریب فزاینده‌‌ای شده‌‌اند و حدود یک میلیون هکتار از جنگل‌‌های زاگرس غنی از نظر زیست محیطی به دلیل تغییرات اقلیمی از بین رفته است.

*اعتماد