نسل‌کشی و جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در غزه، واقعیت‌های بسیار تلخی را درباره جهان امروز آشکار کرده است که با آنچه در ظاهر دیده و شنیده می‌شود کاملاً در تضادند. بخشی از این واقعیت‌ها که بیشتر و سریع‌تر آشکار شده‌اند را می‌توان اینطور فهرست کرد.
- حقوق کودکان در جهان امروز جائی ندارد.
- حقوق زن، دروغ است.
- سازمان‌های بین‌المللی صلح، فریبی بیش نیستند.
- سازمان ملل، آلت دست قدرت‌هاست.
- مظلوم، حامی ندارد.
- ادعای دفاع از حقوق بشر فقط یک شعار است.
- سران کشورهای عربی، غیرت ندارند.
- سران کشورهای اسلامی، به وظیفه اسلامی خود پای‌بند نیستند.
- قدرت، همیشه و در همه جا فساد می‌آورد.
- دولتمردان آمریکائی در راس تروریسم دولتی قرار دارند.
- ادعای انسان‌دوستانه غربی‌ها دروغ است.
- فریاد دانشمندان مسلمان و غیرمسلمان به جائی نمی‌رسد.
- علمای دینی نقشی در تعیین سرنوشت بشر ندارند.
- رهبران بزرگ ادیان توحیدی بیانیه می‌دهند اما قدرتمندان به آن اعتنا نمی‌کنند.
- ملت‌ها در سراسر جهان علیه ظلم فریاد برمی‌آورند اما گوش زورگویان بدهکار نیست.
- پول، همه جا حرف اول را می‌زند.
- سلاح‌های آتشین، سرنوشت ملت‌ها را تغییر می‌دهند.
- عدالت، یتیم‌ترین حقیقت است.
- وجدان دولتمردان مُرده است.
- انسانیت، تاریک‌ترین دوران غربت خود را می‌گذراند.
این، ترسیمی از چهره انسان در عصر ارتباطات است، عصر شکوفائی تمدن مادی و عصر ورود به هوش مصنوعی. درست است که در این ترسیم باید صف دولتمردان را از صف مردم جدا کرد ولی اگر قرار است مرثیه‌ای نوشته و خوانده شود برای انسانیت انسان معاصر است، زیرا سرنوشت ملت‌ها در دست توده‌های مردم نیست بلکه کسانی برای آنها تصمیم می‌گیرند که پول، قدرت و زرادخانه‌ها را در اختیار دارند. در 100 روزی که از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه گذشت، مردم 5 قاره پیوسته به خیابان‌ها آمدند، تظاهرات کردند و خواستار توقف جنایات رژیم صهیونیستی در غزه شدند ولی کشتار کودکان، زنان و مردم بی‌دفاع ادامه پیدا کرد و هیچ دولتی و هیچ دولتمردی اقدامی عملی برای متوقف کردن ماشین جنگی صهیونیست‌ها نکرد. شرکت سهامی آدم‌کشی آمریکا و اسرائیل با صرف هزینه‌های گزاف به پایمال کردن حقوق بشر ادامه داد و مردمی که به خاطر آزاد ساختن سرزمین اشغال شده‌شان در برابر ماشین جنگی آدم‌کشان مقاومت می‌کنند را تروریست نامید!
این نمایش وحشیانه که آمریکا، صهیونیست‌ها، انگلیس، فرانسه و آلمان به راه انداخته‌اند، غمبارتر از کشتار و تخریب منازل و مساجد و بیمارستان‌هاست. کشتارها و تخریب‌ها به یک ملت و به چند صد هزار انسان آسیب می‌زنند ولی خوی وحشیانه قدرت‌های زورگو و سلطه‌طلب جهانی، انسانیت را نابود می‌کند. عقلای عالم اگر قرار است کاری بکنند باید برای درمان این آفت بزرگ که گریبان‌گیر انسانیت شده است وارد عرصه شوند.