انتظار برای ظهور منجی نهائی انسان، اعتقاد مشترک ادیان است. علاوه بر اسلام، تعالیم مسیحیت و یهودیت نیز بر آمدن موعودی که بشر را نجات خواهد داد تاکید دارند. در دایره اسلام، انتظار برای ظهور موعود وجه مشترک اعتقادی مذاهب اسلامی است هرچند در بعضی جزئیات تفاوت‌هائی وجود دارد.
علاوه بر این اشتراک اعتقادی مربوط به اصل انتظار برای ظهور موعود منجی، اتفاق نظر دیگری هم میان ادیان و مذاهب وجود دارد که مربوط به هدف این انتظار است. تمام ادیان و مذاهب بر این نکته اتفاق نظر دارند که موعود مورد نظر برای اقامه عدل ظهور می‌کند و در دوران حکمرانی او بساط ظلم برچیده می‌شود و عموم مردم طعم عدالت را خواهند چشید.
این وعده، بر خلاف وعده دولت‌ها کاملاً صادقانه و عملی است، زیرا وعده الهی است و آنکس که مامور انجام آنست نیز به امر خدا اقدام به عملی ساختن آن می‌کند. این اقدام نشان خواهد داد کارنامه دولت‌ها مالامال از خطا و انحراف است و آنچه در شعارها و ادعاهایشان مطرح می‌کنند با عملکردهایشان تفاوت اساسی دارد. به همین دلیل است که در وعده‌های دینی مرتبط با ظهور، سخن از پر شدن جهان از ظلم و ستم در آستانه ظهور منجی موعود گفته شده و این وضعیت، مقدمه ظهور است.
با این نگاه به موضوع مهدویت، می‌توان به این واقعیت رسید که در عصر حاضر، جهان درحال حرکت به سوی شرایطی است که به عنوان مقدمه ظهور وعده داده شده، زیرا در هیچ نقطه‌ای از جهان کنونی هیچ دولتی را نمی‌توان یافت که در مسیر عدالت در حرکت باشد. بی‌عدالتی، جنایت، حق‌کشی، دروغ، نژادپرستی، تزویر، فساد، چپاول و فریب در سطح حکمرانی‌ها گسترده‌تر از هر زمانی وجود دارد و متاسفانه درحال گسترده‌تر شدن است. متاسفانه از ملت‌ها برای جلوگیری از این بلاهای خانمان‌سوز هیچ کاری برنمی‌آید، زیرا دولت‌ها حاضر نیستند زیر بار حق بروند و حقوق مردم را رعایت نمایند و به رای و نظر مردم تمکین کنند.
بخشی از دولت‌ها مستقیماً درحال ارتکاب جنایت علیه ملت‌های مظلوم هستند مثل رژیم صهیونیستی که در چهار ماه و نیم اخیر حدود 30 هزار نفر از مردم غزه را به شهادت رساند، بیش از 70 هزار نفر را مجروح کرد، نزدیک به 2 میلیون نفر را آواره و ده‌ها مسجد و بیمارستان و مدرسه و هزاران خانه را ویران کرد. در برابر این ظلم بزرگ، نه‌تنها هیچ دولتی به حمایت عملی از مردم غزه برنخاسته بلکه دولت آمریکا و بعضی دولت‌های اروپائی با ارسال سلاح و پول و اقدامات سیاسی و تبلیغاتی از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند و مانع برقراری آتش‌بس می‌شوند. مجامع بین‌المللی هم با اینکه از اینهمه ظلم و بی‌عدالتی می‌نالند، کاری از دستشان برنمی‌آید. دولت‌های عرب و مسلمان نیز دست روی دست گذاشته و اقدامی برای جلوگیری از این نسل‌کشی نمی‌کنند و بعضی از آنها حتی به رژیم صهیونیستی کمک هم می‌کنند و ملت‌هایشان را نیز از هر اقدامی برای حمایت از مردم مظلوم غزه ممنوع کرده‌اند. در نقطه‌ای دیگر، روسیه با تجاوز نظامی به اوکراین، باعث و بانی یک کشتار وسیع چند صد هزار نفره و ویرانی شهرها و بی‌خانمان شدن جمع زیادی از مردم این کشور شده است. بعضی از دولتمردان روسی در نهایت وقاحت سخن از تصاحب سرزمین‌های کشورهای دیگر می‌گویند و دیگران را به استفاده از بمب اتمی تهدید می‌کنند! دولت‌های اروپائی و آمریکا نیز در این کارزار ضدانسانی درصدد جلب منافع خود هستند و به نگرانی‌های ملت‌ها که احتمال وقوع جنگ جهانی سوم را می‌دهند و بشریت را در خطر می‌بینند، هیچ اعتنائی نمی‌کنند. این بخش از دولت‌ها نیز در ظلمی که به انسان معاصر تحمیل شده است سهیم هستند همانطور که بخش دیگر یعنی دولت‌های ساکت و بی‌تفاوت نیز شریک این جرم‌ها هستند.
آنچه در کشاکش این جنگ‌ها و جدال‌ها و حکمرانی‌های دنیای امروز خودنمائی می‌کند، بی‌عدالتی و مهجور ماندن انسان از حقوق انسانی خود است. درست به همین دلیل است که می‌توان گفت امروز انسان بیش از هر زمان دیگری به منجی موعود نیازمند است. اینکه چه وقت اراده خدا به نجات انسان از این بی‌عدالتی تعلق می‌گیرد نمی‌دانیم ولی این را می‌دانیم که اکنون بیش از هر زمان دیگری ما انسان‌ها به منجی موعود نیاز داریم.