بیا بیا که شمیم بهار می‏آید

دل رمیده ما را قرار می‏آید

سر از افق بدرآورد صبح آزادی

سرود فتح و ظفر زین دیار می‏آید

بیا که شد سپری دوره تباهی‏ها

زمان سروری و اقتدار می‏آید

گریخت ظالم و برچیده شد بساط ستم

نهال حق و عدالت به بار می‏آید

بیا که گر رود اهریمن از وطن بیرون

فرشته از طرف کردگار می‏آید

خوش آمدی به وطن مقدمت گرامی‏باد

صدای هلهله از هر گذار می‏آید

یک گل و صد بهار

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود

و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

یاد باد آن دل تپیدن‏های مشتاقان یار

و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود

عشق را صد رشته جان، در لعل نوشین بسته بود

حسن راصد چشم دل، آیینه وار آورده بود

از گلستان شهیدان تا به مهرآباد عشق

موج دریای زمان، چشم انتظار آورده بود

منکران گفتند با یک گل نمی‏گردد بهار

لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود

در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق

در چن هر گوشه‏ای را صد هزار آورده بود

فجر بیداری

رسید موسم بهمن بهار باز آمد

جلال محفل ما، یار دل نواز آمد

به پاست خیمه آلاله‏های صحرایی

«و ان یکاد» بخوان موسم نیاز آمد

درون هر ورق سبز بنگری، بینی

جمال یوسف مصری در این تراز آمد

چراغ لاله فروزان شد از دم عیسی

شمیم یاد عزیزانِ پاکباز آمد

زمان، زمان طلوع است و فجر بیداری

کنون که جلوه خورشید برفراز آمد

منبع : http://www.beytoote.com/fun/visual/poetry-date-bahman.html