عذرخواستن از ادامه‌ کار برخی اساتید دانشگاه به دلایل اداری، حرفه‌ای و یا سیاسی، درحال تبدیل شدن به یک معضل اجتماعی-فرهنگی است؛ که البته بدون تبعات سیاسی هم نخواهد بود.در دولت به اصطلاح مهرورز، که رئیسش اخیراً در مراسم انجام‌نشده‌ رسیدگی قضایی‌اش داد سخن داد و انگار او نبوده که بنیان بسیاری از این مهرورزی‌ها(!) را نهاده، موجی از بازنشستگی زودهنگام و عذرخواهی‌های محترمانه(!) به راه افتاد و البته سونامی اساتید جدید و تازه‌نفس به درون دانشگاه‌ها نیز کاریزش از همان زمان بود. نتیجه‌ی آن موجِ برون‌ریز و آن سونامیِ درون‌ریز آن شد، که امروز، لااقل در حوزه‌ی علوم انسانی، رکودی محتوایی، علیرغم کپی‌سازی‌های آزارنده‌ی رساله‌های ارشد و دکتری را شاهدیم.

این روزنامه افزوده است: برخی مسئولان که امروز زبان عذرخواهیشان(!) در ادامه‌ی کار برخی استادان تیز و برّا شده؛ یا خود نیز از ابزار و اسبابِ پیش‌گفته فارغ‌اند، یا اصولاً آینده‌ای را در آینه‌ی زمان برای عرصه‌ی علم و دانش و ادبیات و هنر و فرهنگِ فاخر و نفیس و ماندگار نمی‌بینند.