همزمانی دو جنگ اوکراین و غزه، واقعیت‌هائی را آشکار کرد که هرچند عجیب نیستند ولی تامل در آنها برای ملت‌های معاصر بسیار مفید است.
یکی از این واقعیت‌ها ادعای گزافی است که دولتمردان روس و سران رژیم صهیونیستی در آن مشترک هستند. دولتمردان روس نسبت به اوکراین ادعای مالکیت دارند و سران رژیم جعلی و اشغالگر قدس هم فلسطین را متعلق به خود می‌دانند!
دیمیتری مدودف، بازوی راست پوتین گفت: «اودسا، دنیپروپتروفسک، خارکوف، نیکولایف و کی‌یف مانند بسیاری از شهرهای دیگر که تحت اشغال موقت دولت اوکراین قرار دارند، شهرهای روسی هستند.» وی که اکنون معاون شورای امنیت روسیه است، با تاکید بر سرنگونی دولت اوکراین، معتقد است پنج شهر این کشور شهرهای روسی هستند.»
این البته فقط یک بخش از ادعای دولتمردان روس است، آنچه در ذهن آنها وجود دارد و انگیزه اصلی تجاوز نظامی روسیه به اوکراین است اینست که اوکراین و سایر کشورهای تحت سلطه شوروی سابق را بار دیگر به روسیه ضمیمه کنند. علاوه بر مدودف، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه هم بر ادعای ارضی نسبت به اوکراین پافشاری می‌کند. لاوروف در دیدار با بنیامین نتانیاهو نخست ‌وزیر جنایتکار رژیم صهیونیستی گفته «اهدافی که بنیامین نتانیاهو نخست‌ وزیر اسرائیل از جنگ غزه اعلام کرده، درخصوص از بین بردن حماس به عنوان یک گروه نظامی و اصولاً به عنوان یک سازمان، شبیه غیرنظامی کردن نوار غزه است. این، بسیار شبیه اهداف ما در اوکراین است.»
همانطور که وزیر امور خارجه روسیه گفته، سران رژیم نامشروع صهیونیستی رسماً اعلام کرده‌اند در نظر دارند حماس را نابود کنند و غزه را در اختیار خود داشته باشند و به اسرائیل ضمیمه نمایند. در این اشتراک موضع، نکات مهمی وجود دارند که علاوه بر ملت‌ها به ویژه ملت ایران و مسلمانان جهان، برای دولت جمهوری اسلامی ایران نیز بسیار قابل تامل هستند.
یکی از این نکات اینست که ساکنان کرملین دقیقاً همانند سران رژیم صهیونیستی برخلاف تمام موازین قانونی و عرف بین‌الملل بر توسل به قدرت نظامی و نابود ساختن مردم هر منطقه‌ای که طبق نظر و میل خودشان به آن طمع داشته باشند تاکید دارند و آن را عملی می‌کنند. در همین هفته ارتش روسیه سنگین‌ترین حملات را به اوکراین انجام داد بطوری که وزارت دفاع خود روسیه اعلام کرد در 50 فقره «حمله گروهی» و یک رشته «حمله گسترده» علیه اوکراین زیرساخت‌های نظامی و مواضع نیروهای این کشور را با موفقیت درهم کوبیده است. این، همان کاری است که ارتش رژیم صهیونیستی هر روز و هر شب در غزه انجام می‌دهد.
نکته دوم، کشتار غیرنظامیان اوکراینی و ویران کردن خانه‌ها، بیمارستان‌ها و مدارس و معابد اوکراین توسط روس‌هاست. هفته گذشته رسماً اعلام شد روس‌ها 383000 نفر از مردم اوکراین را در این جنگ به قتل رسانده‌اند. اینهم شبیه نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه است.
سومین نکته به اجماع جهانی علیه این هر دو جنگ و بانیان آنها مربوط می‌شود. جنگ اوکراین را تمام دولت‌ها محکوم کرده‌اند کما اینکه در جنگ غزه نیز تمام دولت‌ها و ملت‌ها رژیم صهیونیستی را محکوم کرده‌اند غیر از آمریکا و بعضی دولت‌های اروپائی که اتفاقاً همان‌ها در تشدید آتش جنگ اوکراین نیز نقش دارند و مانع خاموش شدن شعله‌های آن می‌شوند.
و چهارمین نکته که بسیار تامل‌برانگیز است اینست که دولتمردان روسیه علیرغم لاف دوستی که با ایران می‌زنند، در جنگ غزه با ایران صد درصد اختلاف ‌نظر دارند و با آمریکا هم‌‌موضع هستند. داشتن چنین موضعی از ساکنان کرملین بهیچوجه غیرمنتظره نیست. روس‌ها در بدعهدی، ناجوانمردی، ترجیح دادن منافع خود بر منافع دیگران و برای تامین منافع خود همه ‌چیز دیگران را قربانی کردن، شهره آفاقند و در این موارد، تفاوتی با آمریکا و انگلیس و چین و صهیونیست‌ها ندارند. نمونه روشن این مدعا را در خیانتی که دولت روسیه در همین چند ماه اخیر دو بار در همراهی با امارات و انکار تمامیت ارضی ایران درخصوص جزایر سه‌گانه ایرانی خلیج فارس نشان داد دیده‌ایم. ضربه‌ای که روس‌ها به ایران در ماجراهای پرغصه جنگ اوکراین وارد کرده‌اند نیز نمونه‌ای دیگر است.
این مواضع روس‌ها اگر قابل تامل هستند که واقعاً هستند، باید برای مسئولین نظام جمهوری اسلامی پندآموز باشند که تمام تخم ‌مرغ‌هایشان را در سبد مسکو گذاشته‌اند و به نصایح خیرخواهان که آنها را به سیاست متوازن در روابط بین‌الملل دعوت می‌کنند بی‌اعتنا هستند.