روایت «صیادان ایرانی» و «دزدان دریایی سومالی» نقطه پایانی ندارد. از یک سو صیادان ایرانی مجبور هستند برای صید ماهی و کسب درآمد دل به آب‌های آزاد بزنند و از سوی دیگر دزدان دریای سومالی و البته به تازگی دولت این کشور برای دریافت دلار مسیری راحت‌تر از گروگان‌گیری ماهیگران چابهاری ندارند. باتوجه به اینکه در اسفند ماه سال گذشته «جعفر برمکی»، سفیر ایران در کنیا که پیگیر ماجرای آزادی ماهیگیران ایرانی در سومالی بود از آزادی ۱۴ ایرانی که ۸ سال در اسارات دزدان دریایی بودند، خبر داده بود، همه فکر می‌کردند دیگر چنین حادثه‌ای رخ نخواهد داد ولی باتوجه به خبرهایی که به خبرنگار «شبکه شرق» رسید گویا ۲ لنج صیادی که از «بندر چابهار» به سمت آب‌های آزاد حرکت کرده بودند، توسط دزدان دریایی سومالی ربوده شدند. حالا آنها برای آزادی این گروگان‌ها و همچنین شناورهای ایرانی درخواست دلار کرده‌اند که خانواده‌های این صیادان توان پرداختش را ندارند. رییس هیات مدیره تعاونی صیادی چابهار در همین مورد با خبرنگار «شبکه شرق» گفت‌وگو کرده‌است.

«علیم افشار»، رییس هیات مدیره تعاونی صیادی چابهار با اشاره به وضعیت کنونی گروگان‌هایی که در زندان‌های سومالی گرفتار شده‌اند به «شبکه شرق» می‌گوید: «آب‌های حوزه ایران ذخایر آبی چندانی ندارند و کشورهای «عمان» و «پاکستان» هم اجازه صید به لنج‌های صیادی ایرانی نمی‌دهند و صیادان مجبور هستند برای صید دل  به آب‌های آزاد بزنند. در این مسیر تلاش می‌کنند که وارد حوزه آبی دزدان دریایی سومالی نشوند ولی وضعیت دریا همواره با فراز و نشیب همراه است. اینکه شناورهای سنتی ما وارد چه حوزه‌ای می‌شوند در بسیاری از مواقع قابل پیش‌بینی نیست. ۴ ماه پیش چند لنج صیادی از «بندر چابهار» به سمت آب‌های آزاد حرکت کردند و هنگامی که لنج‌ها بازگشتند متوجه غیبت ۲ لنج شدیم. بعد از چند روز فیلم‌ها و فایل‌های صوتی به دست ما رسید که نشان می‌داد گویا باز هم صیادان در دام دزدان دریایی سومالی گرفتار شدند. بنابر گزارش‌هایی که به دست تعاونی رسید حالا ۳۶ ماهیگیر در اسارت آنها هستند و برای آزادی هر یک از آنها هزار دلار (حدود ۵۰ میلیون تومان) خواسته‌اند. همچنین برای آزادی هر یک از لنج‌های ایرانی ۲۰ هزار دلار (نزدیک به یک میلیارد تومان) می‌خواهند.»

او با اشاره به پیگیری‌های صورت گرفته، ادامه می‌دهد: «پیش از این تنها باید به دزدان دریایی باج و خراج می‌دادیم ولی حالا دولت سومالی هم به آنها اضافه شده است. محموله لنج‌های ما فقط ماهی است و حتی یک اسلحه هم در اختیار نداریم. خودشان هم بهتر می‌دانند ولی با این حال دست از سر ما بر نمی‌دارند. خانواده‌های صیادان در بند به سراغ صاحب لنج‌ها رفته‌اند و آنها هم اعلام کرده‌اند که تنها در صورتی می‌توانند این مبالغ را پرداخت کنند که لنج‌ها باز گردند و بعد از فروش ماهی‌ها دلارها را برای آزادی صیادان پرداخت می‌کنند. این درحالی است که دزدان دریایی و دولت سومالی اجازه خروج لنج‌ها را قبل از پرداخت دلارها نمی‌دهند. در فیلم‌هایی که برای شما هم ارسال کرده‌ام به‌خوبی مشخص است که صیادان ما بدون هیچ دلیلی در سومالی دادگاهی می‌شوند و این موضوع بر نگرانی‌ها افزوده است. زیرا پیش از این تنها با دزدان دریایی طرف بودیم ولی حالا دولت این کشور هم راه باج‌گیری را آموخته است. بنا بر اطلاعاتی که به دست ما رسیده است لنج‌های ایرانی در آب‌های آزاد توسط دزدان دریایی روبوده شده است نه در آب‌های سومالی.»

این فعال حوزه صیادی که پیشتر و در سال ۹۶ گروگان‌گیری صیادان ایرانی به دست دزدان دریایی سومالی را رسانه‌ای کرده بود و برای آزادی آنها تلاش‌های بسیاری انجام داد، توضیح می‌دهد: «بعد از ادامه ربودن سریالی صیادان ایرانی توسط دزدان دریایی، نیروهای نظامی ایران که همواره در آب‌های آزاد تردد می‌کنند، توجه ویژه‌ای به صیادان و لنج‌های صیادی دارند و گویا توافقی با آنها انجام داده بودند. با این حال دزدان دریایی به قوانین و مذاکرات توجهی ندارند. وضعیت زندان‌های دزدان دریایی بسیار سخت است و نه غذایی به رفیقان ما می‌دهند و  نه آب آشامیدنی. وضعیت نظافت در این زندان‌ها بسیار نگران کننده است و خطر بیماری و حتی مرگ بر اثر گرسنگی و تشنگی صیادان ایرانی را تهدید می‌کند. از این رو از مقامات دولتی تقاضا داریم تا با روابطی که دارند دوستانمان را از بند آزاد کنند چون دستمان به جایی بند نیست.»