جماران: دیشب حدود ساعت ١٠ و نیم و در حالیکه آماده می شدم که بخوابم، از برخی از کانال های تلگرام مطلع شدم که جناب آقای دکتر ظریف در کلاب هوس مشغول صحبت اند. حدود دو سال است که به کلاب هاوس نرفته ام، ولی هنوز آن را از گوشی خود پاک نکرده ام. خواستم سری بزنم و ببینم چه خبر است که تا ساعت ٢ و بیست دقیقه گرفتار شدم و آن ساعت هم که نمی شد خوابید! به همین خاطر تا هنگام نماز بیدار ماندم. پس بی خوابی دیشب ما هم ماند پای حساب جناب ظریف! 

اما از همه سخنان متین و دقیق ظریف که بگذریم و از کنار سخنان بسیار دلنشین او در آخر برنامه که عبور کنیم و بر حسن سلیقه و حسن اجرای جناب تفرشی هم که چشم ببندیم، یک نکته را باید با دقت تمام مورد توجه قرار دهیم. نکته ای که بهانه این نوشتار است.

در ماه ها و شاید سالهای اخیر بسیاری از دوستان نسبت به کم تحرکی نیروهای سیاسی منتقد بودند و در مقابل برخی از جریانات سیاسی معتقد بودند که مردم از گفتمان های سیاسی داخلی عبور کرده اند و چندان با جریانات داخلی همدلی ندارند. 

سخنان ظریف و بازتاب بسیار قوی و مثبت آن نشان داد که اگر بزرگان سیاست با مردم به صورت رو در رو و با ارائه راهکار های معلوم و معین و با صداقت صحبت کنند می توانند اینان را با خود همراه و همدل کنند.  

سخنان ظریف در حالی که هیچ رنگ و بوی ساختار شکنی نداشت و در بخش های مهمی، از ادبیات کلاسیک جمهوری اسلامی بهره می برد و هم چنین دارای مرز بندی روشن با براندازان بود به خوبی نشان داد که برای همراه ساختن مردم اصلا لازم نیست به ادبیات دیگری روی آورد، بلکه تنها باید راه و روش درست و صادقانه و مبتنی بر نتیجه ملموس را با مردم در میان گذاشت.