این دیپلمات سابق درباره رفتار ایران در صورت تداوم سیاست روسها و اعراب در زمینه جزایر گفت: همه چیز بستگی به نیاز و منافع طرفین دارد. اینکه کدام طرف نیاز به روابط با روسیه دارد؛ آیا ایران بیشتر نیاز دارد یا روسیه؟ چین بیشتر به ایران نیاز دارد یا ایران به چین نیاز دارد؟ اگر طرفین اینطور حس کنند که ایران خواسته هایشان را نادیده میگیرد و بر ضد آنها میشود رفتار دیگری نشان میدهند.
مجمع اعراب و روسیه ضمن انتشار بیانیه مشترکی با اشاره به جزایر سه گانه ایران، خواستار حل و فصل مناقشات بین تهران و ابوظبی از طریق مذاکره یا دیوان بین المللی شده اند.
قاسم محبعلی، دیپلمات و مدیرکل اسبق خاورمیانه وزارت خارجه، درباره بیانیه اخیر اعراب و روسیه نسبت به جزایر سه گانه به «انتخاب» گفت: مواضع اعراب مواضع ثابتی است که در زمانهای مختلف و در جلسات مختلف بیان کرده اند. نباید این انتظار را داشته باشیم که اعراب از این سیاست در قبال جزایر ایران عبور کنند. قبلا شدت برخی از این مواضع بیشتر بود، اما الان فرق کرده است.
وی افزود: روسها طبیبعتا با این بیانیهها دنبال یک نوع ارتباط و بده و بستان هستند. به هر حال متناسب با خواستههای خودشان رفتار میکنند و این متون با خواستههای دو طرف نوشته میشود. با توجه به اینکه موقعیت ایران ضعیفتر شده، روسها نیز چنین صحبتهایی میکنند و به علت نیاز به ارتباط با اعراب، خواستههای آنها را مدنظر قرار میدهند.
محبعلی در ادامه درباره تداوم چنین مواضعی اشاره کرد: تداوم این موضوع بستگی به شرایط منطقهای دارد. در این بین قدرت حرف اول را میزند. اینکه انتظار داشته باشیم در شرایط فعلی این سیاست عوض شود اینطور نیست. اگر شرایط بین المللی عوض شود و مناسبات ایران متوازن با طرفین بین المللی باشد، از شدت این حرفها کاسته میشود.
این دیپلمات سابق درباره رفتار ایران در صورت تداوم سیاست روسها و اعراب در زمینه جزایر گفت: همه چیز بستگی به نیاز و منافع طرفین دارد. اینکه کدام طرف نیاز به روابط با روسیه دارد؛ آیا ایران بیشتر نیاز دارد یا روسیه؟ چین بیشتر به ایران نیاز دارد یا ایران به چین نیاز دارد؟ اگر طرفین اینطور حس کنند که ایران خواسته هایشان را نادیده میگیرد و بر ضد آنها میشود رفتار دیگری نشان میدهند.
وی تاکید کرد: مشکل ایران عدم توازن در سیاست خارجی است؛ مثلا اعراب همزمان با چین، آمریکا و اروپا گفتگو میکنند و سعی در ایجاد روابط دارند، اما سیاست ایران سیاست یک طرفه است و یک انتخاب دارد. نباید انتظار داشت که دوستی و معرفت اخلاقی در سیاست بین المللی شکل بگیرد. همه طرفین به دنبال منافع هستند و تمام این اتفاقات ناشی از تفاوت منافع است.