«شاخص فلاکت» کل کشور در سال ۱۴۰۱ حدود ۵۴.۸ درصد برآورد شده است. بیشترین میزان این شاخص به ترتیب در استان‌های لرستان، کرمانشاه و کردستان بوده که به نوعی استان‌های زاگرس‌نشین به شمار می‌روند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در هفت استان شاخص فلاکت بالاتر از مرز ۶۰ درصد بوده است.
شاخص فلاکت از مجموع نرخ بیکاری و نرخ تورم به دست می‌آید. این شاخص ارتباط مستقیمی با رفاه مردم دارد و هرچه میزان آن بیشتر باشد، به معنای بالاتر بودن معضلات اجتماعی بیکاری یا تورم یا هر دوی آنهاست؛ بنابراین شاخص فلاکت در هر سال یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای دولت‌ها محسوب می‌شود؛ چراکه مستقیماً بیانگر عملکرد و میزان موفقیت آن‌ها در فراهم آوردن رفاه اجتماعی است. همچنین در برخی از تحقیقات به ارتباط نرخ فلاکت با شاخص جرم و جنایت یا هزینه‌های سلامت پرداخته شده که از اهمیت این موضوع در ارتباط با رفاه اجتماعی حکایت دارد.
این شاخص در سال ۱۴۰۱ در کل کشور حدوداً ۵۴.۸ درصد به ثبت رسیده است؛ اما شاخص کل از میانگین وزنی استان‌ها به دست می‌آید و طبیعتا نرخ بیکاری و تورم در استان‌های مختلف، متفاوت است.
رکوردزنی شاخص فلاکت در استان لرستان
شاخص فلاکت برابر با مجموع تورم سالانه در هر منطقه و نرخ بیکاریِ آن در زمانی مشخص است. با انتشار تورم سالانه استان‌ها توسط مرکز آمار ایران، توزیع این شاخص مهم در استان‌ها قابل ارزیابی است.
در همین رابطه بررسی‌های استانی نشان می‌دهد بیشترین نرخ فلاکت را به ترتیب استان‌های لرستان (۶۷.۲ درصد)، کرمانشاه (۶۴.۴ درصد) و کردستان (۶۳.۷ درصد) تجربه کرده‌اند. در این استان‌ها نرخ بیکاری حداقل ۳ الی ۴ واحد درصد بیشتر از میانگین کشوری بوده و تورم نیز در هیچکدام از این استان‌ها کمتر از ۵۰ درصد نبوده است. این استان‌ها به همراه چهارمحال و بختیاری، هرمزگان، یزد و خراسان شمالی، هفت استانی هستند که شاخص فلاکت در آن‌ها بالاتر از ۶۰ درصد به ثبت رسیده است. این در حالی است که نرخ بیکاری کل کشور در سال گذشته ۹ درصد و تورم نیز ۴۵.۸ درصد برآورد شده است.
در مقابل، پایین‌ترین نرخ‌های فلاکت در استان‌های فارس (۴۹.۸ درصد)، تهران (۴۹.۹ درصد) و بوشهر (۵۰.۴ درصد) رقم خورده است. در مجموع در سال گذشته ۲۲ استان از ۳۱ استان کشور نرخ فلاکتی بالاتر از میانگین کشور را متحمل شده‌اند.
