این مقام مسئول انتقادات فرافکنانه خود را مستند به جزئیاتی از این دست کرده است که دولت روحانی در سه سال پایانی عملکرد خود فقط 470 میلیون دلار سرمایه‌گذاری خارجی برای توسعه صنعت نفت کشور جذب کرده است. این مسئول محترم در حالی پیکان انتقادات خود در سرمایه گذاری ناکافی در صنعت نفت و گاز به سوی دولت قبل گرفته که اهل فن می دانند دوره دوم دولت روحانی مقارن با خروج ترامپ از برجام بود و آنچه دولت روحانی در زمینه جذب سرمایه گذاری خارجی تمهید کرده بود با خروج آمریکا از برجام به دست انداز افتاد.

اگر با واقعیت های اقتصادی آشنا باشیم می دانیم که جذب سرمایه گذاری 470 میلیون دلاری در سه سال پایانی دولت قبل که تحریم ها به اوج رسید نه تنها قابل انتقاد نیست بلکه شایسته تحسین است. توجه به این نکته ضروریست که اغلب کارشناسان و تحلیل‌گران پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا را پیش بینی نمی‌کردند و پیروزی او غالفگیر کننده بود. با این حال دولت روحانی تلاش خود را برای حفظ برجام به عنوان مجرایی برای مبادلات خارجی کشور انجام داد اما این تلاش ها با ورود مجلسی که در دست مخالفان دولت بود به ماجرای برجام، راه به جایی نبرد. واقعیت این است که دست کم گرفتن نقش تعاملات بین المللی در جذب سرمایه برای توسعه صنایع نفت و گاز و تاکید غیرکارشناسی بر توسعه صنایع پایه و نیازمند سرمایه گذاری های بزرگ و فناوری های نوین با منابع و ظرفیت های داخلی از شعارهای مورد علاقه مسئولان و طرفداران دولت کنونی بوده و هست.

سوال اینجاست که دولت گذشته با چه منابعی اقدام به توسعه مورد نیاز در صنعت نفت و گاز می‌کرد وقتی صنعت نفت و گاز ایران با شدیدترین تحریم ها مواجه بود و حتی شرکای چینی نیز حاضر به ادامه کار در پروژه های صنعت نفت و گاز ایران نبودند. اگر این انتقادات به جا و صحیح است اکنون که مدیریت حوزه انرژی کشور در کف منتقدان دولت قبل قرار دارد این دوستان در بیش از یک سال سکانداری بخش نفت و گاز کشور چه میزان سرمایه گذاری در توسعه این بخش انجام داده اند. پسندیده تر آن است که مسئولان دولت سیزدهم که خود حتی پیش بینی سوخت جایگزین و وسایل گرمایشی جایگزین را به مقدار مناسب در شهرهایی مثل تربت جام نداشتند، از انتقادات غیرمنصفانه به دولت قبل دست بردارند و بر انجام وظایف و مسئولیت های خود متمرکز شوند.

*آرمان امروز