همیشه در هنگام نزدیک شدن به انتخابات، دو سؤال ذهن مردم را درگیر می‌کند:
۱. در انتخابات شرکت کنم یا خیر؟
۲. به چه فرد یا افرادی رأی دهم؟
در سوال اول اگر به این نتیجه برسیم که نباید در انتخابات شرکت کنیم، دیگر نوبت به سوال دوم نمی‌رسد.
ما برای جواب به سؤال اول و دوم راه آسانی را پیشنهاد می‌کنیم که وظیفه الهی، اسلامی، انسانی، ملی و عقلی ما را مشخص می‌کند:
همه ما می‌دانیم و به عقل و تجربه دریافته‌ایم که: به افراد دروغگو، دو رو، خائن در امانت، خلاف کنندگان در تعهدات، قراردادها، وعده‌ها و قول‌ها، نباید اعتماد و اطمینان کنیم و اگر فریب خورده و اعتماد و اطمینان کنیم باید منتظر عواقب وخیم آن باشیم و هیچ کس غیر از خود را نباید سرزنش و نکوهش کنیم.
حال هر کس باید بنگرد آیا انتخاب او شامل و یا کامل اینگونه افراد است یا خیر؟ یعنی اگر فرد و یا افرادی را برای ریاست جمهوری و یا وکالت مجلس می‌خواهد برگزیند راستگو، درستکار، وفادار، صادق الوعد بوده است یا خیر؟ و آیا سابقه هر کدام از آن‌ها و یا اکثریت و اغلب آن‌ها، در گروه راستگویان است و یا دروغگویان؟
هر گاه جواب آن "آری" بود، تکلیف در رأی دادن است، و هر گاه جواب آن "نه" بود، تکلیف در رأی ندادن است. بقیه چیزهایی که برخی افراد در گفتارها و نوشتارهای خود درباره لزوم و ضرورت "رأی دادن" و یا "رأی ندادن" می‌گویند، فرع مطلب گفته شده در بالا است و محک سنجش درستی و نادرستی گفتار و نوشتار آن‌ها، تطابق با مطلب گفته شده است. دلیل محکم، حجت قوی و خدشه ناپذیر برای هر کس در پیشگاه خدای متعال و در دنیا و آخرت و در نزد مردم حال و آینده و تاریخ این کشور: همراهی، همکاری، تعاون، برادری و دوستی با راستگویان، و مخالفت، دوری، مقابله و دشمنی با دروغگویان است.
خداوند متعال به ما فرمان داده که: 《يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ》 ای كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا پروا كنيد و با راستگویان باشيد.(سوره توبه، آیه ۱۱۹) و الگوی راستگویان و راست کرداران حضرات معصومین(ع) هستند و ایشان درباره کناره‌گیری و مخالفت و دشمنی با دروغگویان صدها مطلب را به ما مکرراً آموخته‌اند.
