جی پلاس، امام خمینی (س) در چهارم مرداد ماه سال ۵۵ مطابق با بیست و هشتم رجب ۹۶ در نامه ای خطاب به خانم خدیجه ثقفی، همسرشان نسبت به فقدان و از دست دادن برادر خود آیت الله سید نورالدین هندی اظهار تالم و ناراحتی می کنند. متن نامه امام به همسرشان به شرح زیر است:

"بسمه تعالی

28 رجب 96

خانم عزیزم

من الآن تنها نشسته‌ ام و به برادرم که در این آخر عمر موفق نشدم او را ببینم فکر می‌ کنم. مرقوم شما واصل شد. از حال آن مرحوم نوشته بودید. فوری کاغذی نوشتم به وسیلۀ احمد؛ ولی تقدیر آن بود که حتی کاغذ را نبیند. تقدیر آن است که من به ملاقات عزیزانم نایل نشوم. از امشب مجلس ختم در مسجد شیخ[1] منعقد است. مقدر بود که من به مجلس عزای برادرم بروم؛ زنده باشم و تحمل مصیبت کنم.

تلگرافی به حضرت آقا [2] کردم و تسلیت به فامیل گفتم. آدرس دیگران را نمی‌ دانستم. شما از قِبَل من به همه خصوصاً خانوادۀ محترم او و فرزندان عزیزش پس از سلام تسلیت بگویید. مصطفی بحمداللّه‌ سلامت است و غالباً شام و ناهار اینجاست. از سلامت خودتان مطلعم کنید و به همۀ دخترها و احمد و خانمش سلام برسانید و از قول من تسلیت بدهید. من با حال بسیار افسرده این نامه را نوشتم. از خداوند تعالی سلامت همۀ شماها را خواهانم. والسلام علیکم.

خودم

1 ـ مسجد شیخ انصاری در نجف.

2 ـ آقای سید مرتضی پسندیده.

صحیفه امام؛ ج ۳