الهام علی‌اف در نهمین اجلاس سران سازمان کشورهای تُرک در سمرقند ازبکستان ضمن تشریح رویکرد این سازمان در قبال ترک‌زبانان خارج از این مجموعه گفت: «جهان ترک تنها از کشورهای مستقل ترک تشکیل نمی‌شود، مرزهای جغرافیایی آن گسترده‌تر است. من معتقدم زمان آن فرا رسیده است که در چارچوب سازمان، مسائلی مانند جلوگیری از همسان‌ سازی و حفظ حقوق، امنیت و هویت ملی همتباران خود را که در خارج از کشورهای عضو سازمان ترک‌ها زندگی می‌کنند، همیشه در نظر داشته باشیم.» وی افزود: «نسل جوان جهان ترک باید فرصت تحصیل به زبان مادری خود را در کشورهای محل سکونت خود داشته باشند. متاسفانه اکثریت 40 میلیون آذربایجانی ساکن خارج از آذربایجان از این فرصت‌ها محروم هستند. آموزش همتباران خارج از کشورهای ترک به زبان مادری باید همواره در دستور کار سازمان باشد. باید در این راستا اقدامات لازم صورت گیرد.» رئیس دولت باکو، این را هم گفت که «دولت آذربایجان توجه ویژه‌ای به حمایت از حقوق، آزادی‌ها و امنیت آذربایجانی‌های مقیم خارج از کشور دارد. ما به تلاش خود ادامه خواهیم داد تا همتباران ما که به سرنوشت تلخ از کشور آذربایجان جدا شده‌اند، زبان و سنت و فرهنگ ما را حفظ کنند و به اندیشه آذربایجانی‌گری وفادار بمانند و هرگز با سرزمین تاریخی خود قطع رابطه نکنند.»
به نظر می‌رسد رئیس دولت باکو، مدتی است سوابق خود و خاندان علی‌اف را از یاد برده و با دلگرم شدن به حمایت‌های بعضی دولت‌های منطقه و بعضی گستاخی‌های شیطان بزرگ آمریکا و انگلیس و صهیونیست‌ها علیه ایران، دچار بدمستی شده است. خاندان علی‌اف، از برکت وابسته بودن به حکومت کمونیستی شوروی سابق توانست بر باکو مسلط شود و از مجرای شاخه حزب کمونیست شوروی در این منطقه، ریاست جمهوری جائی با عنوان «جمهوری آذربایجان» را نصیب خود کند. الهام علی‌اف، وارث پدری است که عمری برای سردمداران کمونیست شوروی نوکری کرد و آنها حکومت بر باکو را به عنوان مزد این نوکری به او بخشیدند. در سال‌های اخیر نیز علاوه بر مدد گرفتن از روس‌ها با قرار گرفتن در پناه رجب طیب اردوغان و متکی شدن به رژیم صهیونیستی، به شاخ و شانه کشیدن برای همسایگان گرایش پیدا کرده است. وی شاید از یاد برده است که آنچه اکنون به عنوان جمهوری آذربایجان شناخته می‌شود، بخشی از خاک ایران بود که با عهدنامه گلستان در 200 سال قبل توسط روسیه تزاری از کشورمان جدا شد ولی همچنان از نظر حقوقی بخشی از خاک این سرزمین پهناور است. علی‌اف باید به این نکته توجه کند که مردم جمهوری آذربایجان با سرزمین آباء و اجدادی خود ایران هم‌فرهنگ و هم‌مذهب هستند و خود را از ایران جدا نمی‌دانند و او با دامن زدن به تحریکات پان‌ترکیسم نمی‌تواند این سابقه تاریخی را از حافظه‌ها پاک کند.
براساس عهدنامه گلستان در سال 1192 هجری شمسی، ایالت‌ها و ولایت‌های چهارده‌گانه، گنجه و قره‌باغ، شکی، شیروان، قبه، دربند، بادکوبه، داغستان و گرجستان، محال شوره‌گل، آچوق‌باشی، گروزیه، منگریل و آبخاز و علاوه بر آنها بخشی از سرزمین تالش نیز به تصرف روس‌ها درآمد و مردم ایران اعم از ترک و فارس نسبت به این مناطق حق مطالبه بازگشت به مام وطن که ایران باشد را دارند.
علی‌اف چندی قبل نیز درخصوص رزمایش نظامی ایران در مرزهای شمال غربی گفته بود: «کسانی که در مرزها برای حمایت از ارمنستان رزمایش نظامی برگزار می‌کنند باید بدانند که هیچکس نمی‌تواند ما را بترساند.» او خود می‌داند که در اندازه‌ای نیست که جمهوری اسلامی ایران درصدد ترساندنش باشد. رزمایش نظامی ایران برای حمایت از هیچ کشوری نبود بلکه با هدف نشان دادن اقتدار در حفاظت از مرزها برگزار شد و پیامش این بود که هیچ تغییری در مرزها قابل قبول نخواهد بود. اکنون نیز به الهام علی‌اف یادآور می‌شویم دست از تحریکات پان‌ترکیستی و زبان‌ درازی‌هایش نسبت به جمهوری اسلامی ایران بردارد تا بتواند به حکومت خود بر باکو ادامه دهد. الهام علی‌اف باید بداند بازی خطرناکی را آغاز کرده که اگر ادامه پیدا کند، حاکمیت او ادامه پیدا نخواهد کرد.