سفر رئیس ‌جمهور چین به عربستان در اواسط آذرماه 1401 و همراهی وی با مواضع کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در همه حوزه‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر موضوع اهمیت جزائر سه‌گانه ایرانی در خلیج فارس و مسئله تمامیت ارضی ایران را در افکار عمومی مطرح کرد. صرف نظر از تجزیه و تحلیل و چرایی رفتار زشت حکومت چین با ایران، باید بررسی کرد که برای ناامید شدن دولت امارات از طرح دائمی مسئله جزائر ایرانی چه می‌توان کرد؟
به نظر می‌رسد خوبست دولت جمهوری اسلامی دو اقدام اساسی را برای حفاظت از این جزائر در دستور کار دائمی خود قرار دهد. یکی اقدام سیاسی و آن اینکه وزارت امور خارجه مامور شود تا قبل از سفر مقامات کشورهای مختلف به منطقه خاورمیانه، همه آنها را نسبت به حساسیت ایران در باره حفظ تمامیت ارضی خود توجیه نماید و به آنها هشدار دهد که مراقبت کنند تا در دام برنامه‌های کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس علیه ایران نیفتند. باید به کشورهای مختلف یادآور شد صدام حسین یکی از دلایلی را که برای شروع جنگ خود با ایران اعلام کرده بود این بود که به ایران فشار نظامی وارد کند تا این سه جزیره مهم به اعراب واگذار شود. اما جمهوری اسلامی ایران با 8 سال مقاومت در برابر تجاوز ارتش متجاوز بعثی که با حمایت همین کشورهای عربی از صدام انجام شد، قادسیه صدام حسین را ناکام گذاشت.
دوم اینکه ایران هرچه سریعتر برنامه‌ای را برای تبدیل کردن این سه جزیره به سه قطب گردشگری و تفریحی و اقتصادی برنامه‌ریزی کند. بدین منظور همانطور که بارها پیشنهاد کرده‌ام سه شهر بزرگ «فردوسی»، «حافظ» و «سعدی» را در این سه جزیره با احداث حداقل پنجاه برج بلند بیش از یکصد طبقه در دستور کار قرار دهد تا با سرمایه‌گذاری همه ایران دوستان، این سه جزیره تبدیل به سه قطب بزرگ ورزش‌های دریایی، گردشگری و تفریحی در منطقه میانی خلیج فارس شوند. اگر چنین کاری صورت گیرد می‌توان انتظار داشت که حدود یکصد هزار ایرانی و گردشگر به طور شبانه روزی در این جزائر اسکان یابند و ایرانیان به جای رفتن به دبی و ترکیه برای سرمایه‌گذاری و تفریح به این جزائر بروند. آنگاه با رفت و آمد شبانه روزی گردشگران به این جزائر طبیعتاً چشم طمعِ خارجی‌ها از آنها دور خواهد شد.