اولویت با مسدود کردن منافذی است که دشمن از آنها برای ضربه زدن به ما استفاده می‌کند. ما با انتقام گرفتن‌های معمول نه می‌توانیم نیروهائی را که از دست داده‌ایم به دست بیاوریم و نه می‌توانیم مانع ضربه زدن‌های بعدی دشمن شویم. انتقام واقعی اینست که دشمن را برای ادامه جنایاتش علیه نیروهایمان ناکام کنیم.
مسئولان نظام جمهوری اسلامی نباید تحت تاثیر نسخه‌هائی که عناصر افراطی می‌نویسند قرار گیرند و مرتکب اقدامات شتابزده و حساب ‌نشده شوند. بدیهی‌ترین نکته در مورد جنایات رژیم صهیونیستی علیه نیروهای ایرانی به ویژه نیروهائی که در بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق به شهادت رسانده اینست که جمهوری اسلامی ایران را وارد یک جنگ مستقیم کند. روشن است که ورود به چنین جنگی به مصلحت کشورمان نیست و ما نباید در این دام که آمریکا و صهیونیست‌ها برایمان تدارک دیده‌اند گرفتار شویم. بازی کردن در زمین دشمن هرگز به نفع نیست و بی‌تردید آنکس که زمین را برای بازی آماده کرده برنده بازی خواهد بود.
درست است که ما از امکانات و تجهیزات نظامی اعم از تهاجمی و دفاعی در سطح بالا برخورداریم ولی اصلی‌ترین شرط برای پیروزی در نبرد، استفاده صحیح و مدبرانه از امکانات است. علاوه بر این، بکارگیری بجا و بموقع آنچه در اختیار است، رمز موفقیت است و نقطه مقابل اینست که امکانات و تجهیزات با برنامه‌ریزی و طراحی دشمن بکار گرفته شوند. همه می‌دانند که اکنون دشمن برای کشاندن ما به جنگ برنامه‌ریزی کرده و برای ما نقشه دارد. ما باید با هوشیاری تصمیم بگیریم و در این تصمیم‌گیری از عجله کردن و بی‌گدار به آب زدن بپرهیزیم.
بهترین اقدام در حال حاضر تلاش همه‌جانبه برای مسدود کردن منافذی است که دشمن از آنها برای ارتکاب جنایات علیه نیروهای ما استفاده می‌کند. در این زمینه، مطالب زیادی گفته و نوشته شده که عصاره آنها و البته قابل توجه‌ترین‌‌ها احتمال همکاری عناصری در داخل سوریه اعم از افراد محلی و یا عوامل روسیه که امکانات زیادی در زمینه‌های اطلاعاتی، امنیتی و پدافندی را در زمین و آسمان سوریه در اختیار دارند با صهیونیست‌هاست.
درباره سوریه لزومی ندارد احتمال همکاری با رژیم صهیونیستی بر دولتمردان متمرکز شود. چه‌ بسا افراد نفوذی دوچهره‌ای که مانند «ایلی کوهن» جاسوس کارکشته صهیونیست‌ها در دهه 1340 با ظاهری بشدت دلسوز ولی باطنی همراه با دشمن ما داشته باشند. سوریه کشوری است که زمینه‌های نفوذ سازمان‌های جاسوسی بین‌المللی به ویژه صهیونیستی را از گذشته داشته و اکنون نیز دارد. جنگ‌های داخلی سوریه در یک دهه گذشته این زمینه را بیشتر کرده و به همین دلیل ما باید با عناصر محلی سوریه بسیار محتاطانه تعامل داشته باشیم کمااینکه از «ایلی کوهن»های داخل کشور خودمان هم نباید غافل باشیم.
در مورد روسیه که آسمان سوریه را در اختیار دارد، با پیشرفته‌ترین تجهیزات پدافندی قدرت رهگیری تمام پرنده‌ها را دارد و در زمین نیز از نیروها و امکانات نظامی تهاجمی و تدافعی کارآمدی برخوردار است، نمی‌توان این سوال را نادیده گرفت که چرا هرگز از اینهمه امکانات خود برای جلوگیری از جنایات رژیم صهیونیستی علیه نیروهای ایرانی استفاده نکرده است؟ علاوه بر قربانیان زیادی که در اثر بمباران‌های هواپیماهای رژیم صهیونیستی در نقاط مختلف سوریه در سال‌های اخیر داده‌ایم، در همین 6 ماه بعد از عملیات «طوفان‌الاقصی» نیروهای مهمی از زبده‌ترین‌ها به شهادت رسیدند که نمی‌توان جای خالی آنها را پر کرد. به همین دلیل، اولویت با مسدود کردن منافذی است که دشمن با استفاده از آنها این نیروها را از ما می‌گیرد. اگر بخواهیم با خود صادق باشیم باید بپذیریم انتقام واقعی اینست.