احمد مازنی در یادداشتی با عنوان «اسراییل همین است» در روزنامه اعتماد نوشت: حمله به بیمارستان المعمدانی و قتل‌عام صدها نفر در حالی رخ داد که رژیم صهیونیستی این مکان را امن اعلام کرده بود. بنابراین افراد مستقر در بیمارستان علاوه بر بیماران، همراهان بیمار و کادر درمان، سایر اقشار مردم نیز بودند که این بیمارستان را محلی امن دانسته‌ و در تله شیطنت و تزویر رژیم خون‌آشام قرار گرفتند و در آتش بمب‌های اسراییل سوختند. رژیم صهیونیستی قبل از حمله به بیمارستان المعمدانی اعلام کرده بود که مردم غزه از پناهگاه‌ها خارج شوند و به این بیمارستان بروند و در پی آن بیمارستان را بمباران کرد.  اسراییل همین است. حدود ۷۵ سال است که با مردم فلسطین چنین می‌کند. لازم نیست حتما فلسطینی باشی یا ساکن غزه تا بدانی که این رژیم خون‌آشام است. کافی است خارج از پروپاگاندای رسانه‌ای حامیان اسراییل اخبار این سرزمین را از ۱۹۴۸ تاکنون مرور کنی تا چهره کریه اسراییل را مشاهده کنی. این رژیم با تزویر تاسیس شد و با زور و قلدری ادامه یافت و البته برای ارایه تصویری زیبا از خود و تصویری تروریستی از مردم فلسطین زبان و قلم بسیاری را به خدمت گرفت. روزی که حماس اقدام به عملیات توفان الاقصی کرد از قضا از قتل، هتک و تحقیر شهرک‌نشینان مسلح و کینه‌توز نسبت به مردم این منطقه به تنگ آمده بود. مردمی که صاحب خانه هستند و ۷۵ سال از اشغال خانه و کاشانه‌شان می‌گذرد توسط یهودیان افراطی که از سایر نقاط دنیا به این سرزمین کوچ داده شدند مورد توهین و تحقیر قرار می‌گیرند، زمین‌های کشاورزی‌شان به زور تصرف می‌شود و پاسخ اعتراض‌شان با گلوله داده می‌شود چه باید می‌کردند؟ عملیات توفان الاقصی پاسخی به این همه جنایت و در حقیقت دفاع مقدس بود. اما رژیم صهیونیستی در پاسخ به این عملیات دفاعی و هوشمندانه که هدف آن مراکز نظامی و منجر به قتل و اسارت جمعی از نظامیان اسراییلی شد دچار جنون شده و مدام به مناطق مسکونی حمله می‌کند و کودکان و زنان و دختران و سالمندان را می‌کشد و اکنون بمب‌هایش را بر سر بیماران و مردم مستقر در بیمارستان فرو می‌ریزد.  

واقعا مردم فلسطین با این رژیم چه باید می‌کردند؟  تاریخ فلسطین حاکی از این است که اسراییل فقط زبان زور را می‌فهمد، چراکه از کمپ دیوید تا اسلو و عادی‌سازی‌های چند سال اخیر جز تحقیر مسلمانان و اعراب و وقاحت بیشتر صهیونیست‌ها ثمره دیگری نداشت. نگاهی به دولت خودگردان بکنید؛ نگاهی به غزه بکنید؛ نگاهی به کشورهای اطراف اسراییل بکنید و حتی نگاهی به ماجراجویی‌های این رژیم در کشورمان ایران عزیز بکنید؛ اساسا صهیونیست‌ها برای دیگران حقی قائل نیستند و دیگران را انسان نمی‌دانند که قائل به مذاکره برابر با آنها باشند! آنها خود را قوم برگزیده می‌دانند که کمترین توقع‌شان حکومت بر منطقه‌ای از نیل تا فرات است. آنچه از پیمان صلح اسلو نصیب فلسطین شد، حکومت خودگردانی است که بدون اجازه تل‌آویو آب نمی‌تواند بنوشد! هدف این رژیم و حامیان غربی‌اش از مذاکرات عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی نیز تحکیم پایه‌های این رژیم است نه تحکیم صلح و امنیت در منطقه. اکنون نیز آقای بایدن برای نجات این رژیم نه تنها چشم بر جنایات جنگی و نسل‌کشی آن می‌بندد، بلکه از اسراییل حمایت کرده و مردم بی‌دفاع غزه را محکوم می‌کند. این است پشت نقاب صلح‌طلبانه اسراییل و امریکا برای منطقه و مردم مظلوم فلسطین.  از کمپ دیوید، اسلو و پیمان ابراهیم کاری ساخته نیست. تعریف درست از اسراییل همان است که امام خمینی (ره) فرمودند: «غده سرطانی» و غده سرطانی را باید از بدن خارج کرد.