روزنامه کیهان در یادداشتی مدعی شده در پرونده هسته ای ایران یک جریان مرموز قصد دارد با مانور روی «اضطرار ایران» و اسفناک جلوه دادن وضعیت اقتصادی کشور، مسئولین را وادار به امضای توافقی بد کند، در حالی که شاخص های اقتصادی کشور رو به پیشرفت بوده و اقتصاد ایران طی سه سال اخیر، پی در پی شرایط بهبود را تجربه کرده است!
نگارنده درباره وجود جریان مرموز اطلاعی ندارد چراکه اساسا در تخصص روزنامه کیهان است؛ اما درباره وضعیت گل و بلبل اقتصاد کشور ذکر یک نکته راهگشا است و آن اینکه به نظر می رسد ما در کره زمین با دو ایرانِ متفاوت روبرو هستیم. یک ایران همان است که مردم در آن زندگی
می کنند و ایران دوم کشوری است که کیهان و دوستان و همفکران ایشان در آن زیست می کنند.
در ایران اول، فقط طی یک سال اخیر قیمت بسیاری از کالاها و به خصوص خوراکی ها 3 برابر شده است. هزینه اجاره مسکن سر به فلک گذاشته چنانکه بسیاری از خانوارها مجبور به تغییر محله خود به مناطق پایین تر و در شهری مانند تهران مجبور به کوچ به شهرهای اطراف
شده اند. در این ایران، بیکاری بیداد می کند به طوری که بسیاری از جوانان تحصیل کرده با مدرک دانشگاهی بیکار هستند و آنهایی که توان مالی دارند در تصمیم به مهاجرت لحظه ای تردید نمی کنند.
در ایران اول حفظ محیط زیست هیچ جایگاهی در سیاستگذاری مسئولین ندارد، به همین دلیل برخی مردم گرفتار سیل و آب گرفتگی منازل و معابر بوده و برخی دیگر با قطعی آب مواجه هستند. دیگرانی هم که دغدغه آب ندارند یا با آلودگی هوا دست و پنجه نرم می کنند یا با پدیده ریزگرد و غبار روبرو هستند.در این ایران دروغ گفتن برای حفظ قدرت نه تنها گناه نیست، بلکه مباح است و واجب. و از آنجا که امام حسن عسکری (ع) فرمودند: «تمام پلیدی ها در خانه ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است»، وجود فساد، دزدی و اختلاس در این ایران طبیعی است. طبق روایات و احادیث، دروغ سرچشمه همه گناهان و از جمله نفاق، ریا و بی ایمانی است و از آنجا که حضرت علی (ع) فرمودند: «مردم، به دولت مردان خود شبیه‌ترند تا به پدران‌شان»، عجیب نیست که میزان خیانت و فروپاشی خانواده ها، کلاهبرداری و چک برگشتی، نزاع های خیابانی و ... سال به سال افزایش می یابد.در ایران اول اگر مسئولی تخلف کند و فردی آن را گزارش نماید، با گزارش کننده تخلف برخورد می شود نه متخلف. اگر اختلاسی صورت بگیرد و به نحوی افشا شود با صدور دستوری بر آن اختلاس سرپوش می گذارند و از اساس منکر آن می شوند.
در ایران اول هرگونه تجمع و اعتراضی ولو در یک کارخانه یا دانشگاه براندازی تلقی شده و با آن برخورد امنیتی می شود؛ به همین دلیل اگر مدیر کارخانه ای یک سال دستمزد کارگرانش را نپردازد با او کاری ندارند، اما اگر کارگران برای دریافت حق شان اعتراض کنند با دادگاه و زندان مواجه خواهند شد. در این ایران همه به فکر خود هستند و وحدت ملی از بین رفته و روحیه ملی وجود ندارد.
اما در ایران دوم شرایط به کلی متفاوت است. گرانی هست، اما کم است. (با شعار سازمان آب اشتباه نگیرید) افق آینده کاملا روشن است و کشور با سرعت رو به جلو حرکت می کند، چنانکه به گفته روزنامه کیهان بسیاری از نهادهای اقتصادی بین المللی به رشد اقتصادی بیشتر از پیش بینی کشور اعتراف کرده اند.در این ایران مسئولین صرفا شیفته خدمت هستند و اگر همزمان 10، 15 شغل دارند، فقط حقوق یکی از مسئولیت ها را دریافت می کنند. ایران دوم کشور ثروتمند و قدرتمندی است و مردم آن در رفاه کامل به سر می برند که این رفاه را می توان از تعداد بالای سفرهای داخلی و خارجی آنها متوجه شد که "اگر این مسافرت ها رفاه نیست، پس چیست؟"
به همین دلیل اکثر کشورهای دنیا تمام کار و مشغله خود را رها کرده اند و به دشمنی با این ایران می پردازند تا مبادا خوشی و رفاه مردم آن باعث حسادت مردم کشورهای دیگر شده و به اعتراض و انقلاب در این کشورها منجر شود. بیشتر رسانه های دنیا هم قصد دارند امید را از جوانان ایران دوم بگیرند و مردم را نسبت به آینده ناامید کنند. البته تیر آنها همیشه به سنگ می خورد و مردم و جوانان در این ایران روز به روز به معنویت و اسلام گرایش بیشتری پیدا می کنند که این موضوع را می توان از صف های متشکل و انبوه نمازگزاران در مساجد پی برد. در ایران دوم اکثریت مردم به شعائر دینی همچون حجاب مقید بوده و معدود افرادی که به بی حجابی تظاهر می کنند عناصر دشمن و استکبار بوده که البته توسط خود مردم امر به معروف شده و اساسا مشکلی وجود ندارد.در ایران دوم ناهنجاری های اجتماعی همچون اعتیاد، طلاق، فقر، فحشا، توزیع ناعادلانه درآمد، قتل، خودکشی، بیکاری و ... احتمالا وجود ندارد چراکه کمتر مسئولی چنین دغدغه های ذهنی دارد و درباره آنها صحبت می کند. در عوض تقریبا تمامی مسئولین درباره سیاست خارجی و به خصوص موضوعات مهمی مانند مذاکرات هسته ای، روابط با همسایگان و البته دشمنی دشمنان صحبت می کنند.
در ایران دوم استکبار جهانی و در راس آن امریکای جنایتکار هر روز در حال شکست خوردن است و به اشتباه گمان می کند تحریم ها باعث فشار و سختی به ایران می شود، در حالی که نمی داند مسئولین باهوش و مبتکر ایران تحریم ها را به فرصت تبدیل کرده و از آن نردبانی برای پیشرفت و ترقی مردم ساخته اند و به همین دلیل آرزو می کنند تحریم ها هیچگاه لغو نشوند.سیاستگذاری های دقیق عمومی، اقتصادی و اجتماعی در ایران دوم به قدری مدرن و کارآمد است که به الگویی برای سایر کشورها تبدیل شده و به گفته مسئولین، بسیاری از کشورها خواستار دریافت الگوی حکمرانی و سیاستگذاری ایران در حوزه های مختلف شده اند.
با این تفاسیر نمی توان بر کیهان خرده گرفت، چراکه در ایران دوم زندگی می کند و بدیهی است که هرگونه انتقاد، هشدار یا اعتراض نسبت به وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور را سیاه نمایی، توطئه و فریب جریان های مرموز قلمداد کند که به دنبال از بین بردن شکوه، عظمت، بالندگی و رشد همه جانبه کنونی کشور هستند.آنهایی هم که در ایران نخست زندگی می کنند و از وضعیت خود ناراضی هستند دو راه بیشتر ندارند. یا باید ذهن و افکار و نگاه خود را تغییر دهند و همچون کیهان به جهان و موضوعات بنگرند تا واقعیت ایران را مشاهده کنند، یا راه پیشنهادی مجری خانم شبکه افق را در پیش بگیرند. یعنی هر کس مانند کیهان فکر نمی کند جمع کند و از ایران برود! والسلام
*عصرایران
