آنچه در آموزه‌های اميرمؤمنان دیده می‌شود شبیه آموزه‌های قرآن و سیره نبوی است، اميرمؤمنان بیان بسیار زیبایی دارند که برگرفته از قرآن است و می‌فرمایند: «دروغ مجانب[موازی] ایمان است.» در واقع دروغ با ایمان تجانب دارد و مثل دو خط مجانب[موازی] هستند. [یعنی در هیچ زمان و مکان و حالتی، نقطه مشترک با هم ندارند] اميرمؤمنان معتقد بود که اگر قرار باشد انسان زندگی سالم، تعامل مفید و حرکت به سمت کمال داشته باشد، باید از دروغ شسته شود. حضرت وقتی حکومت را به دست گرفتند در روز دوم حکومت خود در ضمن خطبه‌ای که در نهج البلاغه در خطبه ۱۶ آمده است به مردم اطمینان دادند و گفتند: «در گرو سخنانی هستم که به شما می‌گویم، خود متعهد  به آن هستم، به خدا سوگند به اندازه سر سوزنی چیزی را از شما پنهان ندارم و هیچ نوع دروغی به شما نگویم.» حکومت اميرمؤمنان حکومت شفافیت و راستگویی بود یعنی  دو شاخصه بسیار برجسته دارد یکی این که همه چیز در حکومت اميرمؤمنان شفاف بود و دیگری این که حضرت هیچ نوع دروغی نگفت و اجازه نمی‌داد هیچ نوع دروغی از جمله دروغ مصلحتی، سیاسی و حتی دروغی به نفع حکومت و دولت به مردم گفته شود و اگر کارگزاری وارد چنین اموری میشد امیرمومنان به شدت با او برخورد می‌کرد. حضرت بیانی دارند و می‌فرمایند که دروغ و راستی امر مجردی نیست بلکه همزادها و ملازماتی دارد که باید آن‌ها را شناخت؛ راستی وفاداری، خوش قولی و پایبندی به عهد و پیمان را به جامعه می‌آورد و دروغ خطاهای بسیاری را به همراه خود می‌آورد لذا باید نسبت به آن بسیار حساس بود.