عصر ایران - روز گذشته، قیمت دلار به عدد نجومی 60 هزار تومان رسید و حتی از آن هم رد شد.

در حالی که مردم از این قیمت شوکه بودند، ناگهان قیمت دلار شروع به کاهش کرد. البته مستحضرید که در این قبیل موارد، وقتی گفته می شود کاهش، منظور این است که فقط بخشی از افزایش، ریخته است.

به هر حال قیمت دلار از 60 هزار تومان به حدود 56 هزار تومان رسید.

درست در این نقطه بود که رسانه های دولتی شروع کردند به انتشار اخباری از تدبیر و درایت دولت که توانسته است با مدیریت خود، قیمت دلار را کاهش دهد.

تا قبل از این ماجرا و در تمام مدتی که دلار به طور افسار گسیخته بالا می رفت، همین تریبون های دولتی یا نزدیک به دولت، اصرار داشتند که علت افزایش قیمت دلار اقدامات دشمن است و جوسازی رسانه ها و شبکه های اجتماعی.

در همین باره بهتر است یک بار برای همیشه تکلیف را روشن کنیم:

همان طور که کاهش اندک قیمت دلار در روز هفتم اسفند، محصول تدبیر و تصمیم مسوولان بود - که واقعاً هم بود - افزایش بی رویه قیمت دلار هم بی هیچ چون و چرایی تقصیر آنهاست.

این که دشمن چنان کرد و فلان کانال تلگرامی قیمت را بالاتر نشان می دهد و نظایر این ها، فقط بهانه هایی برای فرافنکی و فرار از پاسخگویی هستند.

 کار دشمن، دشمنی است و کار دلال هم کسب سود بیشتر و ای بسا ماهیگیری از آب آلوده و حتی اصلاً بگوییم آلوده کردن آب!
 این وسط، این دولت است که برای آن دشمنی ها و این سوء استفاده ها باید تدبیر کند و شمشیر تهاجمی و سپر تدافعی داشته باشد و الّا این که دولت نق بزند که زمین و زمان قیمت ها را بالا بردند و شهروند عادی بی قدرت و بی اختیار هم همین ها را بگوید، پس فرق دولت با آن همه قدرت و اختیار و عِده و عُده با دیگران چیست؟!

پس اگر قیمت دلار پایین بیاید (به بیان دقیق تر، ارزش ریال افزون شود) افتخارش متعلق به دولت است و اگر بر عکس شود، مسؤولیت و شرمساری اش نیز متوجه دولت است.

پس منصفانه این است دولتی که کاهش 4 هزار تومانی قیمت دلار را نتیجه حسن مدیریت خود می خواند، افزایش 33 هزار تومانی آن تنها در یک و نیم سال را نیز محصول سوء تدبیر خویش بداند و مسؤولیت پذیر باشد و الا با جمله سازی هایی مانند " دشمن پس از ناکامی در ناآرامی‌ها، التهاب‌آفرینی در بازار را دنبال می‌کند " گرهی از کار ملک و ملت گشوده نمی شود.

خدا کند که همین دولت مستقر کنونی، خردمندانه عمل کند و افتخار ارتقاء تاریخی ارزش ریال را به نام خود ثبت کند؛ ان گاه چشم هر چه بدخواه و حسود است، کور بادا !