سیاست حاکم بر کاخ سفید سیاست کنترل و مدیریت بحران در خاورمیانه است. یعنی آمریکایی‌ها خیلی امیدوار بودند راکت‌پراکنی‌هایی که صورت می‌گیرد موجب تلفات نظامیان آمریکایی نشود ولی این اتفاق افتاد و این تلفاتی که آمریکایی‌ها در مرز اردن و سوریه دادند بخش پیش‌بینی نشده از راهبرد خاورمیانه‌ آمریکا بود.

تعللی هم که آمریکایی‌ها دارند برای آنچه تحت عنوان انتقام مطرح می‌کنند ناشی از تداوم تلاش برای مدیریت بحران است که چند موضوع در این خصوص قابل بررسی است. موضوع نخست این است که آمریکایی‌ها برای پاسخ به افکار عمومی داخل آمریکا و به ویژه جریان مخالف حزب دموکرات سعی می‌کنند که یکسری عملیاتی که گسترده‌تر از گذشته است را شکل دهند ولی به گونه‌ای عملیات را اجرا کنند که منجر به تصاعد یا گسترش بحران نشود. به همین دلیل می‌بینیم که آمریکایی‌ها برای اولین بار در تاریخ جنگ‌های منطقه‌ای خود در حال رد و بدل کردن پیام‌های نظامی و امنیتی حتی با ایران هستند. موضوع دوم دیدن کل مسائل در قالب موضوع فلسطین است. آنچه اکنون برای آمریکایی‌ها اولویت دارد رسیدن به یک آتش‌بس در سرزمین‌های اشغالی است. اکنون که شاید بیش از همیشه به این آتش‌بس نزدیک هستند سعی می‌کنند به گونه‌ای فضا را مدیریت کنند که هر اتفاقی که در چالش آمریکا با گروه‌های مقاومت یا مخالف آمریکا شکل می‌گیرد این موضوع اثر منفی برآتش‌بس در غزه نداشته باشد و مسیر آتش‌بس را جدای از تحولات منطقه دنبال کنند. لذا می‌بینیم که حتی مذاکرات مربوط به آتش‌بس از خاورمیانه به اروپا منتقل می‌شود. موضوع سومی هم که وجود دارد این است که  از مجموع تحولات7 اکتبر تاکنون هم آمریکا و هم برخی کشورهای اروپایی مثل انگلستان به این نتیجه رسیده‌اند که افتادن در مسیری که نتانیاهو شکل داده خیلی خطرناک است. لذا می‌بینیم در شرایطی که عملا شاید صحبت کردن از دو دولت فلسطینی و اسرائیلی سخت است  و هنوز جنگ وجود دارد آمریکا و بریتانیا از شروع ساز و کار دو دولتی صحبت می‌کنند.