هرچند آتش‌بس چهار روزه میان حماس و رژیم صهیونیستی، کاملاً شکننده به ‌نظر می‌رسد ولی نگاهی به آنچه در جنگ 45 روزه غزه رخ داد، می‌تواند یک ارزیابی اجمالی و موقت در اختیار ما قرار دهد.
این جنگ در 45 روز 128/14 شهید از مردم غزه برجای گذشت که از 5840 کودک، 3920 زن، 62 خبرنگار، 201 پزشک، پرستار و امدادگر، 22 آتش‌نشان تشکیل شده‌اند. علاوه بر اینها تعداد مجروحین غزه 33 هزار نفر، مفقودین بیش از 4 هزار نفر و آواره‌ها 000/700/1 نفر گزارش شده‌اند. علاوه بر اینها تعداد زیادی مسجد، مدرسه، بیمارستان و سایر اماکن عمومی ویران و ده‌ها هزار خانه نیز با خاک یکسان شده‌اند.
در طرف مقابل، صهیونیست‌ها نیز خسارت‌های زیادی دیده‌اند که علاوه بر ضربه بزرگ اطلاعاتی، روانی و نظامی، دچار مشکلات اقتصادی زیادی نیز شدند. طبق نظر صاحبنظران بین‌المللی این جنگ 45 روزه بزرگ‌ترین ضربه را به رژیم صهیونیستی از نظر اعتبار بین‌المللی وارد کرد. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان شامل تمام 5 قاره به خیابان‌ها ریختند و علیه رژیم صهیونیستی تظاهرات کردند و حمایت خود را از مردم مظلوم غزه اعلام نمودند. فاش شدن دروغ‌های رژیم صهیونیستی نیز دستگاه تبلیغاتی این رژیم را کاملاً رسوا کرد بطوری که در آینده هرگز کسی ادعای صهیونیست‌ها را در هیچ زمینه‌ای قبول نخواهد کرد.
از اینها که بگذریم، نکته مهم‌تر اینست که سران کشورهای غربی در ماجرای جنگ اخیر غزه نشان دادند به هیچیک از اصول انسانی، مقررات بین‌المللی و معیارهای اخلاقی پای‌بند نیستند. دوگانگی عجیبی که در موضعگیری دولت‌های غربی از آمریکا گرفته تا اروپا در مورد دو جنگی که در یکسال اخیر در اوکراین و غزه رخ داده، نفاق عمیق سران این کشورها را به روشنی آشکار ساخت. آنها برای حمایت از آوارگان جنگ اوکراین هرچه در توان داشتند انجام دادند ولی در جنگ غزه فریادهای زنان کودک از دست داده و کودکان یتیم شده اصولاً به گوششان فرو نرفت!
روس‌ها هم در جنگ غزه رسوا شدند. ولادیمیر پوتین که آغازگر تجاوز نظامی به اوکراین بود جنگ اوکراین را حق خود دانست و آنهمه جنایت را توجیه کرد و در برابر کشته شدن بیش از 14000 نفر در غزه به دست صهیونیست‌ها هیچ اقدامی نکرد و حتی وقوع این جنگ را از این نظر که او را برای مدتی از زیر سوال درباره جنگ اوکراین خارج می‌کند، نعمتی غیرمترقبه دانست.
رسوا شدگان در جنگ 45 روزه غزه بسیار بیش از سران غرب و روسیه هستند که باید به تدریج معرفی شوند ولی مناسب است در فرصت کنونی، اشاره‌ای به منفعلان داخلی کشورمان هم داشته باشیم که هنوز نتوانسته‌اند خود را از اسارت تعصب کور اقتدا به غرب نجات بدهند و صدای مظلومیت 5840 کودک شهید غزه هنوز به گوش آنها هم فرو نرفته است. برای این طایفه در جهالت مانده که حماسِ مدافع مظلومین را با صهیونیست‌های تروریست و کودک‌کش یکسان می‌پندارند، باید بیش از سران غرب متاسف بود.