حکومت حق ورود ندارد و در صورت ورود با استقامت و انکارجامعه مواجه خواهد شد و نتیجه ای جز دین زدائی ندارد .

این برنامه پیامبر اسلام است که فرموده؛ «إنّی لم اُؤمَر أن أنقب عن قلوب الناس ولا أشقّ بطونهم » من مأمور نیستم که دل های مردم را بکاوم و درونشان را بشکافم.(کنزالعمال ج ۱۱ص۳۱۱)

یکی از حکومت های دینی حکومت خلیفه دوم است ، ایشان در مدینه در حین شبگردی صدای آواز مردی را از خانه ای شنید. از دیوار خانه بالا رفت و گفت: ای دشمن خدا! خیال کرده ای که خداوند برای تو گنهکار پرده پوشی می کند؟ آن مرد گفت: ای امیرمؤمنان! تند نرو. اگر من یک گناه کردم تو سه گناه مرتکب شدی. خداوند فرموده است: «تجسس نکنید» و تو تجسس کردی! و نیز فرموده است: «و از درها وارد خانه ها بشوید.» و تو از دیوار بالا آمدی و بدون اجازه بر من وارد شدی! در حالی که خداوند متعال فرموده است: «وارد خانه هایی جز خود نشوید، مگر آن که اجازه بگیرید و بر اهل آن ها سلام کنید.» عمر گفت: اگر تو را ببخشم دست از این کارها برمی داری؟ گفت: آری. خلیفه او را بخشید واز منزلش بیرون رفت. (کنزالعمال ج۳ص۸۰۸)

اسلام به هیچ مسلمان یا کارگزاری اجازه ورود به خانه او را نمی دهد. حتی در موارد در مخاطره قرار گرفتن امنیت ملی -ونه امنیت شخصی یک مسئول- قانون تکلیف هر کس را مشخص و معلوم کرده و نیازی به دخالت های ناروا نیست.

امام‌خمینی در پیام هشت ماده ای خود مکتوب فرمودند ؛ "هیچ کس حق ندارد به خانه یا مغازه و یا محل کار شخصیِ کسی بدون اذن صاحب آن ها وارد شود یا کسی را جلب کند یا به نام کشف جرم یا ارتکاب گناه، تعقیب و مراقبت نماید و یا نسبت به فردی اهانت نموده و اعمال غیر انسانی ـ اسلامی مرتکب شود" . 

"کراراً گفتم و باز تکرار می‌کنم، کسی حق ندارد به منزل مردم حمله کند و وارد منزل آنان شود و اگر اطلاع پیدا شد که مجرمی در منزلی است مراقبت از فرار او کنند و به مقامات مسئول اطلاع دهند که با موازین او را دستگیر نمایند. علاقه‌مندان به نهضت باید از این گونه اعمال اجتناب کنند ... قابل قبول نیست که به اسم انقلاب و انقلابی بودن به کسی ظلم شود".

واقعیت این است که ؛ ورود به حوزه شخصی افراد ، نه "مصلحت بردار" است و نه با "امربمعروف و نهی از منکر" همخوانی دارد . چون دخالت هایِ غیر اخلاقی و غیر حقوقی با "نهی از منکر" بزک نمیشود . راز این مطلب در سخن استاد مطهری است که فرمود : "نمیشود بخاطر دین بی دینی کرد"!

اگر چنین امربمعروفها و یا مصلحت اندیشی هایی در اسلام داشتیم در سیره پیامبر رحمت (ص) ، و در حکومت دینی امام علی (ع) دیده میشد.