داغ شدن مبحث استیضاح وزیر صنعت، معدن و تجارت در محافل سیاسی و رسانه‌ای و همزمان با آن اوج گرفتن درگیری‌های لفظی بر سر تحویل 75 خودروی شاسی‌بلند به عده‌ای از نمایندگان مجلس به مناسبت کوتاه آمدن از استیضاح وزیر در سال گذشته، نشان می‌دهد افکار عمومی نسبت به عملکرد مسئولین اعم از دولت و مجلس حساس است.
ما به عنوان دست ‌اندرکاران روزنامه جمهوری اسلامی و همینطور به احتمال زیاد اکثر اصحاب رسانه، با ماندن یا رفتن هیچ وزیری مشکل نداریم، مشکل موجود کشور اینست که به قانون عمل نمی‌شود و به لطایف‌الحیل از استیضاح وزرا جلوگیری می‌شود. مرگ استیضاح به نفع کشور نیست و همه باید خواهان احیاء آن باشیم و این واقعیت را بپذیریم که احیاء استیضاح - با قطع نظر از اینکه فرد استیضاح شونده می‌ماند یا می‌رود - موجب احیاء مجلس خواهد بود. مجلس، محل قانونگذاری است و نمی‌توان تعطیل شدن حق قانونی چنین دستگاهی را مرگ آن دستگاه ندانست.
به دعوای دولت و مجلس بر سر تحویل یا عدم تحویل 75 خودروی شاسی‌بلند توسط وزرات صمت به نمایندگان مجلس هم کاری نداریم. اگر در این زمینه در رسانه‌ها مطلبی منتشر می‌شود با این هدف است که برای افکار عمومی روشن شود آیا چنین تخلفی صورت گرفته یا نه و اگر صورت گرفته با فرد یا افراد متخلف چه برخوردی شده است؟ در این زمینه هم نکته بسیار مهم و حساس اینست که در دستگاه قانونگذاری اگر خلاف قانون اتفاق بیفتد، این دستگاه فلسفه وجودی خود را از دست می‌دهد. بنابراین، ترمیم ضایعات مربوط به این هردو مورد موجب احیاء مجلس می‌شود و به همین جهت باید چنین ترمیمی حتماً اتفاق بیفتد.
آحاد مردم ایران، خواهان آبرومندی و اعتبار ارگان‌ها و نهادهای حکومتی هستند. این آبرومندی و اعتبار فقط زمانی اتفاق می‌افتد که خود مسئولین این دستگاه‌ها با عملکرد خود، اعتماد مردم را جلب کنند. تعطیلی استیضاح و اینکه بعضی از خود نمایندگان مجلس از وجود فساد با ابعاد گسترده در مجلس از قبیل وعده‌های دفاتر وزرا و امتیازات مختلف برای صرفنظر کردن از استیضاح یا رای منفی دادن به استیضاح سخن می‌گویند، بههیچوجه برای افکار عمومی قابل قبول نیست. اینکه یکی از نمایندگان هفته گذشته درباره تلاش‌های صورت گرفته برای جلوگیری از استیضاح یکی از وزرا گفت مطالبی وجود دارد که نمی‌‌توانم بگویم، واقعه بسیار تاسفباری است. تاسف بالاتر اینست که وقتی رسانه‌ها سخنان نمایندگان مجلس را به چاپ می‌رسانند تا مردم از نقطه ‌نظرهای آنان آگاه شوند، بشدت مورد پرخاش قرار می‌گیرند و به قطع شدن سهمیه‌های قانونی که قانون برای آنها از بودجه عمومی در نظر گرفته است تهدید می‌شوند. تصور این افراد اینست که وقتی کارمندان دولت حقوق‌های کذائی می‌گیرند تا آگهی‌های دستگاه‌های دولتی را میان روزنامه‌ها توزیع کنند، اصحاب رسانه باید مرتکب خودسانسوری شوند بطوری که حتی انتقادهای نمایندگان مجلس به دولت را هم منتشر نکنند. چنین خواسته‌ای علاوه بر اینکه غیرقانونی است، در هیچ دولتی سابقه نداشته و ابراز آن آنهم با لحنی طلبکارانه نشانه وجود ناهنجاری‌های فکری شدیدی در بعضی دستگاه‌های دولتی است. وجود این روحیه در بدنه دستگاه اجرائی است که پالایش این دستگاه‌ها را ایجاب می‌کند و این واقعیت تلخ را به اثبات می‌رساند که گرفتاری دولت ناشی از وجود افراد ناآشنا با فرهنگ و الفبای حقوق مردم در بعضی دستگاه‌هاست.
گنجانده شدن حق قانونی استیضاح در مجموعه اختیارات نمایندگان مجلس، راه را برای پالایش دستگاه‌های دولتی از عناصر نامتجانس با خدمتگزاری بی‌منت به مردم هموار می‌کند. به همین دلیل است که استیضاح باید احیا شود و نمایندگان مجلس باید با شجاعت به وظیفه قانونی خود برای اصلاح حکمرانی عمل کنند.