دکتر حسین علائی در مصاحبه‌ای به سه سوال درباره پیامدهای آتش‌بس غزه پاسخ داد. توجه خوانندگان گرامی را به این گفتگو جلب می‌کنیم.
*با توجه به اعلام توافق درباره آتش‌بس در غزه در صورت وقوع کدام طرف را می‌توان پیروز منازعات و جنگ دانست؟
- اگر در شرایط فعلی آتش بس در جنگ علیه غزه برقرار شود، طرف پیروز جنگ، مردم و غیرنظامیان و کودکان و زنان و آوارگان نوار غزه هستند که به صورت موقت از زیر آتش هواپیماها و بمباران‌ها و کشتارهای فجیع ارتش بی‌رحم و خونخوار اسرائیل رها می‌شوند.
البته می‌توان گفت که اسرائیل طرف بازنده و شکست خورده جنگ با مردم فلسطین است. زیرا حملات بی‌وقفه اسرائیل علیه مردم بیگناه، چهره کریه ضد بشری رژیم صهیونیستی را برای افکار عمومی جهان روشن کرد و نشان داد که اسرائیل در انجام انواع جنایت‌ها و حمله به بیمارستان‌ها و قتل‌عام فلسطینیان، هیج حد و مرزی برای خود قائل نیست. در این شکست عظیم حقوق بشری، دولت‌های آمریکا و انگلیس نیز شریک سفاکی‌ها و خونریزی‌های اسرائیل هستند.
*اجماع جهانی بر سر راه‌حل دو کشوری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا مخالفت ایران می‌تواند این راهکار را تغییر دهد؟
- راه حل دو کشوری ظاهری زیبا و فریبنده دارد که هیچگاه اسرائیل آن را عملاً نپذیرفته است. البته بعضی از دولت‌های اسرائیل از پذیرش راه حل دو دولتی و تشکیل دولت فلسطینی به ظاهر استقبال کرده‌اند، اما راه حل اجرایی را به گونه‌ای تعریف و مطرح می‌کنند که عملاً به مفهوم مخالفت با تشکیل دولت مستقل فلسطینی است.
زیرا در طرح تشکیل دولت فلسطینی، هیچگاه واگذاری اراضی اشغالی فلسطینیان به آنها وجود ندارد، از طرفی حدود 7 میلیون آواره فلسطینی حق بازگشت به خانه‌های خود در فلسطین را نخواهند داشت و همچنین مرزهای دو کشور مشخص نیست و فلسطینی‌ها اجازه داشتن یک ارتش مستقل را نخواهند داشت و کشور فلسطینی در عمل نمی‌تواند به صورت یک کشور آزاد و مستقل عمل کند.
اما طرح و نظر جمهوری اسلامی ایران این است که یک دولت فراگیر در تمامی سرزمین فلسطین از طریق برگزاری همه پرسی از همه ساکنین و آوارگان فلسطینی بدون توجه به مذهب و قومیت ساکنین آن تشکیل شود.
چنین راه حلی راه را برای حل ریشه‌ای مسئله فلسطین باز می‌کند و جنگ‌ها و درگیری‌ها را برای همیشه پایان می‌دهد و اختلافات را از بین می‌برد و همه ساکنین فقط برای تشکیل دولت به رقابت‌های سیاسی خواهند پرداخت.
بنابراین بهترین راه حل، اجازه بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین شان و توقف شهرک سازی در اراضی اشغالی توسط اسرائیل و تشکیل یک دولت فراگیر با رای همه ساکنین در سرزمین‌های فلسطین و پذیرش حق حاکمیت ملی فلسطینیان است.
*پس از پایان جنگ مناسبات اسرائیل با اعراب به کدام سو می‌رود؟ توافق‌هایی مانند صلح ابراهیم و نشست نقب چه سرنوشتی پیدا خواهند کرد؟
- جنگ اسرائیل علیه فلسطینیان و کشتار چندین هزار نفر از مردم بیگناه نوار غزه و کرانه باختری، موجب شده تا تداوم توافق ابراهیم با ابهام اساسی مواجه شود. افکار عمومی جهان عرب به شدت مخالف جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان است و از از اینکه اکثر دولت‌های عربی عملاً در کنار اسرائیل قرار گرفته اند، ناراحت است. بنابراین توافق ابراهیم به شدت ترک برداشته و آسیب دیده است که به این سادگی‌ها قابل ترمیم نخواهد بود.
البته آمریکا دست از سر دولت‌های عربی برنخواهد داشت و آنها را وادار خواهد کرد تا به پیمان به اصطلاح صلح ابراهیم وفادار باقی بمانند و آن را معتبر بدانند. زیرا طرح اسرائیل برای حفظ امنیت و بقای اسرائیل، فاصله انداختن بین اعراب با فلسطینیان و جلب حمایت کشورهای عربی از امنیت و بقای اسرائیل و کنار گذاشتن مسئله فلسطین توسط دولت‌های عربی است. طی 75 سال گذشته، همواره مهم‌ترین تهدید اعراب، دولت ماهیتاً بهودی اسرائیل بوده است، اما حالا آمریکا تلاش می‌کند که نه تنها دولت‌های عربی، اسرائیل را تهدید تلقی نکنند، بلکه همکاری با اسرائیل را برای توسعه اقتصادی لازم بدانند.