فردا دوازدهم ربیع‌الاول، به روایت اهل سنت سالروز میلاد با سعادت حضرت نبی‌اکرم محمد مصطفی صلی‌الله علیه و آله و آغاز هفته وحدت است. هفته وحدت، شامل 12 تا 17 ربیع‌الاول است که دربرگیرنده ایام ولادت حضرت ختمی مرتبت براساس نظر اهل‌سنت و شیعه می‌باشد. بنا به روایات اهل‌سنت آن حضرت در دوازدهم ربیع‌الاول و براساس روایات شیعه هفدهم ربیع‌الاول چشم به جهان گشوده‌اند. حدفاصل این دو روز، به منظور ایجاد مودت و وحدت بین مسلمانان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه بنام هفته وحدت نامگذاری گردید که از آن به بعد، در میان تمامی ملل اسلامی همزمان با خجسته میلاد نبی مکرم از هفته وحدت تجلیل می‌شود. هفته وحدت، یکی از ارزشمندترین و تاثیرگذارترین دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران است. پیام هفته وحدت این است که مسلمانان همه با هم برادرند و باید میراث نبوت را پاس بدارند تا به قهقرای جهل و ظلمت سقوط نکنند. پیام هفته وحدت این است که با دست اتحاد و ذهن هوشیار، در سایه دستورات پیامبر خدا و عترت پاک آن حضرت، مجال از تفرقه‌افکنی بیگانگان بگیرند. پیام هفته وحدت این است که در سایه قرآن و سنت و سیره رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله، وحدت و یکرنگی خود را حفظ کنند و در سایه امامت، صراط مستقیم را بپیمایند و جز در مقابل خدا برای کسی سر خَم نکنند.
هفته وحدت، علاوه بر پیام‌های مهمی که برای عموم مسلمانان در خارج از کشور و اقصی ‌نقاط جهان دارد، پیام مهم‌تری برای ملت و مسئولین در داخل کشورمان دارد و بدیهی است که برای انتقال پیام این هفته نورانی، اگر اتحاد، همدلی و مدارا در داخل برقرار نباشد، طبعاً موفقیتی در خارج از کشور نیز حاصل نخواهد شد. به همین مناسبت گزیده‌ای از بیانات حضرت امام خمینی پیرامون اهمیت هفته وحدت را انتخاب کرده‌ایم که خوانندگان گرامی روزنامه جمهوری اسلامی را به مطالعه آن دعوت می‌نمائیم.
***
کوششهای زیاد شده است برای تفرقه انداختن بین دو جناحی که اگر آن دو جناح متحد بشوند کارهای کشور اصلاح می‌شود و آن جناح روحانی و جناح دانشگاهی است. چقدر کوشش کرده‌اند برای تفرقه بین این دو جناح، بطوری که در دانشگاه اسم روحانی را نمی‌شد بیاوری و در فیضیه اسم دانشگاهی. این در اثر تبلیغات دامنه‌داری بود که کرده بودند و با آن تبلیغات و بی‌توجهی ما، اینطور مسائل واقع شد و آن ضربه‌ای که ما از این افتراق خوردیم از هیچ چیز نخوردیم؛ یعنی، اساس تمام ضربه‌ها این ضربه بود. دانشگاه اداره کشور را می‌کرد، وقتی دانشگاه به تباهی کشیده شد، اداره کشور به تباهی کشیده شد. و ما دیدیم آنچه که در این قرنهای آخر واقع شد خصوصاً در این پنجاه سال، از آن طرف با تبلیغات وسیع بین برادرهای اهل سنت و برادرهای اهل تشیع کوشش کردند که تفرقه ایجاد کنند. با همه وسایل کوشش کردند و این دو جناح بزرگ را از هم جدا کردند، بطوری که آن طایفه این طایفه را حتی تکفیر می‌کردند و این طایفه آن طایفه را، احزاب درست می‌کردند در کشور. این اختصاص به کشور ما ندارد، همه کشورها احزابی که درست می‌کردند دو طایفه را به جان هم می‌انداختند. حزبها غافل بودند، روسای احزاب غافل بودند که اینها دارند چه می‌کنند. هر حزبی دشمن حزب دیگری بود و هر قشری‌ دشمن قشر دیگر. پس ما می‌بینیم که آن چیزی که آنها اصرار به آن دارند این است که ما با هم مجتمع نشویم، ما با هم برادر نباشیم، مسلمانها در هر جا که هستند با اشکال مختلفه [باشند]؛ یک شکل آن ملی‌گرایی، آن می‌گوید ملت فارس، آن می‌گوید ملت عرب، آن می‌گوید ملت ترک. این ملی‌گرایی که به این معناست که هر کشوری، هر زبانی بخواهد مقابل کشور دیگر و زبان دیگر بایستد، این آن امری است که اساس دعوت پیغمبرها را به هم می‌زند. پیغمبرها که از اول تا ختمشان آمده‌اند، مردم را به برادری، به دوستی، به اخوت دعوت کرده‌اند. در مقابل آنها یک قشرهای تحصیلکرده در دامن غرب یا شرق آمده‌اند و ندانسته، اکثراً ندانسته و بعضی هم دانسته قضیه ملی‌گرایی را پیش کشیده‌اند، ملت عرب باید چطور باشد، در مقابل اینکه اسلام و ملت مسلم باید چه باشند، ملت عرب باید چه باشد، ملت فارس باید چه باشد، ترک باید چه باشد.
تکیه اسلام بر اخوّت مومنین
رنگهای مختلف، این رنگ، رنگ سفید است، آن رنگ، رنگ سیاه است، آن زرد است، تمام این مسائل، مسائل تفرقه‌افکن از این قدرتهای بزرگ و شیطانهای بزرگ است که بین ملتها و بین افراد انسانها می‌خواهند تفرقه بیندازند و ما از آن طرف می‌بینیم که اسلام تکیه کرده است بر اخوت با تعبیرهای مختلف. انَّمَا المومنونَ اخْوَه(1) از آن استفاده می‌شود که کانّه مومنین هیچ شانی ندارند الّا برادری، همه چیزشان در برادری خلاصه می‌شود. در مقابل این کلمه و سایر کلماتی که در قرآن کریم هست، آنها؛ ابرقدرتها دیده‌اند که اگر این کلمه و امثال این کلمه تحقق پیدا بکند آنها دیگر نمی‌توانند در این کشورها دخالت کنند.
شما ملاحظه بفرمایید که در این سالهای اخیری که ملت ایران به تایید خدای تبارک و تعالی قیام کرد و قشرهای میلیونی آنها، چه قشرهای روحانی و چه قشرهای دانشگاهی در کنار هم فعال شدند و همه ملت متحد شدند، چه معجزه‌ای ایجاد کردند. این برادری‌ در یک محیط کوچک مثل ایران، با یک جمعیت کم در مقابل جمعیتها چه اعجازی کرد. این اعجاز برای همین وحدت کلمه و اخوت بود؛ این اخوت و برادری که در ایران پیدا شد و این تحول عظیمی که پیدا شد و همه قشرها را با هم منسجم کرد، برادران اهل سنت را با اهل تشیع، تشیع را با اهل تسنن، دانشگاهی را با فیضیه‌ای و ترک و عرب و فارس، همه اینها در ایران هست، همه با هم. ملاحظه بفرمایید که همین وحدت در یک جمعیت محدود و در یک کشور محدود با ابرقدرتها چه کرده است. بیخود نیست که همه رسانه‌های گروهی تمام کشورها تقریباً، کشورهای بزرگ مسلماً و بعضی کشورهای دیگر، همّشان را صرف این می‌کنند که ایران را در نظر مسلمانها بد جلوه بدهند، جمهوری اسلامی را بد جلوه بدهند. سرتاسر دنیا را تبلیغات بر ضد ایران فرا گرفته است. چه شده است که ایران اینقدر مورد تهاجم تبلیغی واقع شده است و تهاجم‌های دیگر؟ این نیست الّا اینکه در ایران این معنی اخوت تا اندازه بسیار زیادی تحقق پیدا کرده است و آنها دیدند که با این وحدتی که در ایران پیدا شده است، این انسجامی که در ایران پیدا شده است و پرتوش دارد در سایر بلاد مسلمین هم می‌رود، این یک خطر بزرگی است که تمام منافع ابرقدرتها را منهدم می‌کند و از بین می‌برد. اگر این خوف را نداشتند که ایران سرایت می‌کند این اخوّتش به سایر کشورها، کشورها علی حده، بودند و ایران علی حده، بود و برادری بین ایران و دیگران تحقق پیدا نمی‌کرد شاید این قدر حمله نمی‌کردند به ما. این حمله همه جانبه تبلیغاتی و غیرتبلیغاتی برای این است که این انسجام کوچک را دیده‌اند که دست آنها را از اینجا کوتاه کرده است. اگر این انسجام پیدا بشود و ان‌شاء‌الله، پیدا می‌شود، اگر این انسجام پیدا بشود دست ابرقدرتها از همه ذخایر مسلمین کوتاه می‌شود و بلکه دست ابرقدرتها از تمام مستضعفین جهان کوتاه می‌شود. این وحدت کلمه‌ای که در ایران پیدا شده است و الآن از سایر بلاد هم به ما دارند متصل می‌شوند و دیگران هم دارند اخوت پیدا می‌کنند با ایرانیها، من امیدوارم که دولتها هم توجه کنند، بیدار بشوند، تحلیل کنند مسائل را، ببینند که آیا مسلمانها همه در کنار هم، هر کدام در کشور خودشان مستقل لکن به ما... اینکه همه مسلمان هستند، در آرمانهای اسلامی با هم باشند، این خوب است یا هر کشوری با کشور دیگر مخالف؟ آنچه می‌تواند مشکلات همه کشورها را و مسلمین را از بین ببرد، آیا اخوّت بین مسلمین است که خدای تبارک و تعالی به او سفارش فرموده است یا تفرقه بین مسلمین است؟ دولتها اگر با هم متحد و برادر باشند بهتر می‌توانند آن چپاولگرها را از صحنه خارج کنند یا حالا که با هم مختلف هستند و دامن به اختلاف می‌زنند؟
تابع قرآن کریم و اسلام عزیز بودن
ما، ملت ایران، دولت ایران، همه ایرانیها دستشان را پیش همه مسلمین دراز می‌کنند و از آنها می‌خواهند که به این ملت بپیوندند و برادری را مستحکم کنند و همه مسلمین با هم پیوند اخوت داشته باشند. و ما دستمان را پیش همه دولتهای کشورهای اسلامی دراز می‌کنیم و از آنها می‌خواهیم که به ما بپیوندند و همه ما با هم برادر باشیم و همان‌طور که اسلام فرموده است ما همه دوست، برادر، با هم باشیم تا اینکه مشکلاتمان را حل کنیم. گمان نکنند اینها که ضررشان در این وحدت ایران است. ایران یک کشور مسلم است و صلاح حال همه مسلمین را می‌خواهد. ایران با همه مسلمین خودش را برادر می‌داند و ما از همه مسلمین، دولتها، ملتها، همه می‌خواهیم که با ما متحد بشوند در این مقصدی که ما داریم و آن مقصد اسلام است. ما هیچ مقصدی نداریم، نه حکومت می‌خواهیم به آن معنا که آن قدرتهای بزرگ می‌خواهند و نه قدرت می‌خواهیم به آن معنا و نه سلطه جویی می‌خواهیم و ما همه می‌خواهیم تابع قرآن کریم و اسلام عزیز باشیم و قرآن کریم و اسلام عزیز همه چیز ما را اداره می‌کند. عبرت بگیرند از این وحدت کلمه ایران و این اتحادی که در ایران پیدا شده است بین همه طوایف که آن همه مشکلات را که از همه عالم رو به ما آورده است حل کردند و حل می‌کنند. ببینند که یک وحدت در یک جمعیت کم و در یک محیط کوچک چطور دنیا را متوجه به خودش کرده است و چطور قدرتهای بزرگ را از خودش‌ ترسانده است. اگر این قدرت سی و چند میلیونی ضمیمه بشود به قدرتهای سایر کشورهای اسلام که یک میلیارد - تقریباً - جمعیت هستند، این سیل بزرگ یک میلیارد جمعیتی را اگر منسجم بشوند، کی می‌تواند درهم بشکند؟
اعلام اخوت با مسلمین جهان
ما به حسب حکم خدای تبارک و تعالی اخوت خودمان را با همه مسلمین جهان، با دولتهای کشورهای اسلامی، با ملتهای مسلم در هر مذهبی هستند، در هر کشوری هستند، ما برادری خودمان را با آنها اعلام می‌کنیم و ما اعلام می‌کنیم که نظر تجاوز به هیچ یک از کشورهای اسلامی و غیراسلامی نداریم. ما می‌خواهیم که همه کشورهای اسلامی در محیط خودشان که هستند با هم برادر باشند، همانطور که دولت ایران و ملت ایران یک هستند، برخلاف رژیم سابق که دولت ایران بر ضد ملت و ملت بر ضد دولت بود، و لهذا، به مجرد اینکه ملت یک انسجامی پیدا کرد نتوانستند، قدرتهای بزرگ هم نتوانستند آنکه نوکر بی‌قید و شرطشان بود نگه دارند. این انسجامی که در اینجاست ما می‌خواهیم که در همه کشورها باشد. همه مسلمین ید واحده باشند بر مَن سِواهم(2). هرکس در محیط خودش با هر حکومتی که هست و با هر مذهبی که هست در محیط خودش باشد و مستقل باشد، لکن اینکه مسلمان است با مسلمین دیگر اخوت داشته باشند، دوستی داشته باشند، پیوند داشته باشند، ارتشهای همه کشورهای اسلامی پشتیبان هم باشند. اگر این افتراق بین مسلمین نبود ممکن بود که اسرائیل با یک جمعیت کمی اینطور جسور بشود و همه حیثیت مسلمین را زیر پای خودش بگذارد؟ اگر اختلاف بین کشورهای اسلامی، دولتهای اسلامی نبود، آمریکا می‌توانست حکومت کند بر همه کشورها، منافع همه کشورها را غارت کند؟ ما عازم هستیم که کشور خودمان را حفظ کنیم و مستقل، آزاد زندگی کنیم و در کنار هم همه مسلمانهای کشور، بلکه همه ساکنین کشور، مذاهب رسمی، همه با هم باشیم و کشور خودمان را حفظ کنیم و هیچ قدرتی نمی‌تواند اگر این انسجام در همین محیط کوچک و با همین جمعیت کم این انسجام باشد، هیچ کشوری نمی‌تواند آسیب برساند به ما.
... این اعجازی که در ایران پیدا شده است و این تحول عظیمی که در ایران پیدا شده است که همه برادرها در کنار هم می‌نشینند و همه با هم‌ متحد هستند و بحمدالله هم ارتش و قوای مسلحه ایران قوی و قدرتمند است و هم ملت ایران صبور و قوی و قدرتمند. اینها نیست الّا اینکه به یک آیه از آیات قرآن عمل کردند؛ انَّمَا الْمومنونَ اخْوَه. این آیه را همه ملاحظه کنید. همه اعتصام به «حبل الله» بکنید. همه برادر باشید تا در بهشت هم - اخوان بر آن سرُوری که هستید در مقابل هم - برادر باشید. اگر اینجا برادری نباشد در آنجا هم بهشتی معلوم نیست باشد برای شما. من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‌کنم که همه مسلمین جهان را به وظایف اسلامی خودشان آشنا کند. همه حکومتهای اسلامی را با ملتهای خودشان دوست کند. تمام ملتهای اسلام و دولتهای اسلام را با هم برادر کند. و همه دانشگاهیها را با روحانیون در تمام بلاد اسلام با هم برادر کند. (صحیفه امام خمینی، جلد 15، صفحات 469 تا 476)
ــــــــــــــــ
1- سوره حجرات، آیه 10: «جز این نیست که همه مومنین با هم برادرند.»
2- بیگانگان.

*ضربه‌ای که ما از افتراق خوردیم، از هیچ‌چیز نخوردیم
*با تبلیغات وسیع بین برادرهای اهل ‌سنت و برادرهای اهل تشیع کوشش کردند که تفرقه ایجاد کنند. با همه وسایل کوشش کردند و این دو جناح بزرگ را از هم جدا کردند
*تمام این مسائل تفرقه‌افکن از این قدرت‌های بزرگ و شیطان‌های بزرگ است که بین ملت‌ها و بین افراد انسان‌ها می‌خواهند تفرقه بیندازند
*ما به حسب حکم خدای تبارک و تعالی، اخوت خودمان را با همه مسلمین جهان، با دولت‌های کشورهای اسلامی، با ملت‌های مسلم در هر مذهبی که هستند اعلام می‌کنیم