رویدادهای مهم بین‌المللی از قبیل برگزاری جام جهانی، در دهه‌های اخیر همواره با حوادث تلخی همراه شدند که خسارت‌های زیادی با خود به همراه داشتند. حملات رژیم صهیونیستی به غزه و لبنان در دهه گذشته از جمله این حوادث تلخ بودند که بخشی از سوء‌استفاده‌ صهیونیست‌ها از فرصت پدید آمده در اثر سرگرمی مردم جهان و توجه افکار عمومی به مسابقات جام جهانی محسوب می‌شوند. انتخاب زمان برگزاری جام جهانی برای این جنایات با این هدف صورت گرفت که افکار عمومی جهان به جنایات صهیونیست‌ها جلب نشود.
امسال، همزمان با آغاز مسابقات جام جهانی فوتبال قطر، گروه طالبان که خود را حاکم افغانستان می‌داند، اقدام به کشتار شیعیان هزاره در منطقه دایکندی نمود. در این کشتار بی‌رحمانه، جمعی از زنان، مردان و حتی کودکان به دست طالبان به قتل رسیدند. بعضی از بازماندگان خانواده‌های قتل‌عام شده، در حالی که اشک می‌ریختند با صدای بغض‌آلود بی‌رحمی طالبان در این جنایت را به صورت تلفنی به نقاط مختلف گزارش دادند و افرادی نیز گزارش تصویری مخابره کردند ولی توجه شدید افکار عمومی به اخبار جام جهانی فوتبال قطر، مانع مطرح شدن اخبار این جنایت در سطح جهانی و منطقه‌ای شد و حتی در خود افغانستان نیز اخبار این جنایت بازتاب لازم را نداشت.
در ایران و سایر کشورهائی که مردم مسائل شیعیان افغانستان را با حساسیت دنبال می‌کنند، توجه چندانی نسبت به این جنایت نشد. رفتارهای غیرانسانی طالبان فقط شامل شیعیان این کشور نمی‌شود و اهل‌ سنت را نیز دربرمی‌گیرد. صدور فرمان‌های متعدد توسط حاکمان دولت خودخوانده افغانستان علیه زنان در روزهای اخیر که آنها را از رفتن به پارک‌ها و اماکن عمومی محروم کرده و به محصور ماندن در خانه مجبور ساخته‌اند بخش دیگر ظلمی است که طالبان به زنان افغانستان اعم از شیعه و سنی کرده‌اند. برای مردان نیز این روزها محدودیت‌های غیرمتعارفی به ویژه در مورد نوع پوشش و اجبار در انجام بعضی امور مذهبی و اجتماعی توسط طالبان وضع شده که همگی برخلاف اسلام و حقوق انسان هستند. عجیب‌تر اینست که سخنگوی حکومت خودخوانده طالبان در جواب اعتراض کسانی که این نوع رفتارها را محکوم کرده‌اند گفته محکومیت این رفتارها، وهن اسلام است! منظور این سخنگو اینست که آنچه طالبان از اسلام می‌فهمند عین اسلام است و اگر آن را اجرا نکنند به اسلام عمل نکرده‌اند و هرکس به این رفتار طالبان اعتراض کند، به اسلام اهانت کرده است!
بیماری خود اسلام ‌پنداری، متاسفانه از مصیبت‌های بزرگی است که در بسیاری از نقاط جهان اسلام‌ گریبان‌گیر مسلمانان شده است. افراطیون به این بیماری خطرناک مبتلا هستند و هرجا حاکم باشند از موضع حاکمیت آن را اعمال می‌کنند و هرجا حاکم نباشند تلاش می‌کنند با نفوذ در مراکز تصمیم‌گیری و مشارکت در تصمیم‌ سازی، نقطه‌ نظرهای افراطی خود را به حکومت‌ها دیکته نمایند. در طول تاریخ، همواره مسلمانان از گروه‌های افراطی و خود اسلام ‌پندار ضربه‌های کاری خورده‌اند و رفتار آنها اسلام را در چشم ملت‌ها به اموری که هیچ ربطی به این دین پاک انسان‌ ساز ندارد متهم کرده است.
بخشی از این ضربه کاری که از ناحیه رفتار افراطیون خود اسلام‌ پندار به دین خدا و امت اسلامی وارد می‌شود، نتیجه کوتاهی علمای اسلام، اعم از شیعه و سنی، در ابراز برائت از حرکت‌های افراطی و معرفی ماهیت انحرافی آنها به افکار عمومی جهان است. طالبان به دلیل اینکه یک گروه تروریستی بیگانه از اسلام است، در سطح حکومت‌ها و دولت‌های جهانی مطرود و منزوی است و بعد از یکسال و حدود چهار ماه از تسلطش بر افغانستان هنوز هیچ دولتی و هیچ مجمع بین‌المللی آن را به رسمیت نشناخته و همگی عملکرد آن را محکوم کرده‌اند ولی از علمای اسلام هنوز چنین تحرکی علیه این گروه منحرف از اسلام مشاهده نشده است. این واقعیت تلخ موجب تاسف شدید است که همه می‌دانند یک گروه منحرف از اسلام در افغانستان به نام اسلام نسل‌کشی می‌کند و حقوق انسان‌ها را زیر پا می‌گذارد ولی متولیان اسلام در برابر مرگ خاموش مسلمانان مظلوم سکوت می‌کنند! رسالت متولیان دین کجا باید متجلی شود؟