تحلیل سیاسی هفته قتل فجیع و جنایتبار داریوش مهرجوئی و همسرش در 22 مهرماه جاری، واقعه اسفناکی بود که تاسف عامه مردم را باعث شد. هرچند هنوز مقامات رسمی از نتیجه بررسیهایشان در این زمینه خبری منتشر نکردهاند ولی محکومیت این جنایت توسط مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی نشان میدهد این قبیل اقدامات بشدت مورد تنفر است. همانطور که رئیس قوه قضائیه هم اعلام کرده پرونده این جنایت باید با سرعت، دقت و قاطعیت پیگیری شود و قاتل یا قاتلان به سزای عمل ننگین خود برسند.
در نظام جمهوری اسلامی هیچکس حق ندارد با هیچ بهانهای به جان و مال دیگران تعرض کند. با توجه به اینکه نشانههای اموری از قبیل سرقت در اندازهای نیستند که تصور شود این اقدام جنایتکارانه توسط سارقان صورت گرفته، طبعاً احتمال وجود انگیزههای دیگر در این واقعه بسیار زیاد است و این احتمال وجود دارد که افرادی با اهدافی که از نظر خودشان ممکن است توجیه داشته باشد، مرتکب چنین جنایت هولناکی شده باشند. بنابراین، دستگاههای اطلاعاتی، امنیتی و قضائی باید بدون هیچ ملاحظهای به این پرونده رسیدگی نمایند و نتیجه آن را هرچه باشد بدون کم و کاست به اطلاع عموم برسانند. فقط با چنین روشی است که میتوان دامن نظام را از اتهاماتی که دشمنان درصدد وارد کردن آن هستند پاک کرد و اعتماد مردم را به دستگاههای مسئول جلب نمود.
دیدار جمعی از نخبگان با رهبر انقلاب که معمولاً هر ساله انجام میشود، یکی از رویدادهای مهم هفته جاری بود. با اینکه در این دیدار هم همچون سالهای گذشته مطالب مرتبط با دانش و پژوهش و حمایت از نخبگان مطرح شد ولی این دیدار به دلیل اهمیتی که مساله فلسطین و جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی در غزه در شرایط کنونی دارد، تحتالشعاع این موضوع قرار گرفت.
رهبری در این دیدار به رژیم اشغالگر و غاصب صهیونیستی درباره ادامه جنایت در غزه هشدار داده و تهدید کردند در صورتی که این جنایت متوقف نشود، ممکن است جبهه مقاومت وارد عمل شود و شرایط بطور کامل تغییر کند. این هشدار را صهیونیستها و حامیان آنها باید جدی بگیرند و جنایت علیه مردم بیگناه غزه را متوقف نمایند. گزارشهای خبرگزاریها و مجامع بینالمللی از غزه حاکی از شهادت بیش از 4 هزار نفر از غیرنظامیان در این شهر است که نیمی از آنان را کودکان و زنان تشکیل میدهند. این اقدام رژیم صهیونیستی یک جنایت جنگی آشکار است که مسلمانان نباید در برابر آن بیتفاوت بمانند و دولتهای کشورهای اسلامی باید با حمایت عملی خود از مردم غزه مانع رسیدن صهیونیستها به اهداف پلیدشان شوند. در تازهترین این فجایع بشری، رژیم سفاک صهیونیستی با بمباران بیمارستان المعمدانی و قتلعام حدود 1000 نفر، جنایات خود را به اوج رساند؛ فجایع ددمنشانهای که هیچ انسان باوجدانی نمیتواند نسبت به آن بیتفاوت باشد.
تحولات خارجی این هفته تحتالشعاع مسائل فلسطین و اوجگیری وحشیگری صهیونیستها در کشتار فلسطینیها قرار داشت. اشغالگران صهیونیست با پشتگرمی آمریکا مناطق مختلف فلسطین، به خصوص منطقه غزه را به خاک و خون کشیدند و نوار غزه را به حمام خون تبدیل کردند تا بار دیگر به جهانیان ثابت شود این قوم از انسانیت هیچ بویی نبردهاند. سکوت جهان در برابر این جنایتکاران جرمی نابخشودنی و لکه ننگی بر پیشانی جامعه بینالمللی است که در تاریخ خواهد ماند. صهیونیستها با بهانه قرار دادن کشته شدن چند صهیونیست به دست فلسطینیهایی که از 70 سال ظلم و سرکوب رژیم صهیونیستی به جان آمدهاند، هر جنایتی را در غزه مرتکب میشوند و آن را بیشرمانه «دفاع از خود» عنوان میکنند. تاسفبار اینکه، مجامع جهانی نیز در قبال این حجم از وحشیگری و جنایت، سکوت خفتباری را در پیش گرفتهاند و صدایی از این مراکز عریض و طویل، حداقل در نکوهش لفظی جنایتکاران، شنیده نمیشود. هیچ مکان امنی در غزه وجود ندارد و برخلاف ادعاهای صهیونیستها و حامیان آنها، عمده کسانی که طی چند روز در فلسطین کشته شدهاند، غیرنظامی هستند. حمله سهشنبه به یک بیمارستان غزه و کشتار صدها انسان که یا بیمار بودند و یا به این مکان پناه آورده بودند با این تصور که صهیونیستها، حداقل حرمت این مکان را رعایت خواهند کرد، ماهیت پلید صهیونیستها را آشکارتر ساخت و برگ دیگری بر کارنامه سیاه و سراسر شرارتبار اشغالگران افزود. این جنایت آنچنان زشت و وحشیانه بود که حامیان این رژیم و دولتهای سازشطلب منطقه را نیز غافلگیر کرده و آنها را در سردرگمی و درماندگی قرار داده است.
بایدن رئیس جمهور آمریکا که طبق برنامه قبلی و در حمایت از رژیم صهیونیستی روز گذشته وارد فلسطین اشغالی شد، بدون در نظر گرفتن نقش آمریکا در آتشافروزی رژیم صهیونیستی و کشتار فلسطینیها، حمله به بیمارستان غزه را «فاجعهآمیز» خواند و خواستار «بررسی» آن شده است.
اردن نیز اعلام کرد اجلاسی که قرار بود با حضور بایدن و درباره فلسطین تشکیل شود، را لغو کرده است. بسیاری از کشورها شاهد حضور میلیونها تن از مردم در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی و به ویژه جنایت تکاندهنده بیمارستان غزه بودهاند و دولتهایی که فریب «صلحطلبی» رژیم صهیونیستی را خورده و با این رژیم از در «عادی سازی رابطه» برآمدهاند اکنون سر خود را از شرم پایین گرفته و در پیشگاه ملتهای خود و جهانیان، سخنی برای گفتن ندارند. آنچه مسلم است اینست که این جنایات، موجودیت غاصبانه رژیم صهیونیستی را در فلسطین تثبیت نمیکند و خون ملت فلسطین، درخت آزادی فلسطین را تنومندتر ساخته و بر موضع برحق آنها در نزد ملتهای جهان تاکید میگذارد.
این هفته، انفجار در مسجد شیعیان در بغلان، تحولات افغانستان را بار دیگر به مرکز توجه رسانهها و محافل سیاسی کشاند و نگرانیها از افزایش ظلم و جنایت در حق اقشار غیرپشتون و اقلیتهای قومی، تحت حکومت گروه افراطی طالبان را تشدید کرد. در انفجار مذکور که روز جمعه گذشته در مسجد پلخمری، مرکز ولایت شیعهنشین بغلان روی داد 21 نفر کشته و بیش از 50 نفر مجروح شدند.
کشتار شیعیان و گروههای غیرپشتون، اقدامات سلسلهواری است که هرچند در یک منطقه افغانستان رخ میدهد ولی تاکنون جان شمار زیادی از افراد را گرفته است بدون اینکه حکومت کابل عوامل این جنایات را مواخذه و محاکمه کند و حتی ماهیت آنها را روشن سازد و این بار نیز همچون موارد گذشته، مسئولیت این جنایت به گروه داعش منتسب شد. واقعیت این است داعش، یک مستمسک برای حکومت افغانستان است تا موارد اینچنینی را به آن انتساب دهد و شانه خود را از تبعات آن خالی کند. اساساً داعش و طالبان، از لحاظ ایدئولوژیکی تفاوتی با هم ندارند و کینه و دشمنی که داعش با سایر فرقهها و گروههای سیاسی دارد، طالبان، بیشتر از آن دارد و در گذشته نیز با اقدامات تروریستی متعدد و سرکوبهای ضدانسانی در این رابطه، این ماهیت خود را به اثبات رسانده است.
در این باره محمد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان و مشاور رئیس جمهور سابق این کشور تاکید کرد بدون تردید اینگونه حملات تروریستی یا مستقیماً کار خود طالبان است و یا گروههای تکفیری است که در سایه حکومت طالبان بهطور فزایندهای در حال فعالیت هستند و به نیابت از طالبان عمل میکنند. سازمان عفو بینالملل نیز اعلام کرد حمله به مسجد بغلان، هدف قرار دادن سیستماتیک و ادامهدار شیعیان و هزارهها را در سراسر افغانستان گوشزد میکند. با توجه به این واقعیت، میتوان پیشبینی کرد رویدادهایی از قبیل حادثه بغلان در آینده ادامه خواهد داشت.
*جمهوری اسلامی
|