سیر اندیشه به سویت همه بیمارم کرد آن دو یاقوت رُخت باغ صنوبر دارد

می روم جان بدهم بلکه بشارت برسد این صنم گوشه ی چشمی به قلندر دارد

تو مگر حاصل بستان ز بهشت آوردی که به هر دم نگه ات میوه ی نوبر دارد

چه شود پاسخ این سوز و گدازم بدهی پورِ شیدا ز دل غمزده سر بردارد

هر کجا شرح فراقت نتوانم گفتن عاشق گم شده زین قافله ، باور دارد

شاهدی گفت (مهاجر) نرود از یادت آنکه با خال لبش روح مسخر دارد

** علي اكبر پور سلطان (مهاجر) **

( استفاده از این غزل با ذکر آدرس سایت http://www.fajr57.ir/ جایز است )