مردم بر روش بزرگان خویش رفتار می‌کنند و حاکم باید به مردم بگوید: بیایید و نزدیک شوید نه این که بروید و دور شوید!!
متن سخنرانى مرحوم علامه حسن حسن‌زاده آملى، روز جمعه ۳۰/ ۲/ ۱۳۷۳، در سمينار بزرگداشت و يادواره صدمین سال وفات حكيم متأله جناب آقا ميرزا سيّد ابوالحسن جلوه 《روزى جناب استاد شعرانى از آزادگى و بى‌اعتنايى مرحوم جلوه به امور اعتبارى دنيوى براى ما حكايت فرمود كه: «آن بزرگوار [مرحوم جناب آقا ميرزا سيّد ابوالحسن جلوه] در مدرسه دارالشفاء- كه روبروى مدرسه صدر جنب مسجد شاه ديروز تهران بوده است و اثرى از آن مدرسه جز اسم دارالشفاء باقى نمانده است- حجره داشت، وقتى مريض شد و ناصرالدين شاه با تنى چند از اركان مملكت به عيادتش رفتند؛ نخست از اسم جلوه بين شاه و جلوه سؤال و جوابى ردّ و بدل شد كه از اظهار آن در اين محفل منفعلم. خلاصه اين كه نام مرحوم جلوه «ابوالحسن» بوده است. شاه پرسيد: كه نامت حسن است؟ جلوه گفتش كه: «ابول» هم دارم. شاه بعد از شنيدن آن جواب به فكر جبران آن افتاد، چون جلوه مريض بود به حكم ضرورت شيشه شربتى دارو در كنارش بود، شاه به مطايبت[شوخی] گفت: «معلوم است كه آقا اهل مشروبات هم هست» جلوه در جوابش گفت: «النّاس على دين ملوكهم.» پس از آن جناب جلوه به شاه روى آورده و گفت: «من روزى به حكم ضرورت از مدرسه درآمدم و ديدم در خيابان، نظاميان جلوى مردم را مى‌گيرند و پى‌درپى امر مى‌كنند كه برويد، دور شويد! من به يكى از آنان گفتم: «اين ميهن و مرز و بوم مردم است، به كجا بروند و چرا دور شوند؟» در جوابم گفت: «شاه دارد مى‌آيد.» من به آن نظامى گفتم: «از من به شاه بگوييد كه شاه بايد كسى باشد كه به مردم بگويند بياييد و نزديك شويد، شاه چه مى‌كند كه مردم بايد از او دور شوند؟»》
تعداد بازديدها: 1037
این مطلب از نشانی زیر دریافت شده است:
http://fajr57.ir/?id=97279
تمامي حقوق براي هیئت انصارالخميني محفوظ است.
متن سخنرانى مرحوم علامه حسن حسن‌زاده آملى، روز جمعه ۳۰/ ۲/ ۱۳۷۳، در سمينار بزرگداشت و يادواره صدمین سال وفات حكيم متأله جناب آقا ميرزا سيّد ابوالحسن جلوه 《روزى جناب استاد شعرانى از آزادگى و بى‌اعتنايى مرحوم جلوه به امور اعتبارى دنيوى براى ما حكايت فرمود كه: «آن بزرگوار [مرحوم جناب آقا ميرزا سيّد ابوالحسن جلوه] در مدرسه دارالشفاء- كه روبروى مدرسه صدر جنب مسجد شاه ديروز تهران بوده است و اثرى از آن مدرسه جز اسم دارالشفاء باقى نمانده است- حجره داشت، وقتى مريض شد و ناصرالدين شاه با تنى چند از اركان مملكت به عيادتش رفتند؛ نخست از اسم جلوه بين شاه و جلوه سؤال و جوابى ردّ و بدل شد كه از اظهار آن در اين محفل منفعلم. خلاصه اين كه نام مرحوم جلوه «ابوالحسن» بوده است. شاه پرسيد: كه نامت حسن است؟ جلوه گفتش كه: «ابول» هم دارم. شاه بعد از شنيدن آن جواب به فكر جبران آن افتاد، چون جلوه مريض بود به حكم ضرورت شيشه شربتى دارو در كنارش بود، شاه به مطايبت[شوخی] گفت: «معلوم است كه آقا اهل مشروبات هم هست» جلوه در جوابش گفت: «النّاس على دين ملوكهم.» پس از آن جناب جلوه به شاه روى آورده و گفت: «من روزى به حكم ضرورت از مدرسه درآمدم و ديدم در خيابان، نظاميان جلوى مردم را مى‌گيرند و پى‌درپى امر مى‌كنند كه برويد، دور شويد! من به يكى از آنان گفتم: «اين ميهن و مرز و بوم مردم است، به كجا بروند و چرا دور شوند؟» در جوابم گفت: «شاه دارد مى‌آيد.» من به آن نظامى گفتم: «از من به شاه بگوييد كه شاه بايد كسى باشد كه به مردم بگويند بياييد و نزديك شويد، شاه چه مى‌كند كه مردم بايد از او دور شوند؟»》