شورای عالی فضای مجازی استفاده از فیلترشکن را ممنوع اعلام کرده و قرار شد یک کارگروه برای بررسی ساماندهی وضعیت ابزارهای پالایش شکن تشکیل شود که رئیس مرکز فضای مجازی، دادستان کشور، وزرای اطلاعات و ارتباطات، نماینده سپاه و دو نفر از اعضای حقیقی شورای عالی فضای مجازی اعضای آن باشند.
مصوبه جدید نکته تازه‌ای ندارد اما نکته اینجاست که حال ظاهراً استفاده از آن جرم‌انگاری شده است تا همه از امکانات، داخلی و پلتفرم‌های خودی استفاده کنند.
چرا گمان داریم به جای توانمندسازی خودمان در میدان رقابت در حوزه ارتباطات و فضای مجازی با جرم انگاری و ممنوع‌سازی و محدودیت می‌توانیم به نتیجه برسیم؟ و مگر در گذشته از این محدودسازی‌ها و جرم انگاری‌ها و بگیر و ببندها خیری دیده‌ایم و به صلاح و فلاحی رسیده‌ایم که دوباره به تکرار آزمون و خطایی دیگر روی آورده‌ایم؟
در اینکه فضای مجازی به فضای بی‌در و پیکری بدل شده و کنترل چندانی بر آن نیست و محتواهای ناصواب و خلاف و دروغ و کذب هم در آن به وفور می‌توان یافت تردیدی نیست و در اینکه باید حساب و کتاب و نظارت و چارچوبی هم برای مسئولیت‌پذیر کردن تولیدکنندگان محتوا و قاعده‌مند کردن آن وجود داشته باشد هم همین‌طور.
اما بی‌تردید مزایای گسترش فضای مجازی به مراتب از مضار آن بیشتر است. چه در ایجاد فرصت‌های شغلی در این شرایط تنگنای ایجاد اشتغال و موانع بر سر راه تولید و چه در ایجاد بستری آزاد برای دسترسی به اطلاعات و رهایی جامعه از محرمانگی‌های بیهوده‌ای که فرصت‌های مطلوبی بود برای فرصت‌طلبان و دروغگویان و ناشایستگان و حرام‌خوران و نااهلان.
به هر روی ضمن تأکید برضرورت قاعده‌مند کردن فضای مجازی و مسئولیت‌پذیر کردن کاربران در این فضا، گمان می‌رود ایجاد محدودیت و ممنوعیت و جرم انگاری‌های این چنینی از جمله جرم انگاری استفاده کنندگان از پلتفرم‌های غیر رسمی حتی اگر عملیاتی هم شود راه‌حل مسأله نیست. گرچه بعید است بتوان آنرا به نحو مطلوب در مقام اجرا عملی کرد. چه بسا بازار فروشندگان فیلترشکن را نیز داغتر کند و رونق بیشتری به کسب و کار محرمانه آنان ببخشد.
*روزنامه اطلاعات
