آنچه مرا به فکر واداشته این نیست که برخی افراد که دارای انحراف فکری هستند در لباس روحانیت، برایِ توجیه فساد؛ یا به حکومت امیرالمومنین (ع) ؛ "تهمتِ وجودِ فساد" میزنند!! و یا میگویند ؛ پیش از انقلاب ما تورم ۲۰۰ و ۳۰۰ درصدی داشتیم!

این سخنان اینقدر بی ربط است که نقل آن هم حالِ آدمی را بد میکند.

بلکه آنچه ما را به فکر می نشاند این است که واکنش جامعه در برابر این سانحه سنگین چیست؟

جای شگفتی است که سطح و کف جامعه از این سانحه بسیار بزرگ و تلخ اقتصادی واکنشی نشان نداده و نمیدهد!

و این شگفتی از بی رمقی جامعه در جریان مظلومیتِ غزه بسی حیرت آورتر است!

اگر آن بی رمقی را با یافته های سیاسی از سطح جامعه توجیه کنیم ولی این سکوت مرگ بار در مورد این دزدی بزرگ جای دقت و سر به گریبان بردن دارد!

باید زمینه ای باشد تا عالمان دینی و جامعه شناسان و روانشناسان این درد مرگ بار را کالبد شکافی کنند و شفاف بگویند؛ ما را چه شده؟

آیا این بی خیالی دستخوش مؤلفه‌های ‌منفیِ دینی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نیست؟

آیا مرگِ حساسیتِ جامعه نیست؟

آیا جامعه رنگِ "جامعه فعال" را باخته و به رنگِ "جامعه منفعل" در آمده؟

نیاید روزی که بگوییم و بگویند؛ " یا حَسْرَتى‌ عَلى‌ ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ " بترسید از روزی که هر کس به خود می گوید وااسفا بر من از آن کوتاهیها و تقصیراتی که به درگاه خدا روا داشتم! (زمر / ۵۶)

" یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا " ای کسانیکه ایمان آوردید ، ایمان آورید!  (نساء/۱۳۶)

*جماران