یک روزنامه‌نگار با اشاره به حضور گسترده افغان‌ها در جنوب تهران گفت: این اتباع برای خودشان قاضی و دادستان و بازپرس دارند؛ وقتی یک افغانستانی خلافی مرتکب شود در سیستم خودشان او را محاکمه و مجازات می‌کنند!
روزی سه هزار میلیارد هزینه اتباع در ایران است
سیدهادی کسایی‌زاده در گفت‌وگویی با انصاف نیوز، با اشاره به برخی آمارها گفت: یارانه‌ای که ایران برای اتباع دانشجو و طلبه و یا اقلام خوراکی مثل نان و شیر و… پرداخت می‌کند را کنار هم بگذاریم روزی سه هزار میلیارد تومان هزینه اتباع در ایران است.
او با اشاره به ورود افغانستانی‌ها به ایران در دهه شصت می‌گوید: افغان‌ها در دهه شصت و بعد از دستور امام مبنی بر اینکه افغان‌ها برادران دینی ما هستند به تدریج وارد کشور شدند اما بعد از حاکم شدن طالبان در افغانستان این آمار بسیار افزایش پیدا کرده است.
کسایی‌زاده با بیان اینکه «تعداد اتباع افغان که به دو میلیون نفر می‌رسید الان به هشت میلیون نفر در سراسر کشور رسیده است» می‌گوید: در بسیاری از استان‌ها مثل یزد، لرستان، آذربایجان شرقی و … حضور اتباع را نمی‌بینید و بیشتر آنها در مشهد و یا در تهران هستند.
این روزنامه‌نگار با اشاره به وجود دو شهرک بزرگ صنعتی در جنوب استان تهران گفت: اتباع برای زندگی در اطراف این دو شهرک صنعتی حضور دارند. با وجود گران بودن خانه در تهران، ارزان‌ترین خانه‌ها در حسن آباد فشافویه است. از طرف دیگر به دلیل اینکه بنگاه‌های آنجا از اتباع کارت شناسایی نمی‌خواهند راحت‌تر خانه قولنامه می‌کنند.
کهریزک به‌خاطر کلونی مهاجران افغان 300 بنگاه املاک دارد
او با بیان اینکه «شهر کهریزک 300 بنگاه املاک دارد»؛ دلیل این موضوع را کلونی مهاجران افغان در آنجا می‌داند و می‌گوید: افرادی که سرمایه‌ای دارند برای مثال در کهریزک یک آپارتمان سه میلیاردی می‌خرند و به یک افغان کرایه می‌دهند و در واقع برای سرمایه‌گذاری به کهریزک و فشافویه می‌آیند.
کسایی‌زاده درباره جزییاتی از شکل زندگی افغانستانی‌ها در ایران می‌گوید: آنها پول پیش نمی‌دهند و فقط کرایه می‌دهند و در خانه‌ها هم به شکل معمول و «زن و شوهری» نیستند و ممکن است پانزده یا سی نفر یک خانه را اجاره کنند.
این روزنامه‌نگار در ادامه می‌گوید: اگر برای مثال یک ایرانی به کشوری اروپایی برود اینقدر با فرهنگ آن کشور سازگار می‌شود که ممکن است شهردار و فرماندار هم بشود و گاهی ممکن است فراموش کند که ایرانی است و در آن فرهنگ ذوب می‌شود. اما افغان‌ها فرهنگ خودشان را حفظ می‌کنند.
او برای مثال از وضعت افغان‌ها در کانادا می‌گوید که «حتی لباس خودشان را هم در کشورهای دیگر تغییری نمی‌دهند و برای نمونه در کانادا هم پانزده نفری در یک خانه زندگی می‌کنند».
اگر افغان‌های ساکن ایران تصمیم به شورش بگیرند
این روزنامه‌نگار که چند سالی در حاشیه تهران کار خبری کرده است با هشدار نسبت به این موضوع که «اگر افغان‌های ساکن ایران تصمیم به شورش بگیرند کار ما تمام است» می‌گوید: وقتی در ایران اتفاقی می‌افتد شاید درصدی از ایرانیان خارج از کشور علیه ایران و یا نظام هم شعاری بدهند اما مثلا در موضوع اخیر آب که مورد اختلاف ایران و افغانستان بود همان اتباعی که در کهریزک بودند هم به نفع طالبان شعار می‌دادند.
کسایی‌زاده معتقد است که «حضور افغان‌ها علاوه بر مشکل امنیتی، سبب ایجاد مشکل امنیت غذایی هم شده است» و می‌گوید: شهروند کهریزک یا باقرشهر می‌گوید که من مجبورم که نان را از شهرری بخرم به جهت اینکه نانی برای آنها نمی‌ماند.
او با اشاره به تماس یک مسئول فروشگاهی زنجیره‌ای در جنوب استان تهران از قول او می‌گوید: «من را بازخواست کرده‌اند که چرا یک‌ساعته اقلام غذایی مثل تخم مرغ و … تمام شده است؛ درحالی که افغان‌ها آمده‌اند و همه‌اش را خریدند و بردند».
روستاهایی در ری، قلعه نو و کهریزک از ایرانی‌ها خالی شده‌اند
کسایی‌زاده پیرامون حضور افغانستانی‌ها در جنوب استان تهران با بیان این توضیح که «روستاهایی در ری، قلعه نو و کهریزک از ایرانی‌ها خالی شده‌» می‌گوید: مثلا کویرآباد کهریزک که سه تا چهار هزار نفر جمعیت دارد همه‌شان اتباع هستند. یا روستای اشرف‌آباد یا روستای مجیدآباد هم همینطور. در روستاهایی در جنوب تهران در نماز جمعه و جماعات صرفا افغانستانی‌ها حضور دارند و ایرانی در آن نمی‌بینید.
این روزنامه‌نگار با اشاره به تاثیر حضور اتباع بر اقتصاد ایران گفت: قانون نانوشته‌ای در ایران داریم که افغان‌ها می‌توانند گواهینامه بگیرند و یا حساب بانکی داشته باشند و این موضوع به اقتصاد ما ضربه خواهد زد.
کسایی‌زاده درباره نحوه مواجهه سایر کشورها با پناهندگان می‌گوید: در همه‌جای دنیا وقتی پناهنده می‌شوید در قدم اول فرد را در جایی قرنطینه‌ می‌کنند بعد هم می‌گویند که پس از قرنطینه فقط می‌توانی در این شهر زندگی کنی. اما در ایران اتباع انتخاب می‌کنند که کجا زندگی‌ کنند.
اتباع با جیب خالی می‌آیند و با جیب پر برمی‌گردند!
او در ادامه می‌گوید: نکته بعد این است که وقتی وارد کانادا، ترکیه، دبی و… می‌شوید می‌پرسند که چه کاری بلدید و چقدر پول دارید. در ایران اما اتباع با جیب خالی می‌آیند و با جیب پر برمی‌گردند!
مدیرمسئول ماهنامه «میدان آزادی» در گفت‌وگو با انصاف نیوز گفت: روزبه‌روز جمعیت اتباع افزوده می‌شود و البته آنها سالانه پنجاه تا شصت میلیارد تومان به جیب استانداری تهران پول واریز می‌کنند. هر اتباع طبق قانون باید دو – سه ماه یکبار سه تا چهار میلیون تومان به دولت برای تمدید گذرنامه پول بدهد.
با اتوبوس‌ افغان‌های روستاها را به شهرداری می‌برند
کسایی‌زاده در ادامه درباره اتفاقی عجیب پیرامون دریافت پول از اتباع سخن می‌گوید: «اگر آن افغان در یک روستا باشد باید پول را به دهیاری بدهد اما شهرداری‌ها با اتوبوس‌ افغان‌های روستاها را به شهرداری می‌برند که پول به حساب شهرداری واریز شود! دعوا بر سر پول است. آخر هر ماه جلوی نمایندگی اتباع در کهریزک و یا باقرشهر در صف ایستاده‌اند تا این پول را بدهند.»
مافیای بزرگ پلاستیک کشور در روستایی در کهریزک است
این روزنامه‌نگار مسئله بعدی حضور اتباع در ایران را «نیروی کار» می‌داند و درباره «مافیای پلاستیک» می‌گوید: مافیای بزرگ پلاستیک کشور در روستایی در کهریزک است. روستایی به نام قمصر پنج تا شش کیلومتر با آرادکوه که مرکز زباله‌های تهران است فاصله دارد.
او در ادامه می‌گوید: تمامی افرادی که در کوچه و خیابان می‌گویند «پلاستیک کهنه می‌خریم» پلاستیک‌هایی که می‌خرند را به آرادکوه نمی‌رود و همه آنها وارد قمصر می‌شود. در این روستا زمین‌های کشاورزی با ایرانیت تفکیک شده و داخل همه زمین‌های دستگاه‌های بزرگ خردکن پلاستیک است که با برق سه فاز کار می‌کند. با این دستگاه‌ها پلاستیک‌ها را خرد می‌کنند و به مواد اولیه پلاستیک تبدیل می‌شود.
کسایی‌زاده درباره وضعیت این روستا می‌گوید: چطور ممکن است که در یک روستای کشاورزی هشتاد فروشگاه مواد اولیه پلاستیک باشد؟! آنجا به مرکز مافیای پلاستیک تبدیل شده است. برای تخریب آن هم حکم قضایی آمده است اما هیچ کس جرات نکرده که آن را اجرایی کند. من درباره همین موضوع گزارشی تهیه کردم اما در نهایت اهالی روستا جلوی فرمانداری و در برابر دوربین‌های مداربسته من را زدند!
او در پاسخ به این سوال که «چرا این حکم قضایی اجرایی نشده است؟»، گفت: یا زورشان نمی‌رسد یا منفعتی دارند که هیچ کس با اینها برخورد نمی‌کند. فرد روستایی که این زمین را اجاره داده است برای اینکار صد میلیون تومان به شکل ماهیانه پول اجاره می‌گیرد. حدود سیصد قطعه زمین کشاورزی در اختیار مافیای پلاستیک است. مسئول جمع کردن زباله شهرداری است چرا به این روستا برده می‌شود؟!
این روزنامه‌نگار درباره معمای آمار اتباع حاضر در ایران می‌گوید: به جهت اینکه آنها به شکل قاچاقی می‌آیند آمار مشخصی از اتباع در ایران نداریم مگر اینکه طرح پایش ازسوی پلیس اجرایی شود. نیروی انتظامی باید وارد این موضوع شود و از افغان‌هایی که در شهر هستند مثل دهه شصت کارت بخواهد.
او درباره علت عدم مداخله این چنینی پلیس در این موضوع احتمالاتی را مطرح می‌کند: «یا نیروی کافی را ندارند یا به آنها گفته شده که جوّ کشور را به هم نزنید و یا واقعا می‌ترسند که با افغان‌ها برخوردی کنند».
اگر یک افغان کسی را بکشد و به افغانستان برود هیچ کاری نمی‌توانیم کنیم
کسایی‌زاده با گوشزد کردن این نکته عجیب «اگر یک فرد افغان کسی را بکشد و به افغانستان برود ما هیچ کاری نمی‌توانیم کنیم»؛ گفت: 60 درصد پرونده‌های قضایی کهریزک مربوط به اتباع است و همینطور 70 درصد جمعیت مدارس فشافویه اتباع و 49 درصد مدارس کهریزک هم از اتباع هستند.
«اما راه حل چیست؟»؛ این روزنامه‌نگار در پاسخ به این پرسش خبرنگار انصاف نیوز گفت: راه حل قانونی وجود دارد که بنا بر آن به کارگیری اتباع جرم است و برای اجرای آن بازرس‌های اتاق اصناف باید همه کارگاه‌ها و دامداری‌هایی جنوب تهران را که اتباع در آن مشغول هستند بررسی کنند.
او در ادامه افزود: راه حل دیگر گرفتن اثر انگشت از اتباع است. اگر از آنها اثر انگشت گرفته شود پلیس به سادگی می‌تواند مجاز یا غیرمجاز بودن آنها را تعیین کند و با این کار غیرمجازها را به لب مرز برگردانند.
کسایی‌زاده پیرامون خبرهای مربوط به کمک سازمان ملل به ایران در مورد پناهندگان گفت: اینکه گفته می‌شود که سازمان ملل متحد برای اتباع پول می‌دهد حرف نادرستی است؛ سازمان ملل برای پناهندگان پول می‌دهد. اگر ما هشتصد هزار پناهنده در ایران داشته باشیم برای آن روزی پنج دلار داده می‌شود. اما مشکل ما اتباع غیرمجاز است.
موضوع اتباع را رها کرده‌اند تا نیروی کار تامین شود و جمعیت افزایش پیدا کند
این روزنامه‌نگار با انتقاد از عملکرد مسئولان در موضوع اتباع گفت: این موضوع را رها کرده‌اند تا نیروی کار تامین شود و از طرف دیگر جمعیت هم افزایش پیدا کند. ده درصد جمعیت ایران اتباع افغان هستند و براساس قانون باید پنج کرسی در مجلس شورای اسلامی داشته باشند!
کسایی‌زاده درباره راه حل دیگر مواجهه با اتباع می‌گوید: شاید افغان‌ها تمایل داشته باشند که در ایران زندگی کنند و خیلی‌هایشان در اینجا ازدواج کرده‌اند و بچه‌دار شدند؛ باید قانونی وضع شود که اگر آنها می‌خواهند در ایران بمانند باید مثل قوانین دبی و ترکیه خانه‌ای بخرند و سندش در استانداری گرو باشد و اگر هم می‌خواهند در ایران کار کنند باید بخشی از درآمد خود را به دولت بدهند و به جای اینکه دولت به اتباع یارانه بدهد این موضوع به عکس باشد.
موضوع افغان‌ها امنیتی است
او در پاسخ به این انتقاد که «راه‌حل‌های این چنینی مواجهه‌ای امنیتی و انتظامی با موضوعی فرهنگی و اجتماعی است»، گفت: موضوع افغان‌ها درحال حاضر امنیتی است؛ آنها برای خودشان کلونی‌های خاص خودشان را دارند و این موضوع دیگر موضوعی فرهنگی و اجتماعی نیست. 365 هزار کانال برای اتباع است و در این کانال‌ها از همسریابی تا خرید و فروش مواد مخدر و کاریابی و… وجود دارد.
این روزنامه‌نگار در ادامه می‌گوید: اتباع برای خودشان قاضی و دادستان و بازپرس دارند؛ وقتی یک افغانستانی خلافی مرتکب شود در سیستم خودشان او را محاکمه و مجازات می‌کنند.
کسایی‌زاده در پایان گفت: برای مواجهه با اتباع قوانینی وجود دارد اما باید این قوانین به درستی اجرایی شود؛ از طرف دیگر دولت هم نمی‌خواهد که این کار انجام شود.
*رمز و راز زندگی افغانها در جنوب تهران، «برای خودشان قاضی و دادستان و زندان دارند
*روستاهائی در کهریزک، قلعه‌نو و ری از خانواده‌های ایرانی خالی شده‌اند
*کهریزیک به خاطر کلونی افغان 300 بنگاه املاک دارد
*مافیای بزرگ پلاستیک کشور در یکی از روستاهای کهریزک
*این افغانه سالانه پنجاه تا شصت میلیارد تومان به جیب استانداری تهران واریز می‌کنند!