کشورهای همسایه افغانستان بعد از گذشت یکسال و نیم از استقرار سلطه طالبان در این کشور، اکنون بیش از گذشته از ناحیه این گروه و عوارض سلطه آن احساس خطر می‌کنند.
پاکستان، مستقیماً از خود طالبان احساس ناامنی می‌کند هرچند این گروه با عنوان «طالبان پاکستان» اسلام‌آباد را تهدید می‌کند و خواهان زوال حکومت جمهوری پاکستان و استقرار یک امارت اسلامی از نوع آنچه طالبان در افغانستان ایجاد کرده است می‌باشد. علاوه بر پاکستان، چین، هند، روسیه و جمهوری‌های آسیای میانه نیز از ناحیه حاکمیت طالبان در افغانستان احساس ناامنی می‌کنند.
خبرگزاری روسی تاس، به نقل از «ضمیر کابلوف» نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان نوشت: وی با اشاره به خطر روزافزون رشد داعش در افغانستان گفت پس از سقوط دولت جمهوری در افغانستان و روی کار آمدن طالبان در این کشور، نگرانی‌ها از حضور داعش در منطقه بیشتر شده بطوری که تعداد اعضاء این گروه تروریستی که در زمان به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان 2 هزار نفر بود اکنون به 6 هزار نفر افزایش یافته است.
با اینکه چین، روسیه و هند نگران حضور داعش در افغانستان هستند، اقدامی برای مقابله با این حضور انجام نداده‌اند. عجیب اینست که سران طالبان می‌گویند داعش یک تهدید جدی نیست! همین نکته نشان می‌دهد رشد روزافزون داعش در افغانستان و باز بودن دست این گروه تروریستی در این کشور، خواست طالبان است و این دو گروه را باید دوقلوهای تروریستی که منطقه به ویژه همسایگان افغانستان را تهدید می‌کنند، دانست.
در این میان، ایران در یکسال و نیم گذشته بارها شاهد درگیری‌های متعدد در مرزهای شرقی خود بوده که عناصر گروه تروریستی طالبان عامل آن بوده‌اند. هرچند خویشتن ‌داری مسئولان ایرانی مانع دامنه‌دار شدن این درگیری‌ها شد، ولی زخمی و کشته شدن بعضی از مامورین مرزی نشان داد طالبان بهیچوجه نمی‌تواند همسایه مناسبی در لباس حاکمیت بر افغانستان برای کشورهای منطقه از جمله ایران باشد.
اتخاذ سیاست مدارا که مسئولان ایرانی از آغاز سلطه طالبان بر افغانستان با این گروه در پیش گرفته‌اند، از این نظر که مانع بروز جنگ و درگیری می‌شود سیاست مقبولی است هرچند عملکرد طالبان در یکسال و نیم سلطه نشان داد این گروه قصد ندارد به تعهدات خود در قبال همسایه غربی عمل کند. علاوه بر ایجاد ناامنی در مرزهای مشترک با ایران، طالبان زیر بار تحویل حقابه ایران از هیرمند هم نرفته است. تحویل این حقابه، یک وظیفه قانونی است که تمام دولت‌های مستقر در افغانستان آن را تایید کرده‌اند و گروه طالبان نیز نتوانسته منکر آن شود ولی به بهانه‌های واهی طی یکسال و نیم گذشته از عمل به آن خودداری کرده است.
علاوه بر تخلف در مرزها و حقابه، مبارزه با زبان فارسی، که زبان بخش عمده‌ای از مردم افغانستان است، نیز از موارد تخلف حکومت خودخوانده طالبان است. حذف فقه جعفری، حذف تعطیلی عاشورا، کوچ دادن هزاره‌ها و تصاحب غیرقانونی خانه‌ها و املاک آنان، ایجاد ناامنی برای شیعیان در مناطق شیعه ‌نشین به ویژه در کابل نیز از مواردی هستند که حکومت خودخوانده طالبان در پرونده تخلفات خود ثبت کرده‌ است.
در سطح جهانی، هیچ دولت و هیچ نهاد بین‌المللی تاکنون حاضر نشده حاکمیت طالبان بر افغانستان را به رسمیت بشناسد. علاوه بر خشونت، تحجر، قوم‌ گرائی و کنار گذاشتن قانون در اداره کشور، محدود ساختن زنان به ویژه در زمینه کار و تحصیل از اموری هستند که انزوای بین‌المللی حکومت خودخوانده طالبان را در سطح دولت‌ها و مجامع بین‌المللی تشدید کرده‌اند. برای همسایگان افغانستان نیز علاوه بر این تخلفات، هماغوشی طالبان با داعش عامل مهم نگرانی شده است. آنها اکنون افغانستان طالبان را کانون تروریسم می‌دانند و برای مقابله با این خطر در حال رایزنی و پیدا کردن راهی که بتواند این خطر و تهدید را رفع کند هستند. محور اصلی تمام راه‌حل‌ها، ایجاد دولتی در افغانستان است که با آراء آحاد مردم در یک انتخابات آزاد تاسیس شود و شامل اقوام و پیروان مذاهب باشد. افغانستان فقط با چنین دولتی می‌تواند مکان امنی برای مردم خود باشد و زمینه همزیستی مسالمت ‌آمیز را برای همسایگان فراهم نماید.