شهروندان افغانستان در بیش از 30شهر و سه قاره جهان اعتراضاتی را به راه انداختند و خواستار محکومیت «نسل کشی هزاره ها» و «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان تحت سلطه طالبان ازسوی سازمان ملل و جامعه جهانی شدند.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، این اعتراضات در شهرهای مختلف کشورهای آمریکا، کانادا، فرانسه، آلمان، اسپانیا، ایتالیا، نروژ، اتریش، سوئد، پرتغال، برزیل، اندونزی و پاکستان برگزار شد.برگزارکنندگان این اعتراضات می‌گویند که این اعتراضات ازسوی یک ستاد مردمی که افرادی از میان مهاجران و پناهندگان افغانستانی در سراسر جهان عضویت آن را داشتند، برگزار شده و کاملا خودجوش بوده است.
صدیقه مشتاق، از برگزار کنندگان این اعتراضات به خبرنگار شفقنا گفت که ما با اعتراضات خواستیم مشکلات افغانستان را به جهان یادآوری کنیم؛ مشکلاتی که متاسفانه فراموش شده است.
به گفته وی، بازداشت دختران جوان شیعه هزاره در کابل ازسوی طالبان به بهانه عدم رعایت پوشش مدنظر طالبان، از دیگر مسائلی بود که باعث شد این اعتراضات برگزار شود و توجه جهانی را به این مسئله معطوف کند.
معترضان در سراسر جهان، در تجعمات شان، شعارهای «نسل کشی هزاره‌ها را متوقف کنید» و «زنان حذف شدنی نیستند» را با خود حمل کردند و به تداوم حملات تروریستی علیه هزاره‌ها در افغانستان و سیاست‌های طالبان علیه زنان، اعتراض کردند.
معترضان در قطعنامه مشترکی که صادر کردند، از سازمان ملل متحد و جامعه جهانی خواستند که نسل کشی هزاره‌ها را محکوم کنند.در این قطعنامه از سازمان ملل متحد و کشورهای جهان خواسته شده است برای تحقق این امر، هرچه زودتر یک تیم تحقیقاتی تشکیل دهند.
معترضان همچنین از دادگاه کیفری بین المللی خواسته‌اند که مسببان «نسل کشی هزاره ها» را به میز محاکمه بکشاند.
در این قطعنامه آمده است که هزاره‌های افغانستان بیش از صدوسی سال است که در سرزمین مادری‌ شان نسل‌کشی می‌‌شوند، زمین‌‌های ‌شان تصاحب می‌شود، از خانه‌های کوچ اجباری داده می‌شوند و مورد حملات کشتار جمعی و قتل‌‌های هدفمند قرار می‌‌گیرند.
معترضان گفته‌اند که پس از تسلط طالبان، هزاره‌‌ها دوباره از ارگان‌‌های دولتی و نظامی به‌ صورت کامل حذف شدند، سیاست کوچ اجباری و غصب سرزمین هزاره‌‌ها دوباره آغاز شد.
فعالان هزاره به این باور هستند که طرح و سیاست «نسل کشی هزاره ها» در این کشور ازسوی عبدالرحمان خان، پادشاه سابق افغانستان در دهه 1870 میلادی ریخته شد و در این راستا حدود 60 درصد از جمعیت هزاره‌ها در ولایت‌های مختلف، از جمله ارزگان، «قتل عام» شدند.آنان با توجه به حملات تروریستی مرگباری را که در بیش از بیس سال اخیر علیه شیعیان هزاره در افغانستان انجام شده است، می‌گویند که این حملات در تداوم سیاست «نسل کشی هزاره ها» و به هدف «نسل کشی هزاره ها» انجام می‌شوند و به همین دلیل براساس کنوانسیون «نسل کشی» سازمان ملل متحد و کشورهای جهان باید آن را به رسمیت بشناسد.
تا کنون این مسئله در مجالس کشورهای مختلف، از جمله در پارلمان انگلیس، کانادا و استرالیا مطرح شده و انتظار می‌رود که هر روز توجه جهانیان به آن بیشتر جلب شود.