در نگاهِ "صحیحی فقیهان" نمازِ باطل، نماز نیست. اما در نگاهِ اعمّی جامعه، رای باطل، "رای" است. تنها از آن رو باطلش می‌خوانند که به حساب هیچ نامزدی نوشته نمی‌شود. هیهات که باطل و بی‌اثر باشد، بلکه معنا و اثری مرکب دارد و ‌گاه "همراهی را با درنگ" و گاه "اعتراض‌ را با هراس" یکجا نشان می‌دهد و علاوه‌ بر مخالفت، آزادی را نیز زیر سوال می‌بَرَد. رای‌های باطل، نه کاغذ باطله، که "اوراق بهادار"ند. مجهول‌المالک ‌نیستند که ملک طلق دولت باشد. هم حساب دارند و هم صاحب! و پشتِ هر برگشان یک انسانِ "صاحب رای" پنهان شده است. "موافقی مردد" یا "مخالفی مُخاف". آرای باطل را نه "شیاطین‌جنّی" در صندوق ریخته‌‌اند و نه "فرشتگان الهی"! بلکه تک تکِ آن‌ها "دست‌ریزِ" بخشی از همین ملتِ حضور یافته است. خطرِ ترکیبی "مخالفت"، "خوف" و "پنهان‌کاری" را دست‌کم نگیرید. پیام آشکارش را دست‌کم در نزد خودتان پنهان نکنید!