در مسئله جزایر سه گانه ایرانی آنچه بسیار مهم است، نقش اساسی این جزایر در تامین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است.  امنیت ملی ایران تا حد زیادی وابسته به حفظ ایمن این جزایر ایرانی برای دراز مدت و تا ابد هست. در زمان جنگ تحمیلی چیزی که باعث افزایش قدرت ما در خلیج فارس بود، بهره گیری مناسب از همه جزایر خلیج فارس به ویژه این سه جزیره بود که باعث شد امریکایی ها نتوانند در حمایت از عراق از تمام ناوهای جنگی که به منطقه آورده بودند، استفاده قاطع کنند.

من اهمیت بالای این جزایر را از این منظر بسیار زیاد می دانم. مهم این است که ایران باید برای اینکه کسی ادعایی درباره این جزایر مطرح نکند، برنامه مشخص درازمدت داشته باشد و بر اساس آن اقدام کند. 

من چند پیشنهاد برای این موضوع داشته و دارم که برخی از آنها به خود ما بستگی دارد و نیازی به همراهی سایر کشورها نیست. مهم ترین پیشنهاد من این است که ایران نگاه اقتصادی و اجتماعی به این جزایر داشته باشد و از این نگاه که این جزایر را باید فقط با رویکرد نظامی از تیررس طمع دیگران دور نگاه داشت،  فاصله بگیرد. 

ما باید این سه جزیزه و ساحل شمالی آنها را به سه قطب مهم گردشگری، ورزشی، تفریحی و زندگی تبدیل کنیم تا مردم داخل ایران دائما به این سه جزیره تردد مرتب داشته باشند و تعداد زیادی ایرانی نیز در آنها زندگی بکنند. این جزایر ظرفیت و قابلیت این را دارند که ایرانی ها در آنها سکونت دائمی داشته باشند. باید در این جزایر حدود یکصد برج ۵۰ طبقه با منظورهای تجاری ، تفریحی، گردشگری،  ورزشی و مسکونی ساخته شود. البته ابتدا باید یک طرح جامع معماری و شهرسازی برای آنها تهیه شود و سپس بر اساس آن طرح، باید بندرسازی ، پل سازی و فرودگاه سازی صورت بگیرد. در کشوری مانند چین جزیره های کوچک با پل های متعدد به هم متصل کرده اند و حتی در دریا اتوبان سازی هم بر روی این پل ها صورت گرفته است. 

جزائر تنب بزرگ و کوچک در کنار هم و تقریباً چسبیده به یکدیگر و نزدیک به هم هستند و پل سازی میان آنها کار سختی نیست . حتی این سه جزیره را می توان با پل سازی به نزدیک ترین ساحل ایران در خلیج فارس متصل کرد. تبدیل این جزائر به یک قطب مهم مسکونی، تفریحی و گردشگری، الزاماً به بودجه دولتی هم نیاز ندارد و با سرمایه گذاری خصوصی هم پیش می رود. 

به هر حال مسئله مالکیت و حاکمیت سه جزیره ایرانی برای جمهوری اسلامی ایران بسیار مهم و حیاتی است. حتی طرح این ادعای امارات و پشتیبانی از آن از سوی کشورهایی مانند چین و روسیه باید ما را آشفته و عصبانی کند . دستگاه دیپلماسی ما نباید از کنار این مسئله به سادگی عبور کرده و تصور کند پاسخ دادن به این ادعاها و احضار سفرای این کشورها کافی است. در هر صورت نباید دستگاه سیاست خارجی ایران ماجرای ادعای غلط امارات را تمام شده بداند.

من پیش از این بارها نوشته و گفته بودم که ایران باید هرگاه متوجه سفر یکی از روسای دولت سایر کشورها به امارات می شود به آنها درباره احتمال همراهی با ادعای امارات درباره جزایر سه گانه هشدار بدهد.  باید در داخل کشور افکار عمومی را بسیج کرد تا این سه جزیره و ساحل شمالی آنها که در سمت ایران قرار دارد به سه قطب بزرگ تجاری و گردشگری و ورزش های دریایی تبدیل شود. 

در بحث جزایر، مسئله امنیت ملی ما مطرح است و از این حیث این جزایر ارزش بسیار حیاتی برای ما  دارند و خدا روزی را نیاورد که پای یکی از این کشورها به این جزایر باز شود. اگر چنین مسئله ای رخ بدهد قدرتی که الان در خلیج فارس داریم به ناگهان افول خواهد کرد.

در هر صورت باید از سوی حاکمیت یک مدیر پروژه با انگیزه در سطح ملی و با اختیارات کامل انتخاب شود تا این جزائر را به محلی پر جاذبه برای سرمایه گذاری و رفت و آمد ایرانیان تبدیل کند. 

به نظر من سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وزارت امور خارجه، وزارت راه و شهرسازی و  وزارت گردشگری و پیش از همه رئیس جمهور باید پیگیر اجرای این طرح باشند تا ایرانیان به جای رفتن به دبی برای گردش و تفریح به این جزائر سفر کنند.

*تابناک