در جریان استیضاح وزیر صمت که هفته گذشته صورت گرفت، یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ارائه آماری از چند بخش صنعتی و اشتغال و مقایسه آنها با گزارشی که وزیر صنعت، معدن و تجارت در همان بخش‌ها داده بود، هشدار داد که متاسفانه آمارهای دروغ به رئیس ‌جمهور داده می‌شود و رئیس ‌جمهور نیز همان آمارها را به رهبری ارائه می‌دهد و با انتشار این آمارهای دروغ، حیثیت کشور به باد می‌رود. با این استیضاح، وزیر صمت برکنار شد ولی این سوال در افکار عمومی با برجستگی و به صورت پررنگ باقی می‌ماند که افرادی با تکیه بر آمارها و اطلاعات غلط چرا در بالاترین رده‌های مدیریتی کشور قرار می‌گیرند و جامعه را با مشکلاتی مواجه می‌کنند که بی‌اعتمادی مردم را به دنبال دارد؟
کسانی که صحنه‌های استیضاح وزیر صمت را در هفته گذشته دنبال می‌کردند، قطعاً از مشاهده این صحنه شدیداً ناراحت شدند که وقتی یکی از نمایندگان قزوین در مجلس شورای اسلامی از عملکرد وزیر صمت انتقاد می‌کرد، تعدادی از نمایندگان، فریاد «دو دو» سر دادند تا سخنان او را تحت‌الشعاع سروصداهای خود قرار دهند. نماینده انتقاد کننده در واکنش به این اقدام همکارانش خطاب به آنان گفت: آقایان، با فریاد زدن، نوکری خودتان را به دولت ثابت نکنید. شما نوکر مردم هستید. وی درباره عملکرد وزیر صمت نیز گفت: آقای وزیر می‌گویند 13 درصد رشد تولید داشتیم در حالی که 3 درصد رشد داشتند. چرا آمار غلط به رئیس‌ جمهور می‌دهید که مقابل رهبری انقلاب ارائه دهد؟
در سخنان نمایندگان موافق استیضاح وزیر صمت، نکات مهمی وجود داشت که برای دولت و شخص رئیس‌ جمهور توجه به آنها جهت جلوگیری از تکرار و تلاش برای اصلاح امور از اهمیت زیادی برخوردار است. صداقت در ارائه آمار، اتقان در گزارش عملکردها و حتی اعتراف به شکست‌ها و ناکامی‌ها باید پایه‌های اصلی اطلاعاتی باشند که وزرا و سایر اعضای دولت و مسئولین دستگاه‌های حکومتی به مسئولین بالاتر و به مردم ارائه می‌دهند.
از شگفتی‌های دوران ما یکی اینست که مسئولان دولتی هرگز به شکست‌ها و ناکامی‌های خود اعتراف نمی‌کنند! هر مسئولی وقتی از سفر برمی‌گردد، این جمله تکراری حتماً بخشی از مصاحبه پایانی سفر او خواهد بود که «سفر پرباری بود» و هر مسئولی وقتی درباره کارنامه و عملکرد خود گزارش می‌دهد، آن را مثبت ارزیابی می‌کند و سخن گفتن از ضعف‌ها و ناکامی‌های خود و همکارانش را جزء محرمات می‌داند! این روش، چون با واقعیت‌ها منطبق نیست و مردم در عمل عکس آن را مشاهده می‌کنند، به جای آنکه افکار عمومی را امیدوار کند باعث بی‌اعتمادی می‌شود. اگر مدیران ارشد کشور، واقعیت‌ها را با مردم در میان بگذارند و مردم در جریان امور مثبت و منفی قرار گیرند، علاوه بر اینکه اعتمادشان به مسئولین و حکمرانی افزایش می‌یابد، درصدد کمک به مسئولین برای رفع موانع و حل مشکلات برخواهند آمد.
در شرایط کنونی که دولت سیزدهم با سه وزارتخانه بی‌وزیر مواجه است، پند گرفتن از وضعیتی که این وزارتخانه‌ها را به این سرنوشت مبتلا کرده امری ضروری است. انتظار اینست که آقای رئیس ‌جمهور بدون آنکه عجله کنند، افراد عالم، عاقل، صادق و توانمندی را برای تصدی این سه وزارتخانه به مجلس معرفی نمایند و البته برای تقویت دولت، قبل از آنکه کار وزرای دیگر به استیضاح منجر شود درصدد تغییر افراد ضعیف برآیند.