مهاتیر محمد، که توانست با حکمرانی 20 ساله‌اش بر مالزی این کشور را به یکی از کشورهای پیشرفته اسلامی تبدیل کند و درآمد سرانه 1750 دلار در سال 1360 را به 5/9 هزار دلار در سال 1395 برساند، درباره رمز این موفقیت گفت: «مهم‌ترین عامل موفقیت من، اعتماد سازی بوده است، اعتتماد مردم به حکومت و دولتمردان.»
ایران، به دلیل برخورداری از زمینه‌های برتر ارضی، آب و هوائی، ثروت‌های زیرزمینی و موقعیت جغرافیائی، بیش از مالزی استعداد پیشرفت داشته و دارد. پیشرفت مالزی با معماری مهاتیر محمد در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران یعنی در سال‌های دهه 60 و 70 شمسی صورت گرفت. ایران در این دوران هرچند با موانعی از قبیل شورش‌های داخلی، جنگ تحمیلی 8 ساله و تحریم‌های اقتصادی غرب مواجه بود و طبعاً این موانع، مشکلاتی برای پیشرفت‌های سریع پدید آوردند ولی در عین حال با مدیریت قوی و سیاست‌های صحیح می‌توانست در مدت مشابه یا مقداری بیشتر پا به پای مالزی به پیش برود و به یک کشور توسعه‌یافته تبدیل شود. این واقعیت قابل انکار نیست که علیرغم موانع مذکور، ایران در چهار دهه گذشته در رشته‌هائی از علوم و صنایع پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای داشته ولی واقعیت مهم‌تر اینست که می‌توانستیم در زمینه اقتصادی به رشد بالائی برسیم و برای سایر کشورهای منطقه الگو باشیم. متاسفانه چنین نشد و اکنون به دلیل مشکلات اقتصادی و سایر تنگناها، کشور ما یکی از مهاجرخیزترین کشورهاست بطوری که اقشار مختلف مردم برای رسیدن به زندگی بهتر، مهاجرت از کشور را برمی‌گزینند و صاحبنظران درباره خالی شدن جامعه ایرانی از متخصصان در زمینه‌های مختلف هشدار می‌دهند.
بعضی از مسئولان بهداشتی اعلام خطر کرده‌اند تا سه سال دیگر ایران دچار فقر پزشک به ویژه در رشته‌هائی مانند قلب و مغز و اعصاب خواهد شد. همین صاحبنظران درباره مهاجرت پرستاران نیز هشدار می‌دهند. مهاجرت‌ها متاسفانه از اقشار تحصیل‌کرده و متخصص اکنون به امور خدماتی رسیده بطوری که حتی اقشاری از قبیل دست ‌اندرکاران امور ساختمانی و تاسیسات هم رفتن به کشورهای دیگر را بر کار کردن در کشور خود ترجیح می‌دهند.
علت اصلی مهاجرت‌ها وضعیت ناپایدار اقتصادی است که اجازه نمی‌دهد کسی برای آینده زندگی خود برنامه‌ریزی کند. بلاتکلیفی بسیاری از موضوعات به ویژه در بخش‌های فرهنگی و آزادی‌های مشروع و همینطور فعالیت‌های سیاسی نیز از جمله عوامل بی‌انگیزه کردن افراد برای ماندن در کشور است. نتیجه این قبیل روش‌ها به ویژه در بخش سیاسی و محدود بودن حق انتخاب در زمان انتخابات، ورود افرادی به مجلس و سایر مسئولیت‌هاست که کشور را درگیر اموری از قبیل دعوا بر سر تحویل یا عدم تحویل خودروهای شاسی‌بلند به نمایندگان مجلس و تاثیر آن بر استیضاح فلان ‌وزیر می‌کند. در جهان پیشرفته امروز که حتی شیخ‌نشین‌های خلیج فارس علیرغم محدودیت‌هائی که در زمینه امکانات، ثروت‌ها و جغرافیا دارند در حال مجهز شدن به پیشرفته‌ترین تجهیزات برای اداره کشورشان هستند، شرم‌آور است که مسئولان ما حتی برای تامین مرغ و تخم ‌مرغ مورد نیاز مردم گرفتار اما و اگر هستند و به خاطر بی‌کفایتی‌ها در این زمینه‌ها و اموری از قبیل خودروهای بی‌کیفیت و گران‌ قیمت، وزیر عوض می‌کنند و باز هم نمی‌توانند مشکلات مردم را حل کنند!
این بی‌ثباتی‌ها، نارسائی‌ها، عمل نکردن به وعده‌ها و زمین ماندن عدالت است که اعتماد مردم را کاهش می‌دهد و مهم‌ترین عامل موفقیت حکمرانان را از بین می‌برد. اعتماد مردم را با حل مشکلات آنان، عمل به وعده‌ها، صداقت، سامان دادن به اقتصاد، تامین رفاه و اجرای عدالت می‌توان تامین کرد. انقلاب اسلامی با پشتوانه اعتماد مردم به پیروزی رسید و اکثریت قریب به اتفاق مردم، با تکیه بر همین اعتماد بود که در همه‌پرسی تغییر نظام، به نظام جمهوری اسلامی رای دادند. مهم‌ترین وظیفه حکمرانان اینست که با عملکردشان امید و اعتماد مردم را افزایش دهند. در این واقعیت تلخ تردید نکنیم که به اعتماد مردم لطمه وارد شده و در شرایط کنونی، اعتماد سازی مهم‌ترین وظیفه حکمرانان است.