از یک منظر می‌توان مذهبی‌های ایران را به دو دسته تقسیم کرد: ۱.مذهبی‌های "دست گیر": مذهبی‌های دست گیر، مذهبی‌هایی هستند که عموماً در حال دست گیری از همنوعان خود به ویژه دست گیری از ضعفا، فقرا، و درماندگان هستند. اگر گناهکاری هم ببینند سعی در "دست گیری" و مهربانی و جذب دارند. به جای توجه به نقاط ضعف، به نقاط قوت افراد توجه دارند و دست گیری همواره سرلوحه کارشان است. ۲.مذهبی‌های "گیر": این دسته از مذهبی ها بیشتر "گیر" هستند تا دست گیر. به ظاهر و لباس جوانان گیر می‌دهند، به تلفظ "حمد و قل هو الله" پیران گیر می‌دهند. به هنرمندان گیر می‌دهند که چرا دین ندارید؛ به دینداران گیر میدهند که چرا هنر ندارید؟! در آخرین نمونه از این دسته از مذهبی‌ها محمد رضا شهبازی مجری تلویزیون را داشتیم که چند روز پیش به زرتشتی بودن مرحوم کاویانی "گیر" داده که 《خدا رحمتش کنه،... اما ...》 به نظر می‌رسد دسته دوم حوزه کاری خود را از گیر دادن به زنده‌ها به گیر دادن به مرده‌ها گسترش داده‌اند. امّا؛ در این جا یک "امّا"ی تاریخی وجود دارد؛ و آن اما اینست: گذشته تاریخی ایران متعلق به مذهبی‌های دست گیر بوده است و آینده ایران و جهان نیز از آن مذهبی‌های "دست گیر" است. ان شاءالله